Μεγάλη μάχη ως την τελευταία στιγμή έδωσε ο Βουλευτής Ροδόπης Ευριπίδης Στ. Στυλιανίδης για τη διεκδίκηση του 12% μετά από 10 χρόνια κρατικής αδιαφορίας που κορυφώθηκε με την κατάργηση των κινήτρων το 2016 με τις αντισυνταγματικές αποφάσεις Σταθάκη-ΣΥΡΙΖΑ. Ένα νεκρό θέμα αναστήθηκε, ικανοποιώντας το μεγαλύτερο μέρος των επιχειρήσεων της Θράκης. Δυστυχώς όμως όχι τις απαιτήσεις που έχουν παραγραφεί. Κάμφθηκαν οι αντιρρήσεις των υπηρεσιών που μιλούσαν για παράνομες κρατικές ενισχύσεις, των τεχνοκρατών του κέντρου που αρνούνταν επί χρόνια να σταθούν στο πλευρό της πραγματικής οικονομίας, πολιτικών που αδιαφορούσαν για τη Θράκη και κυρίως επιχειρηματικών ανταγωνιστικών συμφερόντων που δεν ήθελαν να δουν τις επιχειρήσεις της περιοχής μας να επιστρέφουν στο πεδίο του ανταγωνισμού, διεκδικώντας μερίδιο της πανελλήνιας αγοράς.
Μπορεί πριν το καλοκαίρι μετά από μια τιτάνια προσπάθεια πίεσης προς το κρατικό κατεστημένο και μια εντυπωσιακή μάχη στο Κοινοβούλιο να ψηφίστηκε ο νόμος, ωστόσο τίποτα δεν είχε λήξει ακόμα. Το ζήτημα επανήλθε στη Βουλή την προηγούμενη βδομάδα με τις κατάλληλες διορθώσεις. Ακολούθησε όμως μεγάλη αθέατη μάχη στο παρασκήνιο, με στόχο κάποιων να περιορίσουν σε απίστευτο βαθμό τις ευεργετικές διατάξεις του Νόμου μέσα από την Κοινή Υπουργική Απόφαση.
Όταν αυτό έγινε αντιληπτό από τον Βουλευτή Ροδόπης της Νέας Δημοκρατίας άρχισε μια αδιάκοπη μάχη, νύχτα και μέρα, παρεμβαίνοντας σε αρμόδιους υπουργούς και γραμματείς, πιέζοντας, αντιδρώντας και παράλληλα προτείνοντας διορθώσεις, συμπληρώσεις και επιχειρήματα που διαμόρφωνε σε συντονισμό με το έμπειρο πρόεδρο του Συνδέσμου στη Θράκη Χρήστο Γιωρδαμλή το βουλευτή Β’Αθηνών Δ. Καιρίδη και μιας ικανής ομάδας νομικών συμβούλων, ώστε να εξουδετερώνεται κάθε καλόβουλο ή και κακοπροαίρετο αντεπιχείρημα. Το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν τέλειο. Ήταν όμως πολύ καλύτερο. Ένα νεκρό θέμα αναστήθηκε και η προσπάθεια να διαμορφωθεί μια ΚΥΑ που θα στρέβλωνε απολύτως τη βούληση του νομοθέτη και θα έσβηνε οριστικά κάθε ελπίδα αναχαιτίστηκε. Έγιναν σημαντικές διορθωτικές παρεμβάσεις και διασφαλίστηκε το μεγαλύτερο μέρος των απαιτήσεων.
Όπως χαρακτηρίστηκα δήλωσε ο Ε. Στυλιανίδης:
«Αναστήσαμε ένα νεκρό θέμα που κανείς δεν το πίστευε. Δεν τα πετύχαμε όλα, όσα θέλαμε. Πετύχαμε όμως τα πιο πολλά. Ότι απομένει θα συνεχίσουμε να το διεκδικούμε.
Αυτό ήταν αποτέλεσμα της σοβαρότητας, της συστηματικής και δυναμικής διεκδικητικής προσπάθειας, της τοπικής ενότητας και εντέλει της Ισχυρής Εκπροσώπησης. Το 12% ήταν μία μεγάλη Νίκη όχι μόνο για τις επιχειρήσεις που το πίστεψαν και δεν έπαψαν να το διεκδικούν, αλλά και για τους εργαζόμενους και όλη τη Θράκη. Ένα χαρακτηριστικό θέμα κρατικής ασυνέπειας και περιφρόνησης προς την ακριτική Θράκη, που εκκρεμεί από το 2010, λύνεται με καθυστέρηση 10 ετών και ενώ έχει μεσολαβήσει και η κατάργηση των κινήτρων από το ΣΥΡΙΖΑ το 2016 με τις δύο αντισυνταγματικές Υπουργικές Αποφάσεις Σταθάκη. Ευχαριστώ θερμά τους Συνδέσμους, τα Επιμελητήρια και τις Επιχειρήσεις για την μαχητικότητα και την επιμονή τους, τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για την άμεση ανταπόκριση του καθώς και τους συναρμόδιους Υπουργούς, το Χρήστο Σταϊκούρα που κίνησε δυναμικά το θέμα, τον Γιάννη Βρούτση και τον Απόστολο Βεσυρόπουλο που ανταποκρίθηκαν και φυσικά το Θόδωρο Σκυλακάκη που συνέβαλε αποτελεσματικά ως την ψήφιση της αποσαφηνιστικής διάταξης και την έκδοση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης. Η Οδύσσεια του 12% μας διδάσκει ότι όταν ξέρουμε ενωμένοι να διεκδικούμε επίμονα, κάτι πετυχαίνουμε, διότι μάχη που δε δίνεται, δεν κερδίζεται».
Για την ιστορία του θέματος και την ανάγκη να αντιμετωπιστεί ο Ευριπίδης Στυλιανίδης είχε επιχειρηματολογήσει στη σχετική συζήτηση της Βουλής τον Ιούλιο του 2020:
«Όλες οι κυβερνήσεις από το 1975 και μετά συνειδητοποίησαν, ότι η αναπτυξιακή ενίσχυση της Θράκης ταυτίζεται με τη δημογραφική της θωράκιση, την οικονομική εξωστρέφεια της εθνικής οικονομίας και την εθνική ασφάλεια της χώρας.
Πρώτος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1976 δημιούργησε τις Ειδικές Βιομηχανικές Περιοχές (ΒΙΠΕ) και τα Βιομηχανικά Πάρκα (ΒΙΟΠΑ) και με το ν. 289/1976 θέσπισε δέσμη κινήτρων, που προκάλεσαν το ενδιαφέρον 370 νέων επιχειρήσεων που θα δημιουργούσαν 27.000 θέσεις εργασίας. Παρά τις όποιες διαχειριστικές αστοχίες, αυτή ήταν η απαρχή μιας πολιτικής που έφερε την πρώτη βιομηχανική ανάπτυξη στη Θράκη.
Την εθνική αυτή πολιτική σεβάστηκαν όλες οι επόμενες κυβερνήσεις με συμπληρωματικές ή διορθωτικές θεσμικές και αναπτυξιακές παρεμβάσεις.
Η κυβέρνηση Α. Παπανδρέου με τους νόμους 1262/1982 και 1682/1987, η Οικουμενική Κυβέρνηση και η Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με τους νομούς 1892/1990 και 2234/1994, καθώς και η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή με τη θεαματική βελτίωση των υποδομών και τη συνεπή στήριξη του κινητροδοτικού θεσμικού πλαισίου.
Παρά τις όποιες αστοχίες, η διακομματική και διαχρονική αυτή συνέπεια στο κινητροδοτικό πλαίσιο από το 1976 έως το 2009, δημιούργησε βιομηχανική ανάπτυξη στη Θράκη, συντήρησε χιλιάδες θέσεις εργασίας, ενίσχυσε δημογραφικά την τοπική κοινωνία και τόνωσε τις εξαγωγές και τη γενικότερη εξωστρέφεια της εθνικής οικονομίας, δημιουργώντας συνέργειες με τις γειτονικές αγορές.
Η δυναμική αυτή διεκόπη βίαια και αιφνιδιαστικά το 2010, όταν σταμάτησε από την Κυβερνηση Γιώργου Παπανδρέου να καταβάλλεται το 12% επιδότησης εργαζομένων και μάλιστα ενώ οι επιχειρήσεις το είχαν ισολογίσει και φορολογηθεί.
Αυτή η αδικία και ο παραλογισμός του Κράτους κορυφώθηκαν το 2015, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τις Υπουργικές Αποφάσεις Σταθάκη κατήργησε με παράνομο και αντισυνταγματικό τρόπο το κίνητρο αυτό για τη Θράκη, αδιαφορώντας πλήρως για τη μοίρα των επιχειρήσεων της περιοχής αλλά και για την επιβίωση των εργαζομένων και των οικογενειών τους.
Η στέρηση αυτής της ρευστότητας είχε ως συνέπεια πολλές επιχειρήσεις να κλείσουν, άλλες να μετακομίσουν στις γειτονικές χώρες και άλλες να καθηλωθούν.
Η ανεργία εκτινάχθηκε από το 4% στο 33% και χιλιάδες νέοι άνθρωποι έφυγαν στο εξωτερικό διαλύοντας κυριολεκτικά τις οικογένειές τους. Η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη αποδυναμώθηκε δημογραφικά διακυβεύοντας ακόμα και την εθνική ασφάλεια της χώρας.
Η απόφαση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του Υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα να νομοθετήσουν το άρθρο 4 της τροπολογίας που συνόδευε το τελευταίο Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Οικονομικών, δεν επιλύει απλά μία εκκρεμότητα κρατικής ασυνέπειας, ούτε αποκαθιστά την αδικία και την αχαριστία του Κράτους. Κλείνει τους λογαριασμούς του παρελθόντος, για να μπορέσουμε όλοι μαζί να χτίσουμε ένα πιο ασφαλές και καλύτερο μέλλον.
Τη θεσμική βάση για τη διεκδίκηση των αναπτυξιακών κινήτρων τη δημιουργήσαμε από πολύ νωρίς με έξυπνο και διορατικό τρόπο, όταν μαζί με τη Μαριέττα Γιαννάκου προτείναμε στη Συνέλευση για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα πρόβλεψη στήριξης των παραμεθορίων, υποβαθμισμένων και διασυνοριακών περιοχών.
Η πρότασή μας υιοθετήθηκε εντέλει στο άρθρο 174 παράγραφος 3 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στις τελευταίες Αναθεωρήσεις με πρόταση της Νέας Δημοκρατίας συνταγματοποιήσαμε εθνικά αυτή την πολιτική, θεσπίζοντας το άρθρο 106 παρ. 1 του Συντάγματος, που επιβάλλει στο Κράτος τέτοιου είδους περιφερειακές αναπτυξιακές πολιτικές.
Η φαρέτρα των επιχειρημάτων μας ενισχύθηκε, όταν μετά από συνεργασία με τις επιχειρήσεις, πετύχαμε την προηγούμενη άνοιξη τη δικαστική απόφαση 305/2020 του Δ’Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, όπου το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας έκρινε ως αντισυνταγματικές τις «Υπουργικές Αποφάσεις Σταθάκη» των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ, που καταργούν τα κίνητρα για τη Θράκη.
Η εξέλιξη αυτή ενισχύθηκε με την απάντηση που έδωσε η αρμόδια Ευρωπαία Επίτροπος Vestager σε ερώτηση που εμείς προκαλέσαμε δια της Ευρωβουλευτού μας Μαρίας Σπυράκη, για το αν επιτρέπεται ή όχι αυτός ο τρόπος κρατικής ενίσχυσης στις παραμεθόριες περιοχές.
Περιμέναμε τακτικά επίσης να παρέλθει η πενταετία, ώστε να παραγραφεί το δικαίωμα και να αποφευχθεί η πιθανότητα η Ευρωπαϊκή Ένωση να ζητήσει την επιστροφή των καταβληθέντων χρημάτων για τις επιδοτήσεις των επιχειρήσεων.
Παράλληλα δημιουργώντας μαζί με τις επιχειρήσεις έναν πλήρη φάκελο τεκμηρίωσης, αναζητήσαμε συγκριτικά επιχειρήματα από ανάλογες εφαρμογές και σε άλλες περιφέρειες της Ευρώπης, όπως για παράδειγμα την Ανατολική Γερμανία που έτυχε ολόκληρη διακριτικής μεταχείρισης μετά την επανένωση με τεράστιες κρατικές ενισχύσεις.
Με όπλο αυτά τα επιχειρήματα και σε απόλυτο συντονισμό με τους θεσμικούς εκπροσώπους της τοπικής αγοράς, αθόρυβα και συστηματικά συντρίψαμε όλα τα επιχειρήματα που επί 10 χρόνια κάποιοι επικαλούνταν.
Στη συνέχεια καταθέσαμε μαζί με το συνάδελφο Βουλευτή της Β´ Αθηνών Δ. Καιρίδη κοινή διεκδικητική επιστολή, συνοδευόμενη από πλήρη φάκελο νομικής και πολιτικής τεκμηρίωσης, προς τον αρμόδιο Υπουργό κ. Σταϊκούρα με κοινοποίηση στον Πρωθυπουργό. Η ευαισθησία και το ενδιαφέρον του Πρωθυπουργού και ο συντονισμός και η επιμονή του Χρ. Σταϊκούρα, μας οδήγησαν στο σημερινό αποτέλεσμα.
Το άρθρο 4 της τροπολογίας αποπληρώνει τις οφειλές του Κράτους προς τις επιχειρήσεις της Αν. Μακεδονίας και Θράκης για την περίοδο 2010-2015 με συμψηφισμό των παρόντων ή μελλοντικών οφειλών προς το δημόσιο (φόρων, ασφαλιστικών εισφορών και άλλων). Αφορά όλες τις επιχειρήσεις που έχουν λαμβάνειν και αυτές φυσικά που δεν χρωστούν, αλλά μπορούν να τις συμψηφίσουν με μελλοντικές εισφορές. Κοινή Υπουργική Απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και Εργασίας θα ορίσει τις τυπικές προϋποθέσεις. Η κίνηση αυτή εξυγιαίνει πολλές επιχειρήσεις της Θράκης. Δημιουργεί προϋποθέσεις βιωσιμότητας και άρα τις διευκολύνει να έχουν πρόσβαση σε φθηνές νέες πήγες χρηματοδότησης, τόσο στο τραπεζικό σύστημα, όσο και στα 32 δις που διεκδικούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ανάκαμψη της οικονομίας μας.
Η εξέλιξη αυτή είναι ευθεία και ισχυρή ενίσχυση όχι μόνο της ρευστότητας των επιχειρήσεων, αλλά και της αναπτυξιακής προοπτικής του τόπου. Εξοφλούμε τα χρέη του παρελθόντος για τους εργαζόμενους και θέτουμε τις βάσεις για υγιή ανάπτυξη και περισσότερες θέσεις εργασίας στο άμεσο μέλλον.
Η κατάργηση του παλαιού τύπου κρατικών ενισχύσεων, συνοδεύεται από την υιοθέτηση μιας νέας αναπτυξιακής φιλοσοφίας, το περιεχόμενο της οποίας θα προσδιορίσει η Διακομματική Επιτροπή για την Ανάπτυξη και την Ανάδειξη της Θράκης που θα συντονίσει η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη. Η πρόταση αυτή του Πρωθυπουργού προς τον Πρόεδρο της Βουλής και τα κόμματα θέτει ως θεμέλιο της νέας στρατηγικής την Εθνική Συνεννόηση και αυτό την καθιστά διακομματική και διαχρονική, άρα Εθνική. Αυτό ακριβώς έχει ανάγκη σήμερα η Θράκη μας.
Η Θράκη πρόσφατα στον Έβρο απέδειξε ότι το αξίζει και το δικαιούται, διότι ξέρει να εγγυάται την εθνική ασφάλεια της Ελλάδος και να προστατεύει αποτελεσματικά τα σύνορα της Ευρώπης.
Σε πρόσφατη μελέτη μου με θέμα «Θράκη: Μοντέλο Ανοιχτής Δημοκρατικής Κοινωνίας, Πρότυπο Εναλλακτικής Οικολογικής Ανάπτυξης» στα ελληνικά και στα αγγλικά εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ, επεσήμανα το παρακάτω καταληκτικό και επίκαιρο συμπέρασμα:
«Η Θράκη λόγω της γεωπολιτικής σημασίας και της πληθυσμιακής της σύνθεσης ή θα σηκώσει στην πλάτη της την ανόρθωση της Ελληνικής Οικονομίας και την επιστροφή της Ελλάδας σε ρόλο περιφερειακού Πρωταγωνιστή ή λόγω αδιαφορίας και λαθών του αθηναϊκού κέντρου, θα αποτελέσει το σοβαρότερο εθνικό ζήτημα της χώρας για τα επόμενα χρόνια». Είμαι βέβαιος ότι η τελευταία νομοθέτηση της Κυβέρνησης και του Κοινοβουλίου αποτελεί μια αποφασιστική κίνηση προς το πρώτο» ».
