Το ίδιο, μετά από 50 χρόνια
Πενήντα χρόνια μετά, κάναμε το ίδιο με τα θεμέλια του βυζαντινού φρουρίου, δηλαδή, σκεπάσαμε τα ευρήματα για να κάνουμε δρόμο. Αλλά, μέχρι να φτάσουμε εδώ, πέρασαν αρκετοί μήνες και σταμάτησε ένα έργο με το οποίο κατά τα ελληνικά …έθιμα, αντικαθιστούμε την άσφαλτο με πλακίδια, κάνοντας …αποκατάσταση …ιστορική. Και γιατί έγινε τόσος ντόρος, γιατί δεν βρέθηκε τρόπος να γίνει και ο δρόμος, να φαίνονται και τα θεμέλια του φρουρίου, κάτι που να ήταν και εντυπωσιακό. Ο Ποπολάρος είχε προτείνει την τοποθέτηση πλεξιγκλάς, αν θα μπορούσε να κρατήσει τα φορτία. Και πιθανόν να γινόταν. Τίποτα όμως… Δρόμο σύγχρονο, με άσφαλτο, κάναμε το 1970, δρόμο δήθεν πεπαλαιωμένο, κάνουμε και το 2020, πάνω από τα θεμέλια του φρουρίου, τα οποία θέλαμε να αναδείξουμε. Αλήθεια, αυτοί οι Βουλγάρικου τύπου δρόμοι, γιατί έχουν τόση πέραση στην πόλη μας;
Πάλι «No ships, no troops, no flags»;
Αυτό το «να φύγουν τα ελληνικά πλοία για να φύγει το Ουρούτς και τα τούρκικα, μοιάζει πολύ με το «no ships, no troops, no flags» στα Ίμια. Καθότι, γιατί να φύγουν τα δικά μας, από την στιγμή που είναι σε ελληνικά ύδατα; Αν το δεχτούμε, αμέσως αποδεχόμαστε πως δεν είναι και τόσο δικά μας τα νερά και θα πρέπει κάπως να τα βρούμε με την γείτονα και φίλη χώρα. Πιθανόν και με διαιτητή, την Χάγη… Και με τον πρωθυπουργό να μιλά γενικά περί θαλασσίων ζωνών, κάτι που περιλαμβάνει πολλά προς διάλογο.
Με την μάσκα έχουμε παρελθόν
Δεν είναι και τόσο απλά τα πράγματα με τις μάσκες-σεντόνια που δόθηκαν στα σχολεία. Δεν είναι όλες μεγάλες και άρα, αν οι μεγάλες, σεντόνια, είναι αυτές που ακολούθησαν τις προδιαγραφές, αυτές είναι οι σωστές και όλες οι άλλες λάθος. Μη ξεχνάμε ότι πρόκειται για κρατικό διαγωνισμό και πρέπει να εκτελεστεί κατά γράμμα. Βέβαια, και επειδή όλοι δείχνουν ως υπεύθυνο, γιατί πρέπει να υπάρχει υπεύθυνος, τον ΕΟΔΥ, να τονίσουμε πως όταν κάνει, αν τα κάνει, τέτοια λάθη, πώς να περιμένουμε να προστατέψει την υγεία μας… Πάντως, ως χώρα, με τις μάσκες έχουμε παρελθόν. Η Μάσκα, ήταν ελληνικό περιοδικό, που πρωτοκυκλοφόρησε την προπολεμική περίοδο 1935 – 1939. Δημοσίευε κυρίως μεταφρασμένες Αμερικανικές περιπέτειες αστυνομικής πλοκής, αλλά και έργα Βρετανών και Γάλλων δημιουργών. Αστυνομική δείχνει να είναι και η πλοκή της υπόθεσης με τις μάσκες στα σχολείο. Α και σε ότι αφορά στην φωτογραφία που συνοδεύει το σχόλιο, τυχαία επιλέχθηκε το συγκεκριμένο τεύχος, με τίτλο, «Ο απατηθείς απατεών». Τυχαία;
Τα γραπτά μένουν…
Από ώρα που συστάθηκε η Διακομματική επιτροπή Ανάπτυξης της Θράκης και αφού υπάρχει δημόσια διαβούλευση, οι τοπικοί φορείς, κυρίως περιφέρεια, δήμοι, επιμελητήρια, είτε μεμονωμένα είτε και συλλογικά, θα πρέπει να καταθέσουν γραπτώς τις προτάσεις και παρατηρήσεις για την ανάπτυξη της περιοχή. Για το τι πήγε λάθος και τι θα πρέπει να γίνει. Έτσι για να έχουμε μια ιδέα του τι προτείνει ο καθένας, Ακόμη καλύτερα, αν στην επιτροπή έφθανε ένα ενοποιημένο κείμενο, το οποίο θα αντιπροσωπεύει όλους τους τοπικούς φορείς. Όχι πως πρέπει να αναμένουμε κάτι, αλλά έτσι γίνονται τα σωστά πράγματα.
Τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ…
Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος τοπικά, για να αποδώσεις την φράση από τους λόγους του Ιησού προς τους Φαρισαίους (Ματθ. 22.21), από την φωτογραφία που δείχνει την εξουσία σε παράταξη, σε αγιασμό σχολείου. Εντάξει, μην βλασφημούμε, αλλά για προσέξτε… Η κοσμική εξουσία με μάσκα και κανονικά φορεμένη, ο μητροπολίτης αγέρωχος, όπως πρέπει και τον θέλουμε να είναι, χωρίς μάσκα και ο μουφτής, σε ενδιάμεση κατάσταση, με μάσκα αλλά κατεβασμένη στον λαιμό. Περαιτέρω εξήγηση δεν χρειάζεται…
Λουζόμαστε την «αποίκηση» των νησιών
Τα όσα συμβαίνουν στη Λέσβο και στην Μυτιλήνη, να μην ξεχνάμε και τον Τσίπρα, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Τα είχαμε επισημάνει πριν χρόνια, όταν πολιτικοί, αυτοδιοικητικοί αλλά και δημοσιογράφοι, σχεδόν πανηγύριζαν για την υποδοχή που τύχαιναν οι λαθρομετανάστες, αυτός είναι ο σωστός όρος, όταν ξεκίνησε η «αποίκηση» των νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Άλλωστε, τα γνωρίζαμε, τα είχαμε ζήσει, πριν 20 χρόνια. Μη ξεχνάτε, μέχρι και για Νόμπελ ειρήνης πρότειναν κάποιοι του κατοίκους των νησιών… Τώρα λουζόμαστε την λάθος διαχείριση. Αν αφήσεις να κάνουν τα κουμάντα οι ΜΚΟ, αυτό συμβαίνει. Για να υπάρχουν, οι ΜΚΟ, για να έχουν παρέμβαση, πρέπει να υπάρχει πόνος, θλίψη, θάνατος… Και φυσικά, ο …εθελοντισμός και η …αλληλεγγύη, προϋποθέτουν λεφτά, πολλά λεφτά. Για τα λεφτά γίνονται όλα και ευχόμαστε να μην έχουμε και πολιτική παρέμβαση από τους γείτονες και φίλους…
Ας ανάψουν ένα κερί οι τοπικοί…
Ε τι, να μην το πούμε; Έτσι γίνονται τα πράγματα, αν ξέρεις τι να κάνει και πώς να το κάνεις. Ένα εκκλησάκι στον κάθετο άξονα Μακάζα-Νυμφαία, κοντά στα σύνορα, τοποθέτησε η Μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής. Όλοι θα το βλέπουν και πολλοί θα σταματούν, πιθανόν δημιουργώντας και μηκρή κυκλοφοριακή συμφόρηση. Και τι συμβολισμός, το εκκλησάκι είναι αφιερωμένο στην Παναγία Πορταΐτισσα… Άλλωστε, αυτή η «πόρτα»-σύνορο, τείνει να γίνει η πρώτη σε κίνηση χερσαία είσοδος της χώρας. Από τους πρώτους που θα ανάψουν κερί στο εκκλησάκι, ας είναι οι τοπικοί άρχοντες, να τους φωτίσει η Πορταΐτισσα, για να αξιοποιήσουν αναπτυξιακά και όχι αστυνομικά την συνοριακή διάβαση και τον κάθετο άξονα.
