του Χρήστου Κηπουρού
Αν και στην πολιτική είναι πολύ θετικό το πλάσιμο νέων λέξεων, εν τούτοις μόνο γέλια μπορούσε να προκαλέσει ο Τούρκος προκαθήμενος με την Κυριακάτικη ομιλία του, ως προς το ότι η χώρα του αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρώπης, ζητώντας παράλληλα την πλήρη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πολλοί έσπευσαν να πουν ότι είπε όσα είπε για να ρίξει στάχτη στα μάτια της Ευρώπης. Να μην επιμείνουν στις κυρώσεις. Ακούγεται λογικό. Όμως εγώ θα προχωρήσω σε ένα επιπλέον βήμα και πέραν του ειρωνικού φορτίου που εμπεριέχει η λέξη: Ευρωντογάν, θα πω ότι το μόνο που δεν είπε ο Τούρκος Πρόεδρος είναι σε ποιον τομέα μπορεί να συμβαίνει αυτό το περί Ευρώπης.
Γιατί ούτε στη Γεωγραφία ούτε στην Ιστορία ούτε στην Πολιτική αλλά ούτε και στις αρχές και τις αξίες που αποτέλεσαν τα θεμέλια των Ευρωπαϊκών Δημοκρατιών συμβαίνει κάτι ανάλογο που να παραπέμπει στις νέες αυτές ρήσεις του Τούρκου Προέδρου.
Ας υποθέσουμε όμως προς στιγμή ότι έχουν κάποια βάση οι δηλώσεις αυτές. Και ότι τη θέση του Ερντογάν μπορεί όντως να την πάρει ένας Ευρωντογάν.
Τότε η πρώτη κίνηση που θα έκανε ένας τέτοιος άνθρωπος είναι να προχωρήσει άμεσα στην απελευθέρωση του έγκλειστου στο Ίμραλι ιστορικού ηγέτη των πενήντα και πλέον εκατομμυρίων Κουρδικού λαού, Οτζαλάν. Ο οποίος αν και μέσα από την απομόνωση, σχεδίασε και κατάφερε να προχωρήσει η Δημοκρατική οικοδόμηση του, μοιρασμένου σε τέσσερα κράτη, Κουρδικού έθνους.
Ταυτόχρονα ο Τούρκος Πρόεδρος να ανοίξει τις φυλακές και να βγουν έξω οι δεκάδες χιλιάδες κρατούμενοι Κούρδοι, αλλά και άλλων εθνικοτήτων, και μέχρι και πολλοί Τούρκοι πολίτες.
Αυτό είναι το πρώτο καθοριστικό βήμα του εκδημοκρατισμού. Για το οποίο υπάρχουν βέβαια και δύο τουλάχιστον άλλοι τρόποι να γίνει.
Ο ένας τρόπος είναι η θεραπεία της πυρομανίας του Τούρκου Προέδρου στη Μεσόγειο, με τις αλλεπάλληλες εισβολές και θαλάσσιες καταπατήσεις, μετά της αποχώρησης του ομογάλακτου Αττίλα του, από την μαρτυρική Μεγαλόνησο.
Η σειρά των περιγραφόμενων ως άνω κινήσεων έχει να κάνει με το νομικό δίκαιο. Στο οποίο το μεγαλύτερο έγκλημα μπαίνει τελευταίο. Π. χ. το: ληστεία μετά φόνου. Έτσι και στην περίπτωσή μας: Θαλάσσιος, μετά στρατιωτικού Αττίλα.
Ο δεύτερος τρόπος αφορά την έξωση της Τουρκίας από την Ευρωπαϊκή Τελωνειακή Ένωση. Τη χαριστική βολή στην ούτως ή άλλως καταρρέουσα Τουρκική οικονομία.
Το πόσο καλό θα κάνει, δεν το φαντάζεται κανείς. Από τον σεβασμό των Ευρωπαϊκών χωρών στις αρχές και τις αξίες που έλεγα πιο πάνω, μέχρι την καταλυτική συνδρομή στην Ελευθερία και τη Δημοκρατία, όσο και στην Ειρηνική συνύπαρξη όλων των ιστορικών λαών της γειτονικής χώρας.
Το ζήτημα εδώ είναι να έχει τα κότσια και η ίδια η Ε. Ε. στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής στις 10 και 11 του επόμενου μήνα Δεκεμβρίου, να το πράξει.
Η διαφορά ανάμεσα στις οίκοθεν αυτές Τουρκικές κινήσεις και στις πιθανολογούμενες από την Ε. Ε., είναι ότι στη δεύτερη περίπτωση θα έχει ήδη περάσει στην ιστορία, ο προσποιούμενος τον Ευρωντογάν, Ερντογάν.
Παρόλα αυτά υπάρχει και μια εξαίρεση. Μιλώ για την ισχύ του “προς γαρ το τελευταίο εκβάν” κλπ. Τουτέστιν, η αποχώρηση του Τούρκου Προέδρου από την εξουσία να συνοδευτεί με την πρόταση της ίδιας της Ευρώπης, που να υιοθετήσει μια προηγούμενη σπουδαία στιγμή της παγκόσμιας ιστορίας. Όπως έγινε με το δίδυμο Ντε Κλερκ και Μαντέλα, έτσι και τώρα μετά τον εκδημοκρατισμό, και την Τουρκική μεταπολίτευση, να δοθεί το βραβείο Νόμπελ ειρήνης από κοινού στον πρώην πλέον Τούρκο Πρόεδρο και τον Κούρδο ηγέτη Οτζαλάν.
Σπάνια μεν, όμως υπάρχουν τέτοιες στιγμές στην ιστορία. Σε μια τέτοια περίπτωση ακόμη και εγώ θα τον μνημονεύω, με το όνομα που όντως θα του αξίζει. Το Ευρωντογάν.
__________
Υ. Γ. Και για να μην πέσει κάτω κάτι από όσα τόνισε ο Ερντογάν, και μιλώ για το προσφυγικό και το μεταναστευτικό, η Τουρκική λύση για την επίλυση αλλά και ως συμβολή στον εκδημοκρατισμό που έλεγα, είναι μια και σαφής. Και όχι να κινείται στη σφαίρα των απειλών και των εκβιασμών.
Σε συνεννόηση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, να προχωρήσει η κατασκευή δομών για την υποδοχή και τη διαπίστωση της ταυτότητας των προσφύγων, αποκλειστικά εντός του Τουρκικού εδάφους. Με πρώτο τέτοιο hotspot στο Παζάρ Κουλέ, έξω από την Αδριανούπολη.
Να μη χρειαστεί να επαναληφθούν τα γεγονότα της περασμένης άνοιξης όταν με την εποπτεία και τη διακίνηση από το ίδιο το Τουρκικό κράτος, έγιναν χιλιάδες απόπειρες ήπιων εισβολών στον Έβρο. Και όταν ολόκληρη η Ευρωπαϊκή ηγεσία τον επισκέφθηκε για να εκφράσει τη στήριξή της στην αμυνόμενη Ελλάδα.
Ο εκδημοκρατισμός και η μεταπολίτευση της Τουρκίας είναι που θα σταματήσουν και τους εκ μέρους της, επί έτη πολλά συνεχιζόμενους θαλάσσιους πνιγμούς των διακινούμενων από την ίδια προσφύγων και μεταναστών. Τους θανάτους των οποίων, σήμερα αποδίδει στην Ελλάδα! Όταν δεν την παραπέμπει και σε ανακρίσεις από διεθνές δικαιοδοτικό όργανο!!
____________
Διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000}, xrkipouros@gmail.com,
Θράκη 24 Νοεμβρίου 2020,
Εικόνα Α΄, photo, Ο Ερντογάν με τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ,
