Οφείλω να ομολογήσω ότι ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών, είναι προσεκτικότερος του συναδέλφου του Υπουργού κ. Γεραπετρίτη, στις δηλώσεις. Μέντορα άλλοτε για τα έξι μίλια, και άλλοτε για τη “σύμπτωση” της σχέσης του veto, που δεν έθεσε η Ελλάδα στην Ε. Ε., με τα 32 δις Ευρώ που έλαβε, από αυτή.
Όμως και ο Κερκυραίος Υπουργός, ξέχασε στην απάντηση στον κ. Τσαβούσογλου, να τονίσει ότι ειδικά για το νέο έτος, τη 200η επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας οι νουθεσίες του Τούρκου Υπουργού αποτελούν μεγίστη ύβρη. Όπως άλλωστε οι ευχές του για την κάθε νέα χρονιά, δεν χρήζουν των οποιωνδήποτε συμβουλών και παροτρύνσεων.
Γιατί αν αυτές ακολουθούνταν και από τους αγωνιστές του ΄21, ακόμη θα είμαστε υποζύγια.
Όπως επίσης θα ταίριαζε με την απάντηση του Έλληνα Υπουργού, η επίκληση της ρήσης του Γέρου του Μοριά: “Ό,τι κάμομε θα το κάμομε μοναχοί και δεν έχομε ελπίδα καμμία από τους ξένους”
Θυμάμαι άλλωστε σαν χθες την απάντηση του Οτζαλάν, που επισκεφθήκαμε στην κοιλάδα Μπεκαά, στα τέλη της δεκαετίας του ΄80, όταν ερωτηθείς, για το ποιος εμπνέει τον αγώνα τους, εκείνος επικαλέστηκε το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Δεν έπεσε δηλαδή από τον ουρανό, που τον χαρακτηρίζαμε Κούρδο Κολοκοτρώνη, όταν τον προσκαλέσαμε τον Απρίλιο του 1997, να επισκεφθεί την Αθήνα. Μια πρόσκληση και ένα χαρακτηρισμό που είχαν προσυπογράψει 187 Βουλευτές. Με το σημερινό ημικύκλιο να ωχριά, όπως άλλωστε το χθεσινό, και το προχθεσινό.
