Ευτυχώς, είναι χαμηλά τα σύννεφα
Μαθαίνουμε για κομπίνα στο ποδόσφαιρο, πέφτουμε από τα σύννεφα. Ακούμε για λαμογιά στην πολιτική, πέφτουμε από τα σύννεφα, «τα πιάνει» κάποιος στο δημόσιο, πέφτουμε από τα σύννεφα. Μας κόβει το αυγολέμονο, τι πρωτότυπο, πέφτουμε από τα σύννεφα. Σαν πολύ αθώα εμφανίζεται συχνά η ελληνική κοινωνία με διάφορα που συμβαίνουν στη χώρα μας, λες και είμαστε στον παράδεισο. Τελευταία, πέσαμε και πάλι από τα σύννεφα με αφορμή την καταγγελία της Ολυμπιονίκης Μπεκατώρου και όσες ακολούθησαν για σεξουαλική παρενόχληση. Και όμως, λες και δεν γνωρίζουμε, όσοι τουλάχιστον δεν ζουν στα σύννεφα, τι συμβαίνει ειδικά σε χώρους όπως τα πανεπιστήμια, ο αθλητισμός, η πολιτική, η δημοσιογραφία, ο χώρος του life style και των τηλεπερσόνων… Το δυστύχημα είναι πως δύσκολα να γίνει η καταγγελία και δυσκολότερα, αφού γίνει, να υπάρξει τιμωρία. Και δεν μιλάμε μόνο για δικαστική «τιμωρία», ούτε καν κοινωνική δεν επέρχεται. Διότι, είναι ωραία να ζει κανείς στον «παράδεισο» και δύσκολα τον αποχωρίζεται. Ευτυχώς δε που είναι χαμηλά τα σύννεφα και ακόμη και υποκριτικά να δηλώσουμε ότι πέσαμε, δεν παθαίνουμε κάτι. Να και στην περίπτωση Μπεκατώρου, όλοι στάθηκαν στο πλευρό της, ακόμη και η ΠτΔ, αλλά μέχρι εκεί. Ας ήταν μια φορά να τιμωρηθεί ο θύτης και τότε ναι, θα πέφταμε από τα σύννεφα και ας ήταν και ψηλά.
Αόρατος και ακόμη άγνωστος ο κορώνα
Έτσι όπως πάει η ιστορία με τα εμβόλια, το καλοκαίρι, τουλάχιστον τα τιμημένα γηρατειά θα μπορούν να ταξιδέψουν άφοβα για Ντουμπάι και σε άλλους εξωτικούς προορισμούς. Άλλωστε, έχουν σίγουρη (;) την σύνταξη. Οι υπόλοιποι και ειδικά του ιδιωτικού τομέα, μόνο να ελπίζουμε μπορούμε, να έχουμε δουλειά και να πληρωνόμαστε. Κατά τα λοιπά, χωρίς στοιχεία, πόσα τεστ σε κάθε περιοχή και πόσα κρούσματα και συμπτωματικοί, συμπέρασμα δεν μπορούμε να βγάλουμε. Πάντως, τώρα που άνοιξε κάπως η αγορά, τα τηλεοπτικά σχόλια είναι πω όλοι σχεδόν σέβονται τα μέτρα. Πριν το άνοιγμα, είχαμε αντικοινωνικούς, απαράδεκτους, συνωστισμένους και συγχρωτισμένους. Ε, κάπως πρέπει να φανεί ορθή η απόφαση για το άνοιγμα. Δυστυχώς, αυτός ο κορώνα, ακόμη και ένα χρόνο μετά, εκτός από αόρατος, παραμένει και άγνωστος, ακόμη και για τους ειδικούς.
Πανηγυρίζουν οι πεθερές
Ο οδηγός και δυο επιβάτες στα ΙΧ και με μάσκα. Και ευχαριστημένοι να είμαστε που δεν έβαλαν όρο να είναι ανοικτά τα παράθυρα… Με το συγκεκριμένο μέτρο πάντως, πανηγυρίζουν οι πεθερές, καθότι μέχρι τώρα είχαν εύκολη την δικαιολογία γαμπροί και νύφες. Εμείς πεθερούλα μου θέλουμε να έρθεις μαζί μας να ξεσκάσεις και εσύ, αλλά τα μέτρα…
Παρά πόδα όπλα και καλάμια
Όσο για το κυνήγι, ο Ποπολάρος όπλο έπιασε μόνο στον στρατό, αλλά είναι εμπαιγμός αυτό που γίνεται και μάλιστα με δικαιολογία πως μπορεί να πάνε σε άλλη νομαρχιακή ενότητα, όταν αυτό απαγορεύεται και αν τους πιάσουν σε άλλο νομό, μπορούν να τους επιβάλουν το σχετικό πρόστιμο. Και βέβαια, από Κομοτηνή μπορείς να πας Αρωγή, στην παραλία, όχι όμως και να ψαρέψεις.
«Πολυτέλεια» αχρείαστη
Τώρα που έγινε η αρχή με το πάρκο και την πλατεία, δεν μας λέει η δημοτική αρχή να προτείνουμε τι θα θέλαμε και για άλλα θέματα… Για παράδειγμα, πώς να δίνονται χρήματα σε συλλόγους, τι να γίνει με την καθαριότητα, με τον τουρισμό, το κυκλοφοριακό… Αμ, για τον λόγο αυτό υπάρχουν τα προγράμματα των παρατάξεων, προεκλογικά, για να συγκρίνουν οι πολίτες και μετά να πάνε στην κάλπη, Αλλά όταν το 80% πάει στην κάλπη με σταυρωμένο ψηφοδέλτιο, «πολυτέλεια» αχρείαστη κατέληξαν να είναι τα προγράμματα. Άσε που τα γραπτά μένουν και στα θυμίζουν μετά όσα δεν τα έκανες…
Μετά τον κορώνα, ρολόι όλα θα πάνε
Ξεπέρασε τον κορώνα ο περιφερειάρχης και ευτυχώς, καθότι ήταν προφανές το κενό διοίκησης που υπήρχε για μέρες. Τώρα, όλα τα προβλήματα θα λυθούν, όλα τα αιτήματα θα ικανοποιηθούν, ελβετικό ρολόι θα είναι και πάλι η περιφέρεια. Τώρα αν αντί για έργα, μετράμε πάλι καημούς και αναστεναγμούς, είναι που δεν το πουλάμε το ρολόι για να πάρουμε κομπολόι. Αλλά, η αλήθεια είναι πως χωρίς πόρους και αρμοδιότητες τι να κάνει ο όποιος περιφερειάρχης… όταν μάλιστα δεν επιθυμεί να δυσαρεστήσει και το κόμμα του…
Ούτε εξωγήινοι άντεξαν σε ιό
Και ούτε τούρτα με κεράκι του κάναμε… Τέτοιες μέρες πέρυσι βλέπαμε στην τηλεόραση και ακούγαμε για έναν περίεργο ιό στην Κίνα σε μια άγνωστη πόλη την Γιουχάν, για τον οποίο στην αρχή μας έλεγαν ότι δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο και πολύ γρήγορα έγινε εφιάλτης. Βλέπαμε αστυνομικούς να βγάζουν από σπίτια ανθρώπους μολυσμένους στον ιό, μια νεκρή πόλη με όλους τους κατοίκους στα σπίτια, αλλά και πάλι μας φαινόταν κάτι πολύ μακρινό. Ώσπου ο ιός, ο κορώνα έφτασε πολύ γρήγορα στην Ευρώπη, μια γυναίκα τον μετέφερε από το Μιλάνο στη Θεσσαλονίκη και έγινε πρώτη θέμα στις ειδήσεις και σε τηλεοπτική εκπομπή και πολύ γρήγορα, από τα μέσα Μαρτίου, άρχισαν να κλείνουν σχολεία, μαγαζιά, δραστηριότητες, μέχρι που φτάσαμε στην πρώτη καραντίνα, με ελάχιστους να κυκλοφορούν στους δρόμους, χωρίς μάσκες τότε… Ένα χρόνο μετά, η καραντίνα μας έγινε συνήθεια, αν και με μάσκα βγαίνουμε όποτε θέλουμε, απλά δεν έχουμε που να πάμε, ούτε να ταξιδέψουμε. Πέρασε μια χρονιά με αναστολές εργασίας, κλειστή αγορά και όποτε λειτουργούσε ήταν με περιορισμούς, αλλά κάναμε διακοπές, πήγαμε στη θάλασσα, πήραμε πρόστιμα. Και τώρα ελπίζουμε στα εμβόλια, μήπως και επέλθει κάποιου είδους κανονικότητα. Η αλήθεια, ξεπέρασε και την φαντασία κάποιων ταινιών καταστροφής, αν εξαιρέσουμε τα θύματα, και θα μπορούσε να κερδίσει όλα τα Όσκαρ, σεναρίου, ρόλων, μέχρι και μουσικής, αν ο Κοκλώνης λάνσαρε ένα τραγουδάκι. Και όλα αυτά, από έναν αόρατο εχθρό, ο οποίος λύγισε την ανθρωπότητα που μερικές δεκαετίες πριν είχε στείλει άνθρωπο στο φεγγάρι και σήμερα κινείται με 5G. Ναι αλλά, μην ξεχνάμε πως ένας ιός, επίσης αόρατος, είχε νικήσει τους αιμοβόρους εξωγήινους που απειλούσαν να αφανίσουν το ανθρώπινο γένος στην ταινία «Ο πόλεμος των κόσμων». Μόνο που τέτοιο σενάριο, όπως αυτό που ζούμε, ούτε το Χόλυγουντ μπορούσε να γράψει. Και δεν ξέρουμε τι τέλος θα έχει…
