Το Σωματείο οικοδόμων Αλεξανδρούπολης την Παρασκευή 05/3/2021, σε συνέχεια και του εργατικού ατυχήματος που έγινε την Τετάρτη, πραγματοποίησε παρέμβαση στο εργοτάξιο κατασκευής του φράκτη στις Φέρες.
Έγινε πλούσια συζήτηση με τους εργαζόμενους στο πλαίσιο των εξελίξεων που αναφέρονται στην ανακοίνωση του Σωματείου, η οποία παρατίθεται παρακάτω. Και προγραμματίστηκαν τα επόμενα βήματα μαζί με τους εργαζόμενους για να σταματήσει η εντατικοποίηση, να προβληθεί η διεκδίκηση για Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και αυξήσεις στους μισθούς. Να παλέψουμε ενάντια στο 10ωρο που ετοιμάζει η κυβέρνηση καθώς και ενάντια στην προσπάθεια να ελέγξει τα σωματεία και να απαγορεύσει την απεργία και την οργάνωση των εργαζομένων απέναντι στην τρομοκρατία των εργοδοτών.
Επίσης, έγινε παρέμβαση στην εργοδοσία για ζητήματα, όπως καθυστερήσεις στην καταβολή της μισθοδοσίας εργαζομένων, ωραρίων και ασφάλειας, ενώ τονίστηκε η ανάγκη να γίνουν προσλήψεις και να σταματήσει η εντατικοποίηση και η πίεση στο προσωπικό.
Θα συνεχίσουμε και το επόμενο διάστημα αταλάντευτα τη δράση μας, πιο οργανωμένα και πιο αποφασιστικά.
Ακολουθεί η ανακοίνωση που μοιράστηκε στους συναδέλφους και αποτέλεσε το πλαίσιο συζήτησης:
Συνάδελφοι,
ζούμε σε καιρούς δύσκολους, σε καιρούς πανδημίας, ωστόσο η κυβέρνηση επιταχύνει για τις «ανατροπές του αιώνα» και πρέπει να βρει ισχυρή εργατική – λαϊκή απάντηση!
Στο επίκεντρο του «επιθετικού προγράμματος μεταρρυθμίσεων» που έχει προαναγγείλει βρίσκονται οι νέες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στα Εργασιακά, στο Ασφαλιστικό, στη συνδικαλιστική δράση, όλα αυτά δηλαδή που δίκαια έχουν χαρακτηριστεί από εκατοντάδες συνδικάτα «ανατροπές του αιώνα» και στοχεύουν στη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη «ειδική οικονομική ζώνη», με ακόμα πιο φθηνή εργατική δύναμη, με ακόμα πιο λυμένα χέρια στο κεφάλαιο για να εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους όποτε, όπου, όπως και για όσο θέλει.
Ο «εκσυγχρονισμός της αγοράς εργασίας» είναι το γύρισμα του ρολογιού έναν αιώνα πίσω, το χτύπημα του 8ωρου και η επιβολή 10ωρης εργάσιμης μέρας και με νόμο, όπου οι 2 επιπλέον ώρες δεν θα αμείβονται αλλά θα δίνονται σε ρεπό όταν μπορεί ο εργοδότης!
Ήδη το 10ωρο και το 6ήμερο σε πολλές περιπτώσεις είναι ζοφερή πραγματικότητα, ήδη εφαρμόζεται σε μια σειρά από περιπτώσεις, ειδικότερα στον κλάδο των κατασκευών και των τεχνικών έργων.
Στο εργοτάξιο αυτό και σε αυτό του ΤΑΠ είδαμε και έχουμε εμπειρία πλέον στο τι πάει να πει εντατικοποίηση της εργασίας, αλλά και μέχρι πιο σημείο φτάνει η ευαισθησία των εργοδοτών στα θέματα ασφαλείας. Όταν μας μιλάνε για κράνος και γυαλιά εργασίας (που δεν είμαστε αντίθετοι) και την ίδια στιγμή μας βάζουν και εργαζόμαστε ασταμάτητα (συνεχόμενα 10ωρα) και πολλές φορές σε αντίξοες καιρικές συνθήκες για να πετύχουμε τους στόχους του έργου. Που είναι τότε τα μέτρα ασφαλείας, που είναι οι ασφαλείς χώροι εργασίας;
Τα αποτελέσματα τα είδαμε δυστυχώς και την Τετάρτη που μας πέρασε, όταν πραγματικά γλύτωσε από τύχη ο συνάδελφος μας από ένα πολύ επικίνδυνο εργατικό ατύχημα, στον οποίο εκφράζουμε τις ευχές όλων για γρήγορη ανάρρωση.
Δεν είναι τυχαίο, ούτε μεμονωμένο γεγονός, όπως θέλουν να μας πείσουν. Όσο αφήνουμε τις ζωές μας και την σωματική μας ακεραιότητα στα χέρια των μεγαλοεργολάβων θα θρηνούμε συναδέλφους.
Πέρα όμως από την ασφάλεια, η επιβολή του 10ωρου με νόμο θα φέρει ακόμα μεγαλύτερη πίεση στα μεροκάματα, θα τα ρίξει περισσότερο, ενώ θα χειροτερέψουν συνολικά οι συνθήκες εργασίας. Θα αυξηθεί η εκμετάλλευση και η απλήρωτη εργασία και θα γίνει «κανονικότητα» το 12ωρο. Και όποιος αντέξει!
Όλοι μας βλέπουμε ποια λογική επικρατεί στα εργοτάξια: ατελείωτες ώρες δουλειά με χαμηλές αμοιβές και συνεχή πίεση για χρονοδιαγράμματα. Λίγους μήνες δουλειά και μετά ξανά ανεργία. Ενώ πολλοί από εμάς πρέπει να ξεσπιτώνονται συνέχεια για να βρίσκουν δουλειά, γυρνώντας σε όλη την Ελλάδα ή και το εξωτερικό, αφήνοντας την οικογένεια μας.
Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετοί συνάδελφοι έχουν φύγει από το έργο είτε λόγω των χαμηλών μεροκάματων είτε λόγω και των καθυστερήσεων στην πληρωμή που είχαμε σε κάποιες περιπτώσεις.
Συνάδελφοι,
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Στο εργοτάξιο του Πέπλου είχαμε δει τη δύναμη της οργάνωσής μας. Είχαμε σταματήσει σκέψεις για 11ωρα και 12ωρα, αποτρέψαμε απολύσεις, κανείς συνάδελφος που απευθύνθηκε στο σωματείο δεν έχασε τα λεφτά του, είχαμε κάποιες αυξήσεις στους πολύ χαμηλόμισθους. Το κυριότερο όμως ήταν ότι σε μεγάλο βαθμό έσπασε ο φόβος και η μοιρολατρία, γνωριστήκαμε μεταξύ μας, κάναμε συνελεύσεις, αγωνιστήκαμε με το κεφάλι ψηλά.
Αυτό φοβούνται οι εργοδότες και η κάθε κυβέρνηση, για αυτό τα σχέδια για παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων πάνε χέρι – χέρι με τα μέτρα για ασφυκτικό έλεγχο των συνδικάτων, με την ένταση της επιχείρησης χτυπήματος της ταξικής συνδικαλιστικής δράσης. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι, στο ίδιο νομοσχέδιο, που έχει ήδη παρουσιαστεί στο υπουργικό συμβούλιο υπό τον τίτλο «Ρύθμιση θεμάτων της αγοράς εργασίας», μαζί με τις βάρβαρες ανατροπές στα Εργασιακά περιλαμβάνονται τα νέα χτυπήματα στη συνδικαλιστική δράση.
Προσπαθούν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν τη συνεννόηση και την οργάνωση των εργαζομένων, να αποτρέψουν τις γενικές συνελεύσεις, όπου οι εργαζόμενοι μπορούν να συζητάνε και να αποφασίζουν, αλλά και να απαγορεύσουν σε συνδικαλιστές να πηγαίνουν στους χώρους δουλειάς, όπως κάνουμε σήμερα, για να μην υπάρχει καμία φωνή διεκδίκησης. Θέλουν τον καθένα μας ξεμοναχιασμένο.
Ταυτόχρονα, προσπαθούν να απαγορεύσουν τελείως την απεργία και την κάθε κινητοποίηση. Δεν είναι άσχετη με αυτό η γενίκευση της καταστολής όλο το προηγούμενο διάστημα, με πρόσχημα την πανδημία.
Άρα συνάδελφοι, το δρόμο για να καλυτερέψουμε τις συνθήκες εργασίας μα τον δείχνει η ίδια η εργοδοσία και η κυβέρνηση, δηλ. αυτό που φοβούνται: οργάνωση στο σωματείο, συμμετοχή στις διαδικασίες και τις συνελεύσεις, αλληλεγγύη μεταξύ μας και ετοιμότητα για απεργιακή απάντηση όταν ετοιμάσουν το νομοσχέδιο με τα τις ακόμα πιο βαριές αλυσίδες που θέλουν να μας φορέσουν.
Διεκδικούμε υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με πραγματικές αυξήσεις στα μεροκάματα, 5ήμερο – 8ωρο και πραγματικά μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.
Ενωμένοι σπάμε το φόβο και έτσι θα σπάσουμε και τις αλυσίδες, θα επιβάλλουμε το δίκιο μας και συνθήκες εργασίας που αντιστοιχούν στον 21ο αιώνα.
