Είναι μια γιορτή χωρίς καρδούλες και πολύχρωμα μπαλονάκια. Είναι μια ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών, σε έναν κόσμο αντρών. Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας εορτάζεται στις 8 Μαρτίου κάθε χρόνο και είναι, ίσως, η πιο σημαδιακή ημέρα για το γυναικείο φύλο. Μια γιορτή η οποία, ουσιαστικά, αφορά στους αγώνες συνηθισμένων γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητά τους έγραψαν ιστορία. Και έγραψαν την Ιστορία αλλιώς.
Οι γυναίκες έβαλαν γερά θεμέλια έτσι ώστε, στον 21ο αιώνα, να τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης με τους άνδρες – όχι, δεν ήταν πάντα φυσιολογικό, ούτε και σήμερα είναι, δυστυχώς. Όλα, βέβαια, ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα… Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης οι γυναίκες του Παρισιού, στις Βερσαλλίες, ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα». Κι όμως, η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και της Διεθνoύς Ειρήνης. Μια μέρα επανάστασης και αέναης ελευθερίας. Κι ας πέρασαν τόσα χρόνια από την πρώτη «σπίθα».
Ενώ η πρώτη τήρηση της Ημέρας της Γυναίκας πραγματοποιήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1909 στη Νέα Υόρκη, η 8η Μαρτίου προτάθηκε από τη Διεθνή Διάσκεψη Γυναικών του 1910 ώστε να καθιερωθεί μια «Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας». Αν και υπήρξαν ισχυρισμοί ότι η μέρα γιόρταζε τη διαμαρτυρία των εργατριών στην κατασκευή ενδυμάτων -στις 8 Μαρτίου του 1857, από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας- οι ερευνητές τούς καταρρίπτουν ως μύθο.
Η γυναίκα έτσι κι αλλιώς είναι ένας μύθος από μόνη της, ένας μύθος που έχει γεννήσει κι άλλους μύθους. Και πραγματικότητες. Αφού οι γυναίκες κέρδισαν το δικαίωμα ψήφου στη Σοβιετική Ενωση το 1917, η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως εθνική αργία εκεί. Την εποχή εκείνη εορταζόταν, κατά κύριο λόγο, από το σοσιαλιστικό κίνημα και τις κομμουνιστικές χώρες μέχρι την υιοθέτησή της από τα Ηνωμένα Έθνη, το 1975. Τόσα χρόνια μετά…
Αλλά έτσι είναι εκείνη, πάντα μέσα σε διαρκείς αγώνες, με εκατομμύρια θηλυκά ονόματα. Οι Σουφραζέτες, η γυναίκα της κοιλάδας, του βουνού, η γυναίκα στη θάλασσα, στους πολέμους, στις μάχες, στην ειρήνη, στην ψήφο, στα εύκολα και στα δύσκολα. «Οι γυναίκες είναι ωραίες στο φως της ημέρας, αλλά είναι περισσότερο ωραίες στις σκιές της νύχτας», είχε γράψει ο Πολωνός γνωμικογράφος Αντρέι Μαζέφσκι, αν και η ζωή αμέτρητων γυναικών σε όλον τον πλανήτη δεν είναι λουσμένη στον αισθησιασμό – και όχι από θηλυκή επιλογή.
Τόσες πολλές γυναίκες, τόσο διαφορετικά μαγικές. Με όλα τα χρώματα στο δέρμα τους, κάθε εθνικότητας, ανεξαρτήτως ύψους και βάρους. Γυναίκες που υποφέρουν τα δεινά του «ανίσχυρου φύλου», αυτής της σεξιστικής απάτης η οποία δεν ισχύει. Αν και όλα θα έπρεπε να γίνονται για τις γυναίκες, ως «ευχαριστώ» για την ύπαρξή μας.
Για τις συναδέλφους, τις χωρισμένες, τις παντρεμένες, τις γυναίκες όλου του κόσμου – οι οποίες κουβαλάνε έναν «σταυρό». Ακόμα κι αυτός, γένους αρσενικού είναι. Η γυναίκα γιορτάζει όχι μόνο στις 8 Μαρτίου, αλλά κάθε ημέρα, επειδή αγωνίστηκε και αγωνίζεται, γιατί έχει άποψη και πολεμά για αυτή, γιατί δεν συμβιβάστηκε με την ταυτότητα που της απέδωσε η κοινωνία.
Η γυναίκα στην Τέχνη, στα Γράμματα, στη σκέψη, στη Φιλοσοφία, στο σούπερ μάρκετ, στο πεζοδρόμιο, η γυναίκα παλεύει στην πολιτική, ενώ υπάρχουν μόνο 19 αρχηγοί κρατών γένους θηλυκού σε ολόκληρη τη Γη. Η γυναίκα παλεύει στη δουλειά, στην οδήγηση, η γυναίκα παλεύει στην Ελλάδα. Εδώ, η πρώτη απεργία εργατριών έγινε στις 13 Απριλίου του 1982 στον Πειραιά, στο εργοστάσιο υφαντουργίας των αδελφών Ρετσίνα.
Τη συγκεκριμένη χρονιά η εν λόγω υφαντουργία αποφάσισε να προβεί σε μειώσεις μισθών στις γυναίκες, από 80 σε 60 λεπτά της δραχμής. Την είδηση μετέδωσε τότε η πρώτη γυναικεία εφημερίδα, η «Εφημερίδα των Κυριών», η οποία κυκλοφόρησε το 1887 και πρόβαλλε θέματα που αφορούσαν στο δικαίωμα στην εκπαίδευση και στο δικαίωμα στην εργασία.
Τιμή, όμως, σε όλες τις γυναίκες του πλανήτη, τιμή στα πλάσματα που φέρνουν μέσα τους τη ζωή, που γεννούν τις ελπίδες της ανθρωπότητας.
Όχι μόνο μια Παγκόσμια Ημέρα, αλλά κάθε ημέρα αξίζει δόξα σε αυτό το θαύμα που λέγεται γυναίκα, η οποία ζει σ’ έναν κόσμο με ακραίο σωβινισμό, σ’ έναν κόσμο αντρών… But it would be nothing without a woman or a girl. Η γυναίκα δίνει ζωή στις κοινωνίες, όπως και να το αποδώσεις, σε έναν αδιάκοπο αγώνα μέσα σε αυτές – no, woman, no cry. Η ζωή είναι γυναίκα. Υπόκλιση…
