Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαρωνείας και Κομοτηνής κ.κ. Παντελεήμoνος
Ένας δοκιμασμένος από θλίψεις άνθρωπος καθόταν σε μια άκρη του δρόμου της Ιεριχούς και ζητιάνευε. Ζητιάνευε όχι γιατί ήταν τεμπέλης και ήθελε να εκμεταλλευτεί τα αγαθά συναισθήματα των άλλων, αλλά γιατί ως τυφλός δεν μπορούσε να εργασθεί και να συντηρήσει τον εαυτό του.
Φαίνεται δε ότι όχι μόνο η κατάσταση της τυφλότητας, αλλά και η ανικανότητα του να εργασθεί τον ενοχλούσε, απόδειξη του φιλότιμου και των αγαθών αισθημάτων που έκρυβε η καρδιά του. Ακούγοντας θόρυβο πολύ, κατάλαβε ότι περνούσε πολύς λαός από μπροστά του και έσπευσε να ρωτήσει τι συμβαίνει. Όταν του είπαν ότι διέρχεται ο Ιησούς ο Ναζωραίος, ο ονομαστός διδάσκαλος με τα πολλά θαύματα, άρχισε αμέσως να φωνάζει «Ιησού, υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με». Πώς αντιδρά ο διαπορευόμενος όχλος στις ικετευτικές κραυγές του τυφλού;
Όσοι προπορεύονταν του Χριστού τον μάλωναν και του φώναζαν να σωπάσει, θεωρώντας ότι αυτό επέβαλε η ευπρέπεια.
Πώς συμπεριφέρεται όμως ο τυφλός; «Πολλώ μάλλον έκραζε» δηλαδή φώναζε περισσότερο ώστε η φωνή του να καλύψει τις δικές τους και να ακουστεί από τον Χριστό.
Αρχίζει να φωνάζει ο τυφλός προς τον Χριστό και μάλιστα αποκαλώντας τον όχι «Ναζωραίο», όπως του τον είχαν συστήσει προηγουμένως αυτοί που τον πληροφορούσαν για τα όσα συνέβαιναν, αλλά εκδηλώνοντας έναν πηγαίο σεβασμό τον αποκαλεί, «Υιό Δαυίδ» δηλαδή απόγονο της βασιλικής γενιάς, άξιο υπεροχικής τιμής και ανώτερο κάθε άλλου στον λαό! Με λίγα λόγια ομολογεί την πίστη του ότι ο Χριστός είναι κάτι το μοναδικό, ασχέτως αν δεν μπορεί επαρκώς να το προσδιορίσει.
Ο Χριστός δίνει εντολή, τον φέρνουν μπροστά του και τότε τον ρωτά «τι θέλεις να σου κάνω;», για να λάβει σταθερή και ρητή την απάντηση «Κύριε θέλω να αποκτήσω πάλι το φως μου, να ξαναδώ». Ο τυφλός πιστεύει ότι ο Χριστός είναι ικανός να τον θεραπεύσει και του το ζητά απερίφραστα. Αυτή την πίστη θέλει ο Χριστός να αναδείξει, γι’ αυτό και προκαλεί τον παραπάνω διάλογο.
Τι συνέβη μετά το θαύμα; Μια ακόμη απόδειξη της άδολης αγάπης του πρώην τυφλού προς τον Ευεργέτη του. Δεν σπεύδει να γυρίσει στην οικογένεια του, στους ανθρώπους του, για να χαρούν με την χαρά του. Σπεύδει να ακολουθήσει τον Χριστό «ηκολούθει αυτώ δοξάζων τον Θεόν» Το πλάσμα είχε συναντήσει τον πλάστη του. Η πίστη είχε βρει την αναφορά της.
