Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαρωνείας και Κομοτηνής κ.κ. Παντελεήμoνος
Η περίπτωση της Χαναναίας γυναίκας του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος μας προσφέρει την ευκαιρία για μία σύντομη ανάλυση της χριστιανικής πίστης και έκθεση των γνωρισμάτων της.
Κατ’ αρχήν η Χαναναία πιστεύει στη μεσσιανική εξουσία του Χριστού, τον οποίον αποκαλεί «Κύριο» και «υιόν Δαυΐδ». Η απλότητα του Χριστού, που εμπόδισε τους Ιουδαίους να τον αναγνωρίσουν ως τον αναμενόμενο Μεσσία, δεν εμποδίζει την Χαναναία να ιδεί στο πρόσωπό του τον απεσταλμένο από τον Θεό νικητή της φθοράς και ελευθερωτή των ανθρώπων από τον πόνο και την ασθένεια.
Η πίστη της παραμένει ανεπηρέαστη και ακλόνητη από τη σιωπή του Χριστού. Μπαίνει σε δοκιμασία αλλά δεν κάμπτεται. Δεν είναι λίγο πράγμα, να ζητάς από κάποιον κάτι, να μη σου απαντά, και συ να επιμένεις. Μόνο αν είσαι βέβαιος ότι θα λάβεις το αιτούμενο, τολμάς και επιμένεις. Η βεβαιότητα και η εμπιστοσύνη στον Χριστό κάνουν την πίστη της Χαναναίας σταθερή και ακλόνητη.
Συνοδεύεται η πίστη της από ταπείνωση ειλικρινή. Δέχεται η ταπεινή αυτή γυναίκα την εξευτελιστική παρομοίωσή της με σκυλάκι, δεν αγανακτεί αλλ’ απαντά με τρόπο που δείχνει την υποταγή της. Ίσως σκεφθεί κανείς ότι ο πόνος για το άρρωστο παιδί της και η ελπίδα για τη θεραπεία του την κάνουν να τα ανέχεται όλα. Η πείρα όμως της ζωής μαρτυρεί ότι ο εγωισμός πολλές φορές στέκεται εμπόδιο για να ζητήσει ο άνθρωπος την ικανοποίηση των αναγκών του. Δεν πρόκειται λοιπόν στην περίπτωση της Χαναναίας για μία αναγκαστική ταπείνωση αλλά για μία ειλικρινή συντριβή μπροστά στη δύναμη του Θεού.
Η πίστη βρίσκεται πάνω από τη λογική. Ο άνθρωπος θέλει πολλές φορές στηρίγματα για να πεισθεί, ζητά αποδείξεις που να ικανοποιούν το μυαλό. Κι όταν δεν τα έχει, αμφιβάλλει, κλονίζεται, πέφτει. Η πίστη υπερβαίνει τη λογική, είναι υπέρλογη. Ανήκει στην τάξη της καρδιάς κι όχι του μυαλού. Δεν έχει ανάγκη από τα πτωχά υποστηρίγματα της λογικής για να κρατηθεί∙ την στηρίζει ο λόγος του Θεού.
Είναι φανερό ότι για όλους μας η λογική παίζει σπουδαίο ρόλο στη ζωή μας, η πίστη όμως, είναι κάτι ανώτερο, που δύσκολα μπορεί να αποκτηθεί∙ κι ακόμη πιο δύσκολο να διατηρηθεί σταθερή. Γι’ αυτό το αίτημά μας και η προσευχή μας ας είναι πάντοτε: «Κύριε, πρόσθες ημίν πίστιν».
