Όταν ο Βορειοκορεάτης δικτάτορας Κιμ Γιονγκ Ουν κυκλοφόρησε το τελευταίο του τραγούδι πριν από δύο εβδομάδες, σίγουρα δεν μπορούσε να προβλέψει ότι θα γινόταν επιτυχία στο TikTok.
Αλλά το νέο αυτό τραγούδι προπαγάνδας έχει γίνει viral στο Διαδίκτυο με τους χρήστες της Gen Z να το βρίσκουν ό,τι πιο διασκεδαστικό. Οι περισσότεροι ξεκάθαρα αγνοούν τους κορεατικούς στίχους που επαινούν έναν άνθρωπο που έχει ορκιστεί να «εξολοθρεύσει πλήρως τις ΗΠΑ» και να εκτοξεύσει δεκάδες βαλλιστικούς πυραύλους.
«Ας τραγουδήσουμε για τον Κιμ Γιονγκ Ουν, τον μεγάλο ηγέτη/ Ας καυχηθούμε για τον Κιμ Γιονγκ Ουν, τον φιλικό μας πατέρα», λέει μεταξύ άλλων το τραγούδι, αλλά για τους TikTokkers το τι λέει δεν έχει καμία σημασία. «Είναι απλώς μια πραγματικά υπέροχη μελωδία».
«Αυτό το τραγούδι αξίζει ένα Grammy», «Είναι τόσο δυστοπικό με τον πιο πιασάρικο τρόπο», είναι μερικά μόνο από τα ενθουσιώδη σχόλια κάτω από τα βίντεο του TikTok.
Όταν η ποπ γίνεται όχημα προπαγάνδας και λατρείας του «πατερούλη» Κιμ
Αλλά η ηλιόλουστη διάθεση του ποπ κομματιού κρύβει πίσω της κάτι πολύ πιο σκοτεινό. Το «Friendly Father» είναι απλώς το τελευταίο σε μια σειρά προπαγανδιστικών ποπ τραγουδιών που κυκλοφόρησε το κομμουνιστικό κράτος τα τελευταία 50 χρόνια.
Είναι ζωηρό, με έντονο ρυθμό, πιασάρικο, σχεδόν εθιστικό– όχι και τόσο διαφορετικό από τις δυτικές ποπ επιτυχίες. Αλλά υπάρχει μια ορισμένη χροιά της σοβιετικής εποχής. Οι χρήστες του Gen Z το περιγράφουν ως “Abba-coded”, μια αναφορά στο σουηδικό superband.
«Δεν υπάρχει χώρος για αφηρημένες φράσεις ή νοήματα που να είναι υπερβολικά περίπλοκα, λέει στο BBC, η Alexandra Leonzini, υπότροφος του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ που ερευνά τη μουσική της Βόρειας Κορέας. Οι μελωδίες πρέπει να είναι απλές, προσιτές, κάτι που οι άνθρωποι μπορούν εύκολα να συλλάβουν.
Οι μελωδίες πρέπει επίσης να ακούγονται σε ένα φωνητικό εύρος όπου μπορούν να τραγουδηθούν από τους περισσότερους ανθρώπους. Ξεχάστε λοιπόν τα riff πολλών οκτάβων.
Τα τραγούδια ως… ταξική εκπαίδευση
«Η ιδέα είναι ότι θέλουν να παρακινήσουν, να αγωνιστούν προς έναν κοινό στόχο προς όφελος του έθνους… δεν τείνουν να παράγουν τραγούδια σε ύφος μπαλάντας για παράδειγμα», λέει.
Υπάρχει μηδενική ανοχή στη δημιουργική ή καλλιτεχνική ελευθερία στη Βόρεια Κορέα. Είναι παράνομο για μουσικούς, ζωγράφους και συγγραφείς να παράγουν έργα απλώς για χάρη της τέχνης.
«Όλη η καλλιτεχνική παραγωγή στη Βόρεια Κορέα πρέπει να εξυπηρετεί την ταξική εκπαίδευση των πολιτών και πιο συγκεκριμένα να τους εκπαιδεύει ως προς το γιατί πρέπει να αισθάνονται μια αίσθηση ευγνωμοσύνης, μια αίσθηση πίστης στο κόμμα», λέει η Leonzini.
Η κυβέρνηση της Βόρειας Κορέας πιστεύει στη «θεωρία των σπόρων», προσθέτει. Αυτό σημαίνει ότι κάθε έργο πρέπει να περιέχει έναν ιδεολογικό σπόρο, ένα μήνυμα που στη συνέχεια διαδίδεται μαζικά μέσω της τέχνης.
Η μουσική είναι ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία της προπαγάνδας, που αξιοποιεί κατά κόρον η Πιονγκγιανγκ. Οι Βορειοκορεάτες ξυπνούν κάθε πρωί με προπαγανδιστικά τραγούδια που ακούγονται στις πλατείες των χωριών, λένε αποστάτες.
πηγή: Ναυτεμπορική
