Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαρωνείας και Κομοτηνής κ.κ. Παντελεήμoνος
Η Ευαγγελική περικοπή αναφέρεται στη θεραπεία ενός δαιμονισμένου της πόλεως των Γαδαρηνών. Ο άνθρωπος αυτός δεν εξουσίαζε τον εαυτό του, διότι κατευθυνόταν εδώ κι εκεί από δαιμόνια, χωρίς να μπορεί να αντιστέκεται.
Το κατάντημα του δαιμονιζομένου ήταν δραματικό και η ζωή του ταλαίπωρη. Κυκλοφορούσε γυμνός, δεν κατοικούσε σε σπίτι, διανυκτέρευε σε μνήματα ή τριγυρνούσε σε έρημους τόπους. Συχνά αγρίευε, έφθανε σε έξαλλη κατάσταση και παραφερόταν. Για ασφάλεια δική του και των άλλων τον έδεναν, αλλ’ αυτός έσπαζε τις αλυσίδες των χεριών και τα σιδερένια δεσμά των ποδιών του. Ήταν επικίνδυνος για τους διερχομένους και αποτελούσε μεγάλο και σοβαρό πρόβλημα για τους κατοίκους της περιοχής.
Το αίσθημα της ενοχής των ανθρώπων αυτών για το παράνομο εμπόριο, άλλα και ο φόβος μήπως υποστούν οικονομική ζημιά, τους οδήγησε σε απρόσμενη και ανεπίτρεπτη συμπεριφορά. Οι κάτοικοι των Γαδαρηνών δεν χάρηκαν για την αποκατάσταση της υγείας του συμπατριώτη τους, που επί χρόνια ταλαιπωρούταν και βασανιζόταν. Ούτε ένιωσαν ανακούφιση από τη λήξη του σοβαρού κινδύνου και προβλήματος των κατοίκων όλης της περιφερείας. Δεν σκέφθηκαν ότι με την παρουσία του Χριστού στον τόπο τους θα είχαν την ευκαιρία να ευεργετηθούν και άλλοι συμπατριώτες τους
Τον δυστυχή αυτόν συνάντησε ο Χριστός, μόλις έφθασε στον τόπο του και τον θεράπευσε. Διέταξε τότε τα δαιμόνια που τον είχαν κυριεύσει να φύγουν από μέσα του, ώστε να ελευθερωθεί από την κυριαρχία τους. Στα δαιμόνια επέτρεψε να εισέλθουν σ’ ένα κοπάδι χοίρων, που έβοσκε σε κοντινό βουνό της περιοχής. Με τον τρόπο αυτόν ο βασανιζόμενος άνθρωπος απαλλάχθηκε από την τυραννία των δαιμόνων και θεραπεύθηκε. Ο ευαγγελιστής Λουκάς θα γράψει κατόπιν: «Ο Ιησούς διήλθενευέργετων και ιώμενος πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου».
Το γεγονός ανησύχησε και αναστάτωσε τους βοσκούς των χοίρων, όπως και όλους τους κατοίκους της πόλεως και της περιοχής. Οι χοίροι, όταν κυριεύθηκαν από τα δαιμόνια, αγρίεψαν και άρχισαν να τρέχουν. Όρμησαν στον κρημνό, έπεσαν στη λίμνη και πνίγηκαν. Φαίνεται πως έτσι έπρεπε να γίνει, διότι η βοσκή των χοίρων τότε δεν επιτρεπόταν. Ο μωσαϊκός νόμος χαρακτήριζε ακάθαρτο το χοιρινό κρέας και απαγόρευε την χρησιμοποίησή του.
Το αίσθημα της ενοχής των ανθρώπων αυτών για το παράνομο εμπόριο, άλλα και ο φόβος μήπως υποστούν οικονομική ζημιά, τους οδήγησε σε απρόσμενη και ανεπίτρεπτη συμπεριφορά. Οι κάτοικοι των Γαδαρηνών δεν χάρηκαν για την αποκατάσταση της υγείας του συμπατριώτη τους, που επί χρόνια ταλαιπωρούταν και βασανιζόταν. Ούτε ένιωσαν ανακούφιση από τη λήξη του σοβαρού κινδύνου και προβλήματος των κατοίκων όλης της περιφερείας. Δεν σκέφθηκαν ότι με την παρουσία του Χριστού στον τόπο τους θα είχαν την ευκαιρία να ευεργετηθούν και άλλοι συμπατριώτες τους.
Τυφλωμένοι οι άνθρωποι από το υλιστικό πνεύμα και το ανάλογο συμφέρον πλησίασαν τον Χριστό και Του ζήτησαν να απομακρυνθεί από τον τόπο τους.
