Η τραγουδίστρια και ηθοποιός Marianne Faithfull πέθανε σε ηλικία 78 ετών. «Με βαθιά θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο της τραγουδίστριας, τραγουδοποιού και ηθοποιού Marianne Faithfull», αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση.
«Η Marianne απεβίωσε ειρηνικά σήμερα (σ.σ. 30.01.2025) στο Λονδίνο, παρέα με την αγαπημένη της οικογένεια. Θα μας λείψει πολύ».
Γεννημένη στο Hampstead του Λονδίνου ξεκίνησε την καριέρα της το 1964, αφού παρακολούθησε ένα πάρτι των Rolling Stones, όπου την ανακάλυψε ο Άντριου Λουγκ Όλντχαμ. Από το 1966 έως το 1970, είχε μια πολύ προβεβλημένη ρομαντική σχέση με τον Μικ Τζάγκερ. Η δημοτικότητά της ενισχύθηκε από τους κινηματογραφικούς της ρόλους, όπως αυτοί στις ταινίες «I’ll Never Forget What’s’isname» (1967), «The Girl on a Motorcycle» (1968) και «Hamlet» (1969). Ωστόσο, η δημοτικότητά της επισκιάστηκε από προσωπικά προβλήματα στη δεκαετία του 1970. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ήταν ανορεξική, άστεγη και εθισμένη στην ηρωίνη.
Η Φέιθφουλ έγινε γνωστή για τη χαρακτηριστική φωνή της. Τα μελωδικά και υψηλά φωνητικά της κυριάρχησαν κατά τη διάρκεια της καριέρας της στη δεκαετία του 1960, αλλά αυτά αλλοιώθηκαν από σοβαρή λαρυγγίτιδα σε συνδυασμό με επίμονη κατάχρηση ναρκωτικών κατά τη δεκαετία του 1970, η οποία άφησε τη φωνή της μόνιμα τραχιά, ραγισμένη και χαμηλότερη σε τονικότητα.
Εκτός από τη μουσική της καριέρα, η Φέιθφουλ έκανε καριέρα ως ηθοποιός στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.
Η πρώτη της επαγγελματική εμφάνιση στο θέατρο ήταν το 1967 σε μια θεατρική διασκευή του έργου του Τσέχωφ «Τρεις αδελφές» στο Royal Court Theatre του Λονδίνου, όπου υποδύθηκε την Ιρίνα, με συμπρωταγωνίστριες την Γκλέντα Τζάκσον και την Άβριλ Έλγκαρ.
Την προηγούμενη χρονιά, είχε παίξει τον εαυτό της στην ταινία Made in U.S.A. του Ζαν Λικ Γκοντάρ. Η Φέιθφουλ εμφανίστηκε επίσης το 1967 στην ταινία «I’ll Never Forget What’s’isname». Στη γαλλική τηλεοπτική ταινία Anna, τραγούδησε το «Hier ou Demain» του Σερζ Γκενσμπούρ. Το 1968, πρωταγωνίστησε στην ταινία «The Girl on a Motorcycle» (επίσης γνωστή ως La Motocyclette και Naked Under Leather), και το 1969 στην ταινία «Lucifer Rising» του Κένεθ Άνγκερ.
Η εξάρτησή της από την κοκαΐνη και την ηρωίνη επιδεινώθηκε, ενώ η φήμη της καταστράφηκε το 1967, όταν βρέθηκε γυμνή και τυλιγμένη σε γούνινη κουβέρτα κατά τη διάρκεια αστυνομικής έρευνας στο σπίτι του Κιθ Ρίτσαρντς, μαζί με τον Ρίτσαρντς, τον Τζάγκερ και έξι ακόμη άνδρες. «Με κατέστρεψε» ανέφερε αργότερα. «Ένας άντρας σε αυτήν την κατάσταση θεωρείται γοητευτικός. Μια γυναίκα όμως γίνεται “κακή μητέρα”».
Το 1970, έχασε την επιμέλεια του γιου της, χώρισε με τον Τζάγκερ και βρέθηκε άστεγη στους δρόμους του Σόχο στο Λονδίνο, προσπαθώντας να απεξαρτηθεί από την ηρωίνη. «Ζούσα σε έναν ψεύτικο κόσμο τη δεκαετία του ’60,» ανέφερε το 2016. «Όταν ζούσα στον δρόμο, κατάλαβα πόσο καλοί είναι οι άνθρωποι. Έπλενα τα ρούχα μου σε ένα κινέζικο εστιατόριο και ο πωλητής τσαγιού μου έδινε φλιτζάνια τσάι». Σιγά σιγά ανέκαμψε και το 1976 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Dreamin’ My Dreams».
Το 1979, επέστρεψε δυναμικά με το άλμπουμ «Broken English», που έλαβε υποψηφιότητα για Grammy και υιοθέτησε ένα νέο, πιο σκοτεινό ύφος. Από το 1985 και μετά, έκοψε οριστικά τα ναρκωτικά και συνέχισε να κυκλοφορεί μουσική, συνεργαζόμενη με καλλιτέχνες όπως ο Νικ Κέιβ, ο Ντέιμον Άλμπαρν, η Έμιλου Χάρις, ο Μπεκ και οι Metallica. Κυκλοφόρησε συνολικά 21 στούντιο άλμπουμ.
Παντρεύτηκε και χώρισε δύο φορές ακόμη, με τον Μπεν Μπράιερλι των Vibrators και τον ηθοποιό Τζιόρτζιο Ντέλα Τέρτσα, για τον οποίο ανέφερε το 2011: «Ήταν Αμερικανός και ήταν εφιάλτης». Συνέχισε την καριέρα της στην υποκριτική, ενσαρκώνοντας τον Θεό σε δύο επεισόδια του «Absolutely Fabulous», τον διάβολο στο «The Black Rider» και την αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία στην ταινία «Marie Antoinette» της Σοφία Κόπολα.
Στα τελευταία της χρόνια έζησε στο Παρίσι. Μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Bataclan το 2015, έγραψε το τραγούδι «They Come at Night» την ημέρα της επίθεσης.
