Σε εποχές που όλα αμφισβητούνται, όλα είναι ρευστά και όλα ξεχνιούνται γρήγορα, είναι μάλλον πολύ δύσκολο να διατηρηθεί, πόσο μάλλον να μεγαλώνει, μια μορφή της Ορθοδοξίας. Ο Άγιος Παϊσιος, είναι μια τέτοια, μοναδική περίπτωση.
Στο ομώνυμο παρεκκλήσι στον αύλειο χώρο του καθεδρικού ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κομοτηνής, το βράδυ της Τρίτης 11 Ιουλίου ο Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κκ Παντελεήμων ήταν αυτός που ιερούργησε στην αγρυπνία που τελέστηκε την παραμονή της γιορτής του Αγίου. Αναφέρθηκε λεπτομερώς στην ζωή του Αγίου, ενώ τόνισε ότι όλοι οι Άγιοι της εκκλησίας υπήρξαν άνθρωποι που με την αγιότητα της ζωής τους ενέπνευσαν όχι μόνο όσους βρέθηκαν κοντά τους, αλλά και όλους τους πιστούς. Στην αγρυπνία υπήρχε και αρτοκλασία που μοιράστηκε στους πιστούς.
Σήμερα 29 χρόνια μετά την κοίμησή του, έχει λάβει σχεδόν θρυλική μορφή και, παρότι σύγχρονος, είναι εξαιρετικά -και ολοένα και περισσότερο- δημοφιλής. Τόσο δημοφιλής, που όχι μόνο χιλίάδες πιστών σπεύδουν να προσκυνήσουν στον τάφο του που βρίσκεται στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης, ζητώντας ένα θαύμα του, αλλά και που έγινε επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά.
Δείτε βίντεο από το προσκύνημα στον τάφο του στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης, την παραμονή της κοίμισής του:
Ήταν 11 το πρωί της 12ης Ιουλίου 1994. Ο Γέροντας Παϊσιος, ο πιο γνωστός, ίσως, μοναχός της σύγχρονης εποχής στην Ορθόδοξη Εκκλησία, φεύγει από τη ζωή. Οι θρύλοι γύρω από το όνομά του, από τις διδαχές, τα θαύματα και τις προφητείες του, παίρνουν ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις. Ηδη, κυκλοφορούσαν από στόμα σε στόμα ιστορίες όπως αυτή στην οποία ο Άγιος φέρεται να «αποστόμωσε» πανεπιστημιακό που του ζήτησε να του αποδείξει την ύπαρξη του Θεού, ρωτώντας μια σαύρα που έγνεψε -υποτίθεται- καταφατικά.
Ασκητικός και ταπεινός, πιο πολύ ήταν γνωστός για τις παρηγορητικές συμβουλές του, αλλά και για τη βαθύτητα, ή τη δύσκολη ερμηνεία των διδαχών του. Γι αυτό και χιλιάδες κόσμου, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, έσπευδαν στο λιτό κελί του, στο δάσος της Παναγούδας στο Άγιο Όρος για να τον δουν από κοντά. Η φήμη του διαδιδόταν από στόμα σε στόμα και φούντωνε σαν τη φωτιά που βγαίνει εκτός ελέγχου για εκείνον τον Αγιορείτη μοναχό που έκανε θαύματα και είχε τόσο γλυκό, τόσο ασυνήθιστο λόγο, τόσο ασυνήθιστο χάρισμα. Και οι θαυμαστές του όλο και πλήθαιναν και του πίστωναν θαύματα και προφητείες για τα πάντα. Κάπως έτσι, φαινόταν μονόδρομος η απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το 2015, να τον ανακηρύξει Άγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, με τη μνήμη του να γιορτάζεται στις 12 Ιουλίου.
Η ζωή του
Από την Καππαδοκία με τα προσφυγικά καραβάνια, η οικογένεια Εζνεπίδη έφτασε τον Σεπτέμβριο του 1924 στον Πειραιά. Από εκεί στην Κέρκυρα, την Ηγουμενίτσα και τελικά στην Κόνιτσα, όπου ο Αρσένιος θα τέλειωνε το σχολείο -το δημοτικό- και θα δούλευε σαν ξυλουργός, μέχρι να καταταγεί στο στρατό και να υπηρετήσει ως ασυρματιστής το 1940.
Μετά την απόλυσή του από το στρατό, το 1949, ο Αρσένιος πήγε στο Άγιο Όρος. Είχε αποφασίσει να μονάσει και η γνωριμία του εκεί με τον πατέρα Κύριλλο της Μονής Κουτλουμουσίου ήταν καταλυτική. Εντάχθηκε, αργότερα, στη Μονή Εσφιγμένου και εκάρη μοναχός με το όνομα Αβέρκιος, ενώ το 1954 εντάχθηκε στη Μονή Φιλοθέου, όπου ακολούθησε πιστά τον γέροντα Συμεών. Με αυτόν διαμόρφωσε τον μοναστικό χαρακτήρα του και έλαβε το όνομα Παΐσιος.
Το 1958 άφησε το Άγιο Όρος για την Ιερά Μονή Γενεθλίων της Θεοτόκου στο Στόμιο Κονίτσης. Στην περιοχή, όπου μεγάλωσε, παρέμεινε επί τετραετία, και άφησε πίσω του σπουδαίο ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο, που εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τον λαό της Κόνιτσας. Μετά από ένα μικρό διάλλειμμα -κατά το οποίο πήγε στο Όρος Σινά- επέστρεψε (αυτή τη φορά για πάντα) στο Άγιο Όρος το 1964. Δύο χρόνια αργότερα, θα υποβαλλόταν σε μερική αφαίρεση πνευμόνων και, το 1979, θα εγκαθίστατο στη σκήτη της Παναγούδας.
Με τη φήμη του να μεγαλώνει από τους πιστούς που τον επισκέπτονταν για να πάρουν τις συμβουλές του, το 1993, ο γέροντας Παϊσιος διαγνώστηκε με καρκίνο του παχέος εντέρου. Ήταν χρόνια που οι γιατροί τον συμβούλευαν να αποφύγει τη σκληρή ασκητική ζωή και τις χειρονακτικές εργασίες, καθώς και να αρχίσει να παίρνει φάρμακα, αντί να υπομένει καρτερικά τους τρομερούς πόνους και τις αιμορραγίες. Ο ίδιος αρνείτο πεισματικά ακόμα και να νοσηλευθεί και έλεγε ότι “όλα θα βολευτούν με το χώμα”. Και, όταν ο καρκίνος έγινε μεταστατικός, ο ίδιος το θεώρησε εκπλήρωση αιτήματός του προς το Θεό και ωφέλιμο για την πνευματική του υγεία.
Τον Ιούνιο του ’94 όταν παρουσίασε μεταστάσεις σε πνεύμονες και ήπαρ, οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι δεν θα ζήσει για περισσότερο από τρεις εβδομάδες. Ο ίδιος αποφάσισε να επιστρέψει στο μοναστήρι και να μην παίρνει φάρμακα, ή παυσίπονα. Το πρωί της 12ης Ιουλίου, η «προφητεία» των επιστημόνων θα έβγαινε αληθινή. Ο Άγιος Παϊσιος θα άφηνε την τελευταία του πνοή. Ενταφιάστηκε στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή – Βασιλικά Θεσσαλονίκης. Αυτό που δεν πέθανε, ωστόσο, είναι η δημοφιλία του, η οποία αποδεικνύεται από τη συμμετοχή χιλιάδων πιστών, κάθε χρόνο, στην αγρυπνία που τελείται στο Ιερό Ησυχαστήριο τα ξημερώματα της 12ης Ιουλίου…
Δείτε την εκπομπή “Φωτεινά Μονοπάτια” της ΕΡΤ2 και το αφιέρωμα στη μνήμη του Αγίου Παϊσίου:
Η τηλεοπτική σειρά
Η ζωή του Άγιου Παΐσιου έγινε, μάλιστα, και τηλεοπτική σειρά με την ιστορική-βιογραφική σειρά «Άγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασα στον Ουρανό» και πρωταγωνιστή τον Νικήτα Τσακίρογλου όπου παρουσιάστηκε ο βιος της εμβληματικής φυσιογνωμίας που φώτισε με τον πνευματικό λόγο και τη θυσιαστική του αγάπη ολόκληρο τον κόσμο της Ορθοδοξίας.
Η σειρά έκανε μεγάλα νούμερα τηλεθέασης δείγμα του πόση «δίψα» υπάρχει για τον Άγιο Παΐσιο και τις γνωστές και άγνωστες λεπτομέρειες της ζωής του.
Πηγή: protothema.gr
