Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ένα απολίθωμα ανθοφόρου φυτού που δεν ταιριάζει με κανένα γνωστό είδος ανθοφόρων φυτών και ανακάλυψη που ρίχνει νέο φως στην αρχαία ποικιλομορφία του πλανήτη μας.
Οι ερευνητές εντόπισαν για πρώτη φορά τα απολιθωμένα φύλλα του είδους Othniophyton elongatum, που μεταφράζεται σε «εξωγήινο φυτό» το 1969 στο Ρεινμπόου μια παλιά κοινότητα εξόρυξης που τώρα έχει μετατραπεί σε μια πόλη φάντασμα.
Μια νέα ανάλυση του απολιθώματος που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Annals of Botany» αποκαλύπτει ότι τα απολιθωμένα φύλλα ηλικίας 47 εκατομμυρίων ετών ανήκουν σε ένα άγνωστο μέχρι σήμερα είδος φυτού με ασυνήθιστα άνθη και καρπούς. Αρχικά, οι ερευνητές αναγκάστηκαν να συμπεράνουν το είδος αυτού του φυτού απλώς κοιτάζοντας το σχήμα και τα σχέδια των φλεβών στα απολιθωμένα φύλλα χωρίς άνθη, φρούτα ή κλαδιά.
Σκέφτηκαν ότι μπορεί να είχε φύλλα με πολλαπλά μικρότερα φυλλαράκια και με βάση αυτό σκέφτηκαν ότι το εξαφανισμένο είδος μπορεί να ανήκε στην οικογένεια του τζίνσενγκ. Αλλά η τελευταία μελέτη, που αξιολογεί περισσότερα απολιθώματα του φυτού, διαπιστώνει ότι τα φύλλα, οι καρποί και τα άνθη που συνδέονται με το στέλεχος των απολιθωμάτων δεν έμοιαζαν σε τίποτα με αυτά των άλλων φυτών της οικογένειας του τζίνσενγκ.
Διαπίστωσαν ότι τα νέα απολιθώματα είχαν φύλλα άμεσα συνδεδεμένα με μίσχους, δίνοντας μια πολύ διαφορετική εικόνα για το πώς έμοιαζε κάποτε το φυτό. «Αυτό το απολίθωμα είναι σπάνιο να έχει το κλαδάκι με κολλημένους καρπούς και φύλλα. Συνήθως, αυτά βρίσκονται χωριστά. Τα δύο κλαδιά που βρήκαμε δείχνουν το ίδιο είδος φύλλου, αλλά δεν είναι σύνθετα. Είναι απλά, γεγονός που εξαλείφει την πιθανότητα να είναι οτιδήποτε σε αυτήν την οικογένεια» δήλωσε ο Δρ. Στίβεν Μάντσεστερ από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Φλόριντα, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Η ανακάλυψη
Στη μελέτη οι επιστήμονες ανέλυσαν τα φυσικά χαρακτηριστικά των παλαιών και νέων απολιθωμάτων και έψαξαν ανάμεσα στις περισσότερες από 400 διαφορετικές οικογένειες ανθοφόρων φυτών που ζουν σήμερα εάν μοιάζουν με οποιαδήποτε ζωντανή οικογένεια φυτών. Ωστόσο, δεν μπορούσαν να ταιριάξουν την περίεργη ποικιλία χαρακτηριστικών των απολιθωμάτων με κανένα από αυτά.
Όταν οι ερευνητές έψαξαν μεταξύ εξαφανισμένων οικογενειών βρέθηκαν ξανά με άδεια χέρια. Μέσω της μελέτης, οι επιστήμονες υπογραμμίζουν ένα πρόβλημα στη μελέτη των αρχαίων φυτικών απολιθωμάτων ειδικά των φυτών που έζησαν πριν από λιγότερα από 65 εκατομμύρια χρόνια.
Όταν τέτοια φυτά ταξινομούνται σε σύγχρονες οικογένειες, μπορεί να δημιουργήσει μια λανθασμένη εκτίμηση της βιοποικιλότητας στα αρχαία οικοσυστήματα, προειδοποιούν οι ερευνητές. «Υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία έχουμε καλές αποδείξεις να βάλουμε σε μια σύγχρονη οικογένεια ή γένος αλλά δεν μπορείς πάντα να στριμώχνεις κάτι για να χωρέσει κάπου αν δεν ταιριάζει εκεί», είπε ο Δρ. Μάντσεστερ.
Οι απολιθωμένοι καρποί του εξαφανισμένου φυτού που αξιολογήθηκαν στη νέα μελέτη βοήθησαν να αποκλειστούν οικογένειες όπως τα χόρτα και οι μανόλιες. Ενώ τα λουλούδια φαινόταν να μοιάζουν με κάποιες σύγχρονες ομάδες, άλλα χαρακτηριστικά τα απέκλεισαν. Στη συνέχεια χρησιμοποιώντας ψηφιακό μικροσκόπιο και φωτισμό ενισχυμένο με υπολογιστή, οι ερευνητές μπορούσαν να βρουν μικρές νέες λεπτομέρειες, συμπεριλαμβανομένης της εσωτερικής ανατομίας του καρπού και των μικρών αναπτυσσόμενων σπόρων που είχαν χάσει κατά τη διάρκεια προηγούμενων παρατηρήσεων.
Ένα από αυτά τα νέα χαρακτηριστικά που εντοπίστηκαν στην τελευταία παρατήρηση είναι ο στήμονας – τα αρσενικά αναπαραγωγικά όργανα του λουλουδιού. Στα περισσότερα φυτά, μόλις γονιμοποιηθεί το άνθος, οι στήμονες αποσπώνται μαζί με τα πέταλα και τα υπόλοιπα μέρη του άνθους.
«Και αυτό το πράγμα φαίνεται ασυνήθιστο καθώς διατηρεί τους στήμονες τη στιγμή που έχει ώριμους καρπούς με σπόρους έτοιμους να διασκορπιστούν. Δεν το έχουμε δει σε κανένα σύγχρονο φυτό», είπε ο Δρ Μάντσεστερ. Αυτό τους βοήθησε να αποκλείσουν όλες τις σύγχρονες οικογένειες και μια μεταγενέστερη σύγκριση δεν βρήκε ταίριασμα ακόμη και σε γνωστές ομάδες εξαφανισμένων φυτών.
Η μελέτη επισημαίνει την έλλειψη σαφήνειας σχετικά με το πόσο διαφορετικά ήταν τέτοια αρχαία οικοσυστήματα, λένε οι ερευνητές. «Είναι σημαντικό γιατί μας δίνει μια μικρή ιδέα για το πώς αυτοί οι οργανισμοί εξελίσσονταν και προσαρμόστηκαν σε διαφορετικά μέρη» λέει ο Τζούλιαν Κορέα Ναρβάεζ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Naftemporiki.gr
