του Χρήστου Κηπουρού
Ακόμη ηχεί παράταιρα στο νου του καθενός, η ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή με το αλήστου μνήμης εκείνο “ανήκομε εις την Δύση”. Ένας λόγος είναι γιατί η φράση αυτή πετάει στον κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας, την καθ ημάς Ανατολή. Ο δεύτερος λόγος σχετίζεται με τη διαγραφή του επιθέτου “Ανατολική”, από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Ας μην επεκταθώ στα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλαδή στα της Ρωμανίας. Ούτε στο γενέθλιο τόπο του Ποντιακού Ελληνισμού, ιστορικό Πόντο, από τον οποίο, μόνον ο Δυτικός, σχετίζεται με τη Δύση.
Και το κυριότερο όλων αυτών; Όταν η ιστορία του Ελληνισμού αλλά και η Ελευθερία, όπως και ο πανάρχαιος Πολιτισμός, μετά της Δημοκρατίας, πηγάζουν από την Ανατολική Μεσόγειο, μόνο ως μεγίστη ανοησία μπορεί να εκληφθεί ακόμη και μια χαλαρή σχέση με τη συγκεκριμένη θάλασσα. Γιατί είναι σαν να τη χαρίζουμε σε επαγγελματίες εισβολείς. Αν είναι δυνατόν. Ακούγεται τρελό.
Υπάρχει όμως και ένας ακόμη λόγος. Δεν αρκούσαν οι επί της Γεωγραφίας πιο πάνω διαστροφές και παραχαράξεις, που, αν μη τι άλλο επισπεύδουν, την Δύση της Δύσης. Εκτός αυτών, υπάρχουν αρκετοί ημεδαποί οι οποίοι όχι μόνο εμφορούνται από όλα αυτά τα “ανήκομε εις την Δύση” αλλά αναμηρυκάζουν και την επιθυμία των υπερατλαντικών, για παραμονή της Τουρκίας στη Δύση.
Ε, αυτό ακούγεται επίσης τρελό. Γιατί όταν εμείς, βεβαιωμένα ιστορικά, δεν είμαστε Δύση, πως γίνεται η εξ Ανατολών μας χώρα, να ανήκει στη Δύση; Ιδού το ερώτημα.
Αυτό χρειάζεται να το γνωρίζουν, όσοι παραχαράζουν τη Γεωγραφία, γιατί η μπάλα παίρνει συνήθως μαζί της και την Ιστορία.
Όσο για τον Ελληνισμό, τον οποίο και οι δυο αυτές, η Ιστορία δηλαδή μετά της Γεωγραφίας, τον προίκισαν με το πιο ακριβό οικόπεδο και οικοδομικό τετράγωνο της Οικουμένης, χρειάζεται να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Γιατί όση Δύση μας φόρτωσαν, ως μη όφειλαν, οι κατά καιρούς ταγοί μας, άλλη τόση και περισσότερη Ανατολή, μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας.
Το που ανήκει τώρα η Τουρκία, η ιστορία της είχε δώσει ένα όνομα. Την ονόμαζε Μικρά Ασία. Επί χιλιετίες Ελληνική. Και η οποία ποτέ δεν ήταν όχι μόνο Δύση ή Ανατολή αλλά ούτε καν Τουρκική. Μέχρι, πριν από έναν αιώνα.
Και επειδή, όλοι έχουμε καρδιά, η γεωγραφία της δικής μας καρδιάς, από δεκάδων αιώνων βρίσκεται στην Ανατολική Μεσόγειο. Η οποία ναι μεν “πως να δεθεί με σχοινιά”, όπως λέει ο στίχος, όμως αυτοί που πάνε να την αλυσοδέσουν, είναι όντως για δέσιμο.
Παρόλα αυτά, η Ανατολική Μεσόγειος μπορεί να δεθεί με σχοινιά. Από τους αναρίθμητους πλόες της συγκεκριμένης θάλασσας. Με σήμα κατατεθέν την Ελληνική κεντρικότητα.
Οι μεγαλύτερες στον κόσμο διεθνείς κυκλοφοριακές ροές, με τα χιλιάδες πλοία που από το Σουέζ εισέρχονται στην Ανατολική Μεσόγειο ή εξέρχονται από αυτήν, να μη δένουν στην Αττάλεια ή αλλού, στην απόκεντρη γειτονική χώρα. Δεν είναι στη θαλάσσια οδό τους. Η οδός Ανατολικής Μεσογείου είναι σαφής και καθορισμένη και είχε και έχει ανέκαθεν το ίδιο χρώμα με το θαλάσσιο χρώμα της, το Γαλανό.
Ούτε τα όποια πλοία ταξιδεύουν στη θάλασσα αυτή, θα έχουν καμιά όρεξη να συναντηθούν στην Αττάλεια, με ελλιμενισμένα Τουρκικά σκάφη. Κάποια εκ των οποίων χρησιμεύουν για εισβολές.
Τα λιμάνια της Κρήτης και της Κύπρου, μετά των λιμανιών των άλλων Ελληνίδων νήσων της ίδιας θάλασσας, έρχονται πολύ πιο κοντά στους Μεσογειακούς πλόες. Και είναι πολύ πιο βολικά,
Κάτι που γίνεται, όχι μόνο σήμερα ή χθες αλλά ακόμη από τη βιβλική περίοδο. Και ότι αυτή η Ελληνική κεντρικότητα είναι μοναδική, όπως και το από αιώνων ιστορικό και γεωγραφικό αυτό τρόπαιο. Με το μόνο που του λείπει, να είναι τα δώδεκα μίλια στα οποία για έναν επιπλέον λόγο, χρειάζεται να επισπευσθεί η επέκτασή τους. Όσοι δεν το βλέπουν αυτό, μεταξύ των άλλων, ως ευρύτερο και δυνητικό πάρκινγκ, για χιλιάδες πλόες, δεν βλέπουν καλά.
Βγάζει ο Τουρκικός φασισμός ερευνητικά σκάφη, βγάζει γεωτρύπανα, κάνει πικ νικ, προκειμένου να αλλοιώσει το χάρτη, όμως ποτέ δεν θα μπορέσει, να υπερκεράσει το ιστορικό τρόπαιο. Αρκεί και μεις συν Αθηνά, να κινήσουμε τα γεωοικονομικά χέρια. Να αποκτήσουμε δυο σκάφη και να προχωρήσουμε σε ισάριθμες ΑΟΖ. Με τη συμβολή του Ελληνικού εφοπλισμού να είναι εκτός από ευπρόσδεκτη και απολύτως αναγκαία.
Να προσθέσουμε διαμέσου αγοράς το ερευνητικό ”Καστελόριζο”, στον ένστολο στόλο, όσο επίσης και το εκ δωρεάς πλωτό γεωτρύπανο, ονόματι “Μαραθώνα”. Αμφότερα απέναντι στους νέους Πέρσες. Και ναι μεν Κύπρος και Ελλάδα, έχουν από μια Σαλαμίνα, μια αρχαία, και μια αρχαία και νέα μαζί, όμως είναι καιρός πέρα από τον αρχαίο και το νέο Αττικό Μαραθώνα, να αποκτήσουμε και έναν νεότερο, πλέοντα, όσο και Εθνικό.
Τέλος, θα είμαστε αχάριστοι απέναντι στη θάλασσα αυτή και στα δώρα που μας έχει προσφέρει ανά τους αιώνες, ενώ θα αποτελεί και παραίτηση της εθνικής και πολιτισμικής μας οντότητας, από την ιστορία και τη γεωγραφία, αν δεν προχωρήσουμε άμεσα σε δυο συγκεκριμένες κινήσεις: A. Στη Θαλάσσια Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, στα πλαίσια κοινής και ενιαίας ΑΟΖ. Και Β. Στη μονομερή ανακήρυξη Ελληνικής ΑΟΖ, έως τα μισά της απόστασης των ακτών του Νότιου Κρητικού Πελάγους. από τις Λιβυκές ακτές, και με την πλήρη οριοθέτηση, να γίνεται σε δεύτερο χρόνο.
____________
Διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000},
