Ναι μεν πολλοί κομματάνθρωποι στην Αθήνα, όταν δεν καυγαδίζουν, κινούνται στην επετειακή σφαίρα της ημέρας, όμως μπορούσαν να βρουν προσφορότερους τρόπους να τιμήσουν τη μνήμη του Πολυτεχνείου, μετά των νεκρών του, όσο και τα ιδανικά, για τα οποία θυσιάστηκαν. Και γιατί η Ελευθερία για την οποία αγωνίστηκαν οι τότε νέοι, δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι η αξία αυτή θα είχε καμιά σχέση, με πολιτικά θερμοκήπια παραγωγής κυβερνητικών στελεχών.
Χρειάζεται λοιπόν να απαντηθεί, ποια είναι η μεγάλη χούντα και που βρίσκεται σήμερα η πόρτα του Πολυτεχνείου, καθώς και που, οι αντίστοιχοι Ντερτιλήδες και Θεοφιλογιαννάκοι.
Τότε θα έβλεπε κανείς ότι η χούντα αυτή είναι η φασιστική Τουρκία και ότι ο εκεί στρατηγός Ακάρ είναι ίσαμε εκατό Ντερτιλήδες και Θεοφιλογιαννάκους, σε ένα μέρος. Αλλά και ότι τα Τουρκικά άρματα δεν άφησαν χώρα για χώρα που να μην εισβάλουν.
Και ότι μια πόρτα του Πολυτεχνείου, βρίσκεται και στις Βρυξέλλες. Όπου αντί για το tank έχει εισβάλει ολόκληρο Γερμανικό think tank. Και το πιο σημαντικό: Ότι, παρόλα αυτά, το μέχρι πρότινος φιλαράκι των Βρυξελών, ο Ερντογανάκος, ήλθε η ώρα να σπάσει τα μούτρα του.
Το μόνο που θα περίμενε κανείς είναι να δει αν η Ε. Ε. έχει τα κότσια, στην επερχόμενη Σύνοδο Κορυφής, στις 10 και 11 Δεκεμβρίου, να τον πετάξει έξω από την Ευρωπαϊκή Τελωνειακή Ένωση. Που ήταν σε όφελος της Τουρκίας, μια και κέρδιζε πιο πολύ εξάγοντας, παρά εισάγοντας.
Και αν για την Τουρκία το ζητούμενο είναι η λύση της ομώνυμης εξίσωσης μετά του Τουρκικού Ζητήματος, για την Ελλάδα, η νέα περίοδος της Δημοκρατίας δεν είναι άλλη από το τέλος της μεταπολίτευσης, με το οριστικό πέρασμα από την Τρίτη, προς την Τέταρτη Ελληνική Δημοκρατία.
Όσο για την Ε. Ε. και τη Γηραιά Ήπειρο γενικότερα, το προσδοκώμενο δεν είναι άλλο από την επιστροφή στις αρχές και τις αξίες που αποτέλεσαν τα θεμέλια των Ευρωπαϊκών Δημοκρατιών.
Πόρτες Πολυτεχνείου και Τουρκικά άρματα, υπάρχουν παλαιόθεν, σε πολλούς καθημαγμένους ιστορικούς τόπους. Από την Κύπρο και την Καρδουχία χώρα, έως τη Μεσοποταμία και το Αρτσάχ.
