Γράφουν οι Χρήστος Κηπουρός και Πασχάλης Χριστοδούλου
Μπορεί ο κ. Μηταράκης, και κάθε κυβερνητικό όνομα που λήγει σε “άκης”, να χαντακώνουν με τις επιλογές τους στο Φυλάκιο Έβρου, το επιτυχές αμυντικό όνομα του Έβρου, όμως δεν πρόκειται να τα καταφέρουν. Εδώ ολόκληρη Τουρκία και έχασε. Σιγά μη κολλήσει η περιοχή, στους εξ Αθηνών.
Και όχι μόνο, έχει να αντιτείνει να εφαρμοστεί ένας νέος φράχτης του Έβρου και στην Ανατολική Μεσόγειο. Να ανακηρυχθεί και να οριοθετηθεί η Κρητική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Να επανασυνδεθεί η θαλάσσια Ελλάδα, με την κάθε ερευνητική οικονομική δραστηριότητα και τον παγκόσμιο πολιτισμό, μη επιτρέποντας στη θαλάσσια Τουρκία να απλώνει τα πόδια, έξω από το Μικρασιατικό πάπλωμα.
Και γιατί αν και αυτοαποκαλείται γαλάζια πατρίδα ούτε γαλάζια είναι ούτε πατρίδα. Στα Τουρκικά λέγεται: “mavi vatan”, όταν είναι γνωστό ότι το μαβί στα Ελληνικά σημαίνει το μοβ. Το γνωστό και ως χρώμα του θανάτου. Όπως δηλαδή η γειτονική ιδεολογία.
Αγαθή τύχη, που το χρώμα της ζωής, το γαλανό της σημαίας, της Μεσογείου και του Ελληνισμού, μπορεί διαμέσου της θαλάσσιας ζώνης και του φράχτη που λέγαμε, να βάλει, για άλλη μια φορά, στη θέση της, την μοβ πολιτική, μπλοκάροντας την ιδεολογία του θανάτου.
Ας μην πάμε στον Εύξεινο Πόντο, που τον ονομάζουν Μαύρη θάλασσα. Μπορεί να γίνεται αυτό επειδή κατ αντιστοιχία το Αιγαίο και η Μεσόγειος ονομάζονται Άσπρη θάλασσα, όμως υπάρχει και μια άλλη ιστορική ανάγνωση. Το χρώμα του ξηραμένου Ποντιακού αίματος, από την ομώνυμη γενοκτονία, που παραμένει μαύρο. Και το οποίο θα λευκανθεί, μόνο όταν αναλάβει την υπόθεση η Ποινική Χάγη, παραπέμποντας και καταδικάζοντας τον Τουρκικό αυτουργό και θύτη.
Πέραν όμως του αγώνα του λευκού και του γαλανού απέναντι στο μαύρο και το μοβ, όπου κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την Ελληνική υπεροχή, έρχεται η κακή τύχη της ομώνυμης πολιτικής, που λες και ασπάζεται το γκρίζο. Γκρίζο το χρώμα του Αιγαίου με την Συμφωνία της Μαδρίτης του 1997, γκρίζο και κατά ένα μεγάλο μέρος της Ανατολικής Μεσογείου, από τον 28ο Μεσημβρινό έως τον 32ο, με βάση τη Συμφωνία Ελλάδας Αιγύπτου του 2020, από τον 26ο έως τον 28ο.
Αντί όμως για ένα άσπρισμα, με βάση το αναπτυξιακό και πολιτικό σχέδιο {βλέπετε Χάρτη Α΄,} που προτείνουμε, παρατηρεί κανείς μια πολιτική και Κυβερνητική Ελλάδα για κλάματα.
Αν στον Έβρο την εμπνέει η Γερμανίδα Καγκελάριος, σιγοντάροντας με τον δικό της τρόπο, μια Τουρκική αποικία στο Φυλάκιο του Νομού, στις λεγόμενες διερευνητικές, τη χώρα οδηγούν τα βήματα των Τζεμ και υιού Παπανδρέου. Ειδικά ο τελευταίος μετά του Σημίτη, θα πρέπει να είναι πολύ ευτυχείς όταν βλέπουν σήμερα ότι από τη Δεξιά, έως την Αριστερά, όλοι έγιναν πολιτικοί τους κλώνοι. Ότι αυξάνονται και πληθύνονται και κατακυριεύουν την πάλαι ποτέ ιερή Αττική γη. Αυτό είναι το μήνυμα των λεγόμενων διερευνητικών.
Και επειδή η Πεντέλη έπαψε να είναι “θεών νταμάρι”, εμείς είπαμε αντί για τα νταμάρια χρυσού στη Θράκη, που επίσης μας ετοιμάζουν, να κάνουμε ένα “ιδεών νταμάρι”. Όμως όσο παράγουμε πολιτικές ιδέες επειδή αγαπάμε την Ελλάδα, τόσο δεν μας φτουράει η πολιτική της εκδοχή.
Το μόνο που μας απομένει να κάνουμε, και το κάνουμε, είναι η δημοσιοποίηση των ιδεών. Μπας και κάποια στιγμή αρχίσουν να εφαρμόζονται. Δικαιώνοντας τον ιστορικό εκείνο ηγέτη που έλεγε ότι δεν χρειάζονται οι ιδέες να είναι στην Κυβέρνηση, για να κυβερνούν. Μπορούν και καλύτερα μάλιστα, όταν είναι εκτός.
Παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Το πιο πρόσφατο, έχει να κάνει με τα δώδεκα μίλια στις πέντε Ελληνίδες νήσους: Κρήτη, Κάσο, Κάρπαθο, Ρόδο και Μεγίστη-Καστελόριζο. Εύκολα μπορεί να το διαπιστώσει κανείς από το πρόσφατο γραπτό: Ελληνοτουρκικά: “Ο κλέψας του κλέψαντος” και οι “τροχιοδεικτικές” διερευνητικές.
Τέλος, μπορεί η ειμαρμένη μετά των όποιων ηλεκτρονικών συνταγματαρχών, οι οποίοι ειρήσθω εν παρόδω, είναι περισσότεροι από τους ένστολους ομοιόβαθμους, να επιβάλουν σε κείμενα με αληθινές ιδέες, την ελαχιστοποίηση της ανάγνωσης, όμως αυτό δεν εμποδίζει το να υπάρξει συνέχεια. Αντίθετα, εντείνει την επιμονή. Και μπορεί, ως προς το όνομα, μόνον ο πρώτος από εμάς να έγινε ταινία: “Ο επίμονος Κηπουρός”, όμως την ίδια επιμονή έχουμε αμφότεροι.
Αυτό που μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε, είναι ότι αν δεν προχωρήσουμε άμεσα στην Κρητική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, δίκην ενός νέου φράχτη του Έβρου, στο Νότιο Κρητικό Πέλαγος, σύντομα θα κυκλοφορήσουν οι νέοι Τουρκικοί χάρτες με τη λεγόμενη Γαλάζια Πατρίδα.
Αυτοί θα “προσκυρώνουν” τη μεγαλύτερη έκταση του εν λόγω Πελάγους, ενώ ταυτόχρονα θα κάνουν νοτίως της Κρήτης bypass, ώστε η θαλάσσια Τουρκία να φτάνει έως το Νότιο Ιόνιο. Οπότε ως προς το Τουρκικό τρικολόρ, με το γκρίζο, το μοβ και το μαύρο, η μόνη σοβαρή πολιτική είναι η Ελληνική και ειδικότερα η Κρητική ΑΟΖ {βλ. χάρτη Α΄}: “Ένα άσπρισμα με το γαλανό και το λευκό.”
* Τουρκικό “τρικολόρ”: Η ομώνυμη τριχρωμία. Το γκρίζο, το μοβ και το μαύρο χρώμα,
