Ως υπουργός έχει κάνει τις σκληρότερες πολιτικές διαπραγματεύσεις. Όμως, εν τέλει, ωχριούν μπροστά σε αυτές που κάνει όταν έχει απέναντί του τα τρία του παιδιά.
Aπό τη Βίβιαν Μπενέκου
Ο βουλευτής Ροδόπης της Ν.Δ., πρώην υπουργός και αναπληρωτής καθηγητής της Νομικής Σχολής του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου, Ευριπίδης Στυλιανίδης, μιλά σήμερα εκ βαθέων στην «Espresso» όχι τόσο για την πολιτική, αλλά για την προσωπική του ζωή, την οποία συνθέτουν δυναμικά ο Στέλιος, η Ελενα και η Τζωρτζίνα.
«Θέλω τα παιδιά μου να γίνουν μαγκάκια και όχι φλοράκια. Ψυχάρες και όχι παλιόπαιδα» ξεκαθαρίζει ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, ο τρίτεκνος βουλευτής, από τους ελάχιστους πια στην πολιτική. Δηλώνει συγκαταβατικός μπαμπάς, αλλά και πολύ αυστηρός εκεί που χρειάζεται, παρά το ότι τα παιδιά έχουν ισχυρή συναισθηματική κυριαρχία πάνω του!
Ανοίγοντας την καρδιά του, παραδέχεται ότι στη διάρκεια της πολιτικής του διαδρομής έχει φωνάξει «άι σιχτίρ» κάθε φορά που απομάκρυνε από δίπλα του «υστερόβουλους, ανόητους και περιοδεύοντα λαμόγια», όπως χαρακτηριστικά λέει.
Συζητώντας για τον πρώην πρωθυπουργό και κουμπάρο του Κώστα Καραμανλή δηλώνει ότι «ο Καραμανλής είναι παρών ως πολύτιμο εθνικό κεφάλαιο».
Ευτυχία για τον βουλευτή Ροδόπης είναι οι απλές στιγμές, στις οποίες συνήθως δεν δίνουμε σημασία. Ο ίδιος λατρεύει το παστίτσιο, θέλει να ταξιδέψει στην Αυστραλία και εάν του κάνεις την ερώτηση κρίσεως «γυμναστική ή ταβέρνα;», νικάει πάντοτε η ταβέρνα!
Πώς περνάει ένας βουλευτής που είναι σε αναμονή εκλογών (σε εκλογική χρονιά) το καλοκαίρι του;
Για κάποιον που βιώνει την πολιτική από νέος η προεκλογική περίοδος δεν διαφοροποιείται από τη συνήθη καθημερινότητά του. Η επικοινωνία με τον λαό είναι κάτι συνεχές. Σε ανανεώνει, σε δυναμώνει, σε ενημερώνει και εν τέλει σε διδάσκει. Δεν σου επιτρέπει να ζεις σε γυάλα ούτε να αδιαφορείς αλαζονικά για τα προβλήματα και τις δυσκολίες των ανθρώπων που εκπροσωπείς. Ο πραγματικά λαϊκός πολιτικός νοιάζεται για τις ανάγκες του κόσμου, για τις προοπτικές του τόπου του και προσπαθεί να οριοθετήσει υπεύθυνα ένα ρεαλιστικό όραμα, μέσα στο οποίο θα χωρούν τα μικρά όνειρα της καθεμιάς και του καθενός. Εχθρός του πραγματικά λαϊκού πολιτικού είναι ο λαϊκισμός. Λαϊκισμός είναι το εύχρηστο εργαλείο κάποιων ψευτοελίτ, που, προσπαθώντας να πείσουν τους πολίτες ότι νοιάζονται γι’ αυτούς, τους χαϊδεύουν τα αυτιά, δημαγωγούν και καταστρέφουν τον διαπαιδαγωγικό ρόλο της πολιτικής και τον καθοδηγητικό ρόλο του ηγέτη. Αρα, το καλοκαίρι είναι μια ευκαιρία να ξαναβρεθούμε μετά την απομόνωση της πανδημίας και να επαναπροσδιορίσουμε τις σχέσεις και τους κοινούς μας στόχους με τους συμπατριώτες μας.
Τι χαρές και τι λύπες έχει το βουλευτιλίκι; Είπες ποτέ «άι σιχτίρ», φωναχτά ή μέσα σου;
Οπότε είπα «άι σιχτίρ», το είπα φωναχτά και δεν μετάνιωσα. Κάθε φορά που απομάκρυνα από δίπλα μου έναν υστερόβουλο ανόητο ή ένα περιοδεύον λαμόγιο και κέρδισα πραγματικούς φίλους, αφοσιωμένους υποστηρικτές και αφύπνισα έντιμους και ικανούς ανθρώπους να ασχοληθούν με τα κοινά. Αυτή μου η στάση εξηγεί την πολιτική μου ανθεκτικότητα στον χρόνο και τη ζωντανή και ισχυρή μου σχέση με τους συμπατριώτες μου στη Ροδόπη και σε όλη την Ελλάδα.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα προλάβει να ανατάξει τη φθορά;
Είναι σπάνια μεταπολιτευτικά η ανθεκτικότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Στον τρίτο χρόνο της θητείας της και έχοντας αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη συνδυαστική κρίση -οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή, μεταναστευτική, εθνική-, επιδεικνύει μοναδική πολιτική και ιδεολογική κυριαρχία, οδηγώντας σε αμηχανία το σύνολο της αντιπολίτευσης. Παρά τις όποιες φθορές προκάλεσε κυρίως στα λαϊκά στρώματα και στην αγορά το υψηλό κόστος ενέργειας, οι γρήγορες και συντεταγμένες κινήσεις δημιουργούν τις προϋποθέσεις ώστε η Ν.Δ. να παραμένει στη συνείδηση του ελληνικού λαού ως κύριο μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος.
Κεφάλαιο «Κώστας Καραμανλής». Ποιον ρόλο τού επιφυλάσσει η Ιστορία;
Νομίζω το απάντησες μόνη σου. Θα συμπλήρωνα «εθνικό κεφάλαιο». Η πρόσφατη παρέμβασή του έστειλε ξεκάθαρα μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις, εντός και εκτός της χώρας. Τοποθετήθηκε απελευθερωμένος από σκοπιμότητες και συμφέροντα. Ξεκαθάρισε ότι η Ελλάδα ανήκει στη Δύση κι αυτό το έχει πληρώσει με χρήμα, αλλά και με αίμα. Αυτό τής δίνει το δικαίωμα να μιλάει με τις ΗΠΑ με ευθύτητα και ειλικρίνεια, να ασκεί αυστηρή κριτική στην Ε.Ε. των διαχειριστών, υπενθυμίζοντάς τους την Ευρώπη των οραματιστών, να ξεκαθαρίζει προς την Τουρκία ότι υπάρχει μία μόνο διαφορά προς διευθέτηση, η ΑΟΖ, και ένας μόνο κανόνας, το Διεθνές Δίκαιο. Ο Κώστας Καραμανλής όρισε τις εθνικές «κόκκινες» γραμμές που αυτός υπηρετεί και ξεκαθάρισε σε όσους τον κατηγορούν για «διπλωματία της αδράνειας» ότι η υποχωρητική κινητικότητα και ο συμβιβασμός υπονομεύουν όχι μόνο την εθνική μας κυριαρχία, αλλά και την ειρήνη. Αν θέλουμε στη Δύση κοινότητα αξιών, δεν μπορούμε να εξισώνουμε τον θύτη με το θύμα, ούτε να εφαρμόζουμε τις αρχές μας α λα καρτ, διαφορετικά στην Ουκρανία και διαφορετικά στην Κύπρο, που παραμένει υπό παράνομη εισβολή και κατοχή για μισό αιώνα. Αυτός είναι ο Κώστας Καραμανλής, όπως τον αγάπησαν και τον πίστεψαν οι Ελληνες. Οσο κι αν τον χτύπησαν τα συμφέροντα, ούτε τον υπέταξαν, ούτε μπόρεσαν να τον εξολοθρεύσουν. Παραμένει και είναι παρών ως πολύτιμο εθνικό κεφάλαιο.
Είστε τρίτεκνος. Επιλέξατε να κάνετε αρκετά παιδιά. Οι νέοι που δεν θέλουν παιδιά είναι λιγότερο υπεύθυνοι από ό,τι οι παλαιότεροι;
Είναι λάθος να κατηγορούμε τη νέα γενιά. Οφείλουμε να προσπαθήσουμε να την καταλάβουμε. Προσωπικά το επιδιώκω, τόσο με τα τρία παιδιά μου όσο και με τους φοιτητές μου στη Νομική του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου. Πιστεύω ότι κάθε γενιά έχει το δικαίωμα να εκφράσει τη δική της εποχή, όσο δύσκολη και περίπλοκη κι αν είναι. Εμείς αυτό πρέπει να το σεβαστούμε και να το διευκολύνουμε. Χρέος μας δεν είναι να φυλακίσουμε τα παιδιά μας σε χρυσά κλουβιά για λόγους προσωπικής ανασφάλειας, αλλά να τους δώσουμε φτερά για να πετάξουν, μεταγγίζοντάς τους, όσο είναι δυνατόν, τη γνώση και την πείρα μας, για να μπορούν να αντιμετωπίζουν μόνα τους κινδύνους που θα συναντήσουν στη ζωή τους.
Η οικονομική δυσπραγία, η ακρίβεια, η ενεργειακή κρίση και η γενικότερη ανασφάλεια παίζουν ρόλο στην υπογεννητικότητα ή το να μην κάνεις παιδιά έχει κυρίως «φιλοσοφική διάσταση»;
Η υπογεννητικότητα οφείλεται σίγουρα και σε απουσία κινητροδοτικών πολιτικών στήριξης της πολυτεκνίας και της τριτεκνίας, κι αυτό φαίνεται και από τα στατιστικά στοιχεία του 2008, όταν τέτοιες πολιτικές επέτυχαν περισσότερες γεννήσεις από ό,τι θανάτους. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό. Χρειάζεται και μια νέα αξιακή προσέγγιση του θεσμού της οικογένειας, σαν αυτή που επιχειρήσαμε με τη Συνταγματική Αναθεώρηση του 2019, στο άρθρο 21 παρ. 1. Ο δημογραφικός μαρασμός της Ελλάδας είναι συνέπεια όχι μόνο του αριθμού, αλλά και της ταχύτητας των γεννήσεων. Η Ελλάδα γερνάει και χάνεται, γιατί δεν προβάλλονται η οικογένεια και η τεκνοποιία ως στοιχείο ολοκλήρωσης της προσωπικότητας και ως βάση της ευτυχίας. Αρνητικό ρόλο σε αυτό έχουν διαδραματίσει τα ΜΜΕ, που επιβάλλουν με τα ριάλιτι άλλες προσεγγίσεις, δήθεν προοδευτικές και δεν αναδεικνύουν θετικά πρότυπα.
Ποιες ανάγκες των παιδιών ζορίζουν τον μπαμπά τους; Πώς αντιστέκεστε, π.χ., στο εξτρίμ ντύσιμο ή στο βάψιμο των κοριτσιών και στις ολονύκτιες εξόδους τους;
Eχω διαπραγματευτεί με τον Πούτιν για τους αγωγούς, με τον Ερντογάν για τα Ελληνοτουρκικά, με τους Κινέζους για την COSCO, με το Σόιμπλε για το Μνημόνιο. Ε, σας διαβεβαιώνω ότι η πιο δύσκολη διαπραγμάτευση είναι με τα παιδιά μου. Καταλαβαίνουν τη συναισθηματική τους κυριαρχία και δοκιμάζουν τα όριά μου, κι εγώ προσποιούμενος τον φιλελεύθερο, προσπαθώ να τους αφήσω χώρο ελευθερίας, δείχνοντάς τους όμως τα όρια του επικίνδυνου. Από τη μία δεν θέλω να τα στερήσω τίποτε, από την άλλη όμως δεν θέλω να γίνουν ψώνια. Δεν θέλω να μεγαλώνουν στη γυάλα ενός ψεύτικου κόσμου. Πιστεύω ότι πρέπει να μάθουν ότι υπάρχει φτώχεια, δυστυχία, δυσκολίες γύρω τους. Χρειάζεται προσπάθεια για να κατακτήσεις τους στόχους. Προσπαθούμε μαζί με τη μαμά τους να τα προετοιμάσουμε ως μαχητές, ως αγωνιστές της ζωής. Θέλω τα παιδιά μου να γίνουν μαγκάκια και όχι φλοράκια, ψυχάρες και όχι παλιόπαιδα.
Είστε αυστηρός μπαμπάς ή τα παιδιά σάς έχουν πάρει τον αέρα;
Τους έχω αδυναμία και το ξέρουν. Γνωρίζουν, όμως, πάντα τα όριά μου. Σπάνια θα θυμώσω, αλλά μόνο για σοβαρό λόγο, και τότε το καταλαβαίνουν και προσαρμόζονται. Προσπαθώ με τον τρόπο μου να τους υπενθυμίζω από πού ξεκινήσαμε και προς τα πού πάμε. Είναι σημαντικό τα παιδιά να γνωρίζουν τις ρίζες τους και να αγαπούν τον τόπο τους. Να είναι περήφανα για τους εθνικούς και κοινωνικούς αγώνες των παππούδων τους, για τη διαδρομή των γονιών τους. Το μέλλον είναι δική τους υπόθεση. Εμείς θα τα υποστηρίξουμε, αλλά μόνα τους θα το αποφασίσουν και θα το διεκδικήσουν.
Εκείνα τι αρνητικά σάς βρίσκουν;
Oταν μιλούν μαζί μου, βρίσκουν μόνο αρνητικά. Συμβάλλει και η εφηβεία σε αυτό. Το ευχάριστο που με κάνει χαζομπαμπά είναι ότι τα έχω συλλάβει, όταν μιλούν με τρίτους, να με υπερασπίζονται και να νιώθουν περήφανα. Oταν είσαι δημόσιο πρόσωπο, είναι δύσκολο για τα παιδιά σου. Εχεις μια πρόσθετη ευθύνη να μη σκεπάσεις την προσωπικότητά τους, να μην τα εκθέσεις και, κυρίως, να μην τα πληγώσεις άθελά σου.
Σε τι βαθμό έχετε πλησιάσει ή έχετε κατακτήσει τους αρχικούς στόχους ζωής;
Είμαι ικανοποιημένος, διότι διήνυσα σχετικά νωρίς μεγάλη διαδρομή, επιτυγχάνοντας προσωπικά, πολιτικά και ακαδημαϊκά υψηλότατους στόχους. Στην ηλικία μου πολλοί μόλις άρχισαν να υλοποιούν τα όνειρά τους… Η μέχρι τώρα εμπειρία μου μού διδάσκει ότι η μεγαλύτερη επιτυχία είναι να είσαι και να παραμένεις ο εαυτός σου. Να κάνεις τους λιγότερους δυνατούς συμβιβασμούς στη ζωή σου και να μην ξεχνάς ποτέ από πού ξεκίνησες. Αυτό, άλλωστε, είναι και το μυστικό για να συνεχίζεις τη διαδρομή, γνωρίζοντας που θέλεις να πας (κeep walking).
Η αγαπημένη σας ταινία, το αγαπημένο σας φαγητό και το ταξίδι που δεν κάνατε;
Ταινία, «Αρωμα γυναίκας», με τον Αλ Πατσίνο. Φαγητό, παστίτσιο. Ταξίδι που δεν έκανα, Αυστραλία.
Γυμναστική και Ευριπίδης: Ποιος νικάει;
Παλιότερα νικούσαν τα γήπεδα, μετά τα clubs. Τα τελευταία χρόνια όμως η ταβέρνα, με καλή παρέα, νικάει συχνότερα.
Υπάρχει ευτυχία;
Κρύβεται πάντα στα μικρά, στα απλά και στα καθημερινά, που δεν τα εκτιμούμε όταν τα έχουμε.
