Γράφει ο Γιώργος Λάγιος, Ψυχοθεραπευτής – Συγγραφέας
Εδώ και αρκετό καιρό παρατηρείται μία έντονη αλλαγή στον τρόπο που προσεγγίζουμε ερωτικά άλλους ανθρώπους. Οι περισσότερες γυναίκες παραπονιούνται πως πλέον οι άνδρες απλά “αντιδρούν” σε αυτά που βλέπουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χωρίς καν να γράφουν λέξεις. Μάλιστα, το αξιοσημείωτο είναι πως ενδέχεται να έχουμε κάποιον/α φίλο στο Instagram και να κάθεται στο διπλανό τραπέζι ή να τον/την δούμε στο γυμναστήριο και να μην ανταλλάξουμε μια κουβέντα, έστω ένα νεύμα.
Σε αυτό το φαινόμενο έρχεται να προστεθεί ο covid-19, ο οποίος όταν ξεκίνησε ενδυνάμωσε ακόμα περισσότερο το διαδικτυακό φλερτ και έφερε ακόμα μεγαλύτερη εξοικείωση με το να συνομιλούμε με αγνώστους. Ακόμα και αν προσπεράσουμε τους περιορισμούς που λαμβάνουν μέρος σε εστιατόρια και μπαρ όπου πλέον δεν μπορούμε να βρεθούμε με πολύ κόσμο, δυστυχώς η μάσκα κρύβει την εξωλεκτική έκφραση. Αυτό σημαίνει πως αν κάποιος χαμογελάσει σε κάποιον άλλον στο μετρό, το πιθανότερο είναι πως δεν θα γίνει αντιληπτός. Φυσικά, αν συμπεριλάβουμε και τα άτομα που προσέχουν ώστε να μην αγγίξουν κάποιον άλλον, η απόσταση μεγαλώνει ακόμα περισσότερο.
Συνηθίζοντας αυτού του είδους τις αλληλεπιδράσεις τελικά θα καταλήξουμε να κάνουμε σχέσεις με αρχή μέση και τέλος χωρίς καν να έχουμε γνωριστεί ποτέ από κοντά.
Το φλερτ από μόνο του είναι φάρμακο για την διάθεση μας. Αν εξαφανιστεί τότε θα χάσουμε ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια της γνωριμίας. Την αρχή. Χωρίς φλερτ από κοντά δεν θα νιώσουμε ποτέ την καρδιά μας να χτυπάει δυνατά ενώ κολυμπάμε σε αχαρτογράφητα νερά. Αν κάποιος φοβηθεί την “απόρριψη”, τότε δεν θα μάθει ποτέ τι θα συνέβαινε αν είχε πάει εκείνο το απόγευμα να μιλήσει στην κοπέλα που έτρωγε μόνη της ένα γλυκό διαβάζοντας ένα βιβλίο. Δεν θα μάθει πότε πως είναι να σου χαμογελάει ένας άγνωστος γιατί τον έκανες να αισθανθεί όμορφα ακόμα και αν δεν υπάρχει συνέχεια. Δεν θα μάθει ποτέ αν απέναντί του βρισκόταν ο έρωτας της ζωής του.
Ένα φλερτ λίγων δευτερολέπτων έχει την δύναμη να μας θυμίσει τη γλυκιά πλευρά της ζωής…εκεί όπου όλα μας τα προβλήματα έχουν λύση.
Μεγάλωσα σε μια εποχή που δεν υπήρχαν κινητά. Εάν σου άρεσε μια γυναίκα έπρεπε να βρεις το θάρρος να την προσεγγίσεις, διαφορετικά το πιθανότερο ήταν πως δεν θα την ξαναέβλεπες ποτέ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως όταν ήμουν 18 είδα μια ξανθιά κοπέλα σε μια παραλία που μου χαμογέλασε από μακριά και κάτι είπε στην φίλη της. Σκεφτόμουν δύο ολόκληρες ώρες το αν θα πάω. Έκανα όλους τους διαλόγους στο μυαλό μου. Μόνο που το σκεφτόμουν νόμιζα θα σπάσει η καρδιά μου…μέχρι που την είδα να φεύγει. Ήμουν έτοιμος να πάω να της πω κάτι, αλλά δεν πήγα πότε. Κάθε μέρα πήγαινα σε αυτήν την παραλία αλλά δυστυχώς δεν την ξαναείδα πότε. Το μάθημα που πήρα ήταν πως δεν θα ξανά υπάρξω πότε δειλός. Αναρωτιέμαι ακόμα και σήμερα γιατί εφόσον δεν υπήρχε αρνητικό σενάριο… αυτοπεριορίστηκα από δικό μου φόβο; Που τον έμαθα αυτόν το φόβο; Ποιες είναι οι δικές μου ανασφάλειες; Τι κακό άραγε μπορεί να μας βρει αν μιλήσουμε σε κάποιον άγνωστο;
Υπάρχει μόνο ένας κανόνας που οφείλει να τηρήσει κάποιος που θέλει να προσεγγίσει κάποιον άλλον ερωτικά. Να είναι ευγενής. Δεν υπάρχει τίποτα να χάσουμε αν είμαστε ευγενείς , μόνο να κερδίσουμε. Και κάτι ακόμα. Να είμαστε ο εαυτός μας. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να εκφράσουμε αυτό που σκεφτόμαστε. Η πιο συχνή ατάκα είναι «Είσαι πολύ όμορφη». Αυτό σκεφτόμαστε, αλλά ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. «Μου αρέσουν πολύ τα λακκάκια που σχηματίζονται όταν χαμογελάς», « Έχεις τις πιο όμορφες φακίδες που έχω δει», «θα ήθελα πολύ να περάσουμε περισσότερο χρόνο μαζί». Αυτά που αναφέρω δείχνουν αναστοχασμό για το τι σημαίνει ότι κάποιος είναι όμορφος για εμάς.
Πλέον μας ελκύουν άτομα που βρίσκονται δίπλα μας και τα ψάχνουμε στα social για να μιλήσουμε από εκεί. Μα είναι δίπλα σου…μίλησέ της. Δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Μόνο να κερδίσεις!
***Γιώργος Λάγιος, Ψυχοθεραπευτής – Συγγραφέας – Για περισσότερα πατήστε ΕΔΩ
https://www.enikos.gr/
