Ο αγώνας συνεχίζεται…
Στην τηλεοπτική οθόνη δυο μεσήλικες κυρίες τραγουδούν, αγκαλιάζονται και φιλιούνται, ενώ γύρω τους σε ένα τεράστιο στούντιο, δεκάδες χορεύουν εκστασιασμένοι, χωρίς μάσκες, και δεκάδες άλλοι τεχνικοί και λοιποί συνωστίζονται για το γεγονός του αιώνα. Ούτε η συνάντηση Τραμπ με τον Κιμ δεν είχε τέτοια απήχηση. Άλλωστε ποιοι είναι αυτοί, δυο παράφρονες που μπορούν ανά πάσα στιγμή να πατήσουν τα κουμπιά και να κάνουν στάχτη τον πλανήτη γη. Ενώ οι δυο κυρίες, δεκαετίες τώρα κάνουν στάχτη τις αθηναϊκές νύχτες πρωτοπορώντας στην πολιτισμική ζωή της χώρας. Και η συνάντηση τους, συνάντηση κορυφής, παίζει από την άλλη μέρα πρωί, μεσημέρι, βράδυ, σε δεκάδες τηλεοπτικές εκπομπές κοινωνικού ξεκατινιάσματος. Αυτή είναι η μια Ελλάδα. Στα δελτία ειδήσεων καθημερινά συνωστίζονται μελλοντολόγοι καθηγητές, ειδικοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, οι οποίοι προβλέπουν, εκτιμούν, παραληρούν, για το πόσα θα είναι τα κρούσματα του κορώνα τοις επόμενες ημέρες, εβδομάδες. Ποτέ δεν το πέτυχαν, αλλά συνεχίζουν καθημερινά. Αυτοί που τόσα λένε και τόση σοφία και γνώση έχουν… είναι σαν κάτι άλλους που δεν μπόρεσαν να προβλέψουν την οικονομική κατάρρευση της χώρας, ενώ αντιθέτως, ούρλιαζαν για την μεγάλη ανάπτυξη, την άνοδο του χρηματιστηρίου, την πολιτικά και οικονομικά ισχυρή χώρα. Αυτή είναι μια δεύτερη Ελλάδα. Εδώ και μερικές ημέρες, κάποιοι ανακάλυψαν και πόσο εύθραυστη είναι η δημοκρατία στις ΗΠΑ, επειδή μερικές εκατοντάδες λευκοί πολιόρκησαν το Καπιτώλιο και κάποιες δεκάδες από αυτούς μπήκαν μέσα, το είδαν, πήραν και μερικά σουβενίρ φεύγοντας ανενόχλητοι. Αν ήταν μαύροι ή άλλου χρώματος, να δείτε πως θα συμπεριφερόταν η δημοκρατία στην απέναντι του Ατλαντικού χώρα. Αλλά, δεν βλέπουμε ότι στην χώρα μας, μια εγκληματική οργάνωση, με την σφραγίδα της δικαιοσύνης, επί χρόνια αλώνιζε στην κοινωνία, νομοθετούσε στη βουλή, ασκούσε πολιτική εξουσία. Αυτή είναι μια Τρίτη Ελλάδα. Την ίδια ώρα, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι ετοιμάζονται να περάσουν, πιθανότατα, από την αναστολή εργασίας στην ανεργία, δεκάδες χιλιάδες μαγαζιά-καταστήματα-επιχειρήσεις πιθανόν να βάλουν λουκέτο, η κοινωνική πρόνοια αργοσβήνει, η χώρα γερνά επικίνδυνα, ενώ με δική της απόφαση έχει γίνει ο κουβάς του «φρουρίου Ευρώπη», ένα ιδιότυπο στρατόπεδο συγκέντρωσης λαθρομεταναστών, οι οποίοι για κάποιους λαμπρούς πολιτικούς θα μπολιάσουν την ελληνική κοινωνία δίνοντας της απαραίτητη αναζωογόνηση για τις επόμενες δεκαετίες. Ένα κοινωνικό μοντέλο που δεν πέτυχε πουθενά και που όλοι, σχεδόν, το απορρίπτουν, εκτός και αν εφαρμοστεί σε άλλη χώρα από την δική τους. Αυτή είναι μια τέταρτη Ελλάδα. Προφανώς υπάρχουν και άλλες Ελλάδες, τις οποίες αν τις βάλεις όλες μαζί, έχεις την σημερινή χώρα μας. Το ζητούμενο της πολιτικής θα ήταν να εντοπίσει και να απομειώσει τα μειονεκτήματα των πολλών Ελλάδων και να τονίσει να πλεονεκτήματα, ώστε η Ελλάδα που θα προκύψει από την σύνθεση, να είναι μια χώρα όχι παρίας, αλλά κατά το δυνατόν αυτοδύναμη οικονομικά, μια χώρα που θα σέβεται τους πολίτες της και οι πολίτες της θα είναι υπερήφανοι για την χώρα τους. Μπορεί το πολιτικό προσωπικό να σκεφτεί και να πράξει αυτό που είναι σωστό για την Ελλάδα, σήμερα και αύριο, και όχι αυτό που θέλουν οι σημερινοί έλληνες, οι συντεχνίες τους, το κομματικό συμφέρον και οι πέντε-δέκα οικογένειες που θεωρούν ιδιοκτησία τους την χώρα; Ο αγώνας συνεχίζεται…
Να μην είναι Πύρρειος…
Αυτά τα σήματα νίκης των εμβολιαζόμενων τα βλέπει ο κορώνα και γελά μονολογώντας, πάλι μάσκα θα φοράτε, πάλι αποστάσεις, πάλι πρόστιμα. Καθότι νίκη δεν την λες προς το παρόν και αν δεν πάνε καλά τα πράγματα, Πύρρειος θα είναι, καθώς ο νικητής θα έχει υποστεί τόσο βαριές απώλειες, ώστε μελλοντικά θα του είναι δύσκολο ή αδύνατο να συνεχίσει να αγωνίζεται για την επίτευξη των σκοπών του.
Είναι σίγουροι για τα νούμερα;
Στην κυβέρνηση, αντί να λένε πως θα έχουμε πέντε, δέκα, 20 ή 30 χιλιάδες εμβολιασμούς την ημέρα, ας διαιρέσουν τα επτά εκατομμύρια ελλήνων προς εμβολιασμό με τον αριθμό των ημερών μέχρι τον Αύγουστο και θα έχουν τον ημερήσιο στόχο, οπότε γνωρίζοντας τον αριθμό των εμβολιαστικών κέντρων και την ημερήσια δυνατότητα τους για εμβολιασμούς, θα ξέρουν και κατά που πάει η ιστορία. Προσοχή, να μη ξεχάσουν ότι σύντομα θα ξεκινήσει και η δεύτερη δόση και αυτό θα συνεχίζεται, άρα σε λίγο καιρό οι ημερήσιοι εμβολιασμοί δεν θα αντιστοιχούν όλοι σε νέα εμβολιασθέντα άτομα. Γιατί, δεν αποκλείεται σε ένα-δυο μήνες, να διαπιστώσουμε ότι θέλουμε δυο τουλάχιστον χρόνια για τον εμβολιασμό επτά εκατομμυρίων και τι θα γίνει αν στο εξάμηνο ενδεχομένως να λήγει η προστασία και να χρειάζεται νέος εμβολιασμός;
Μας πήρε το ποτάμι
Έχει ενδιαφέρον η μνήμη που φέρνουν δημοσιεύματα για την πλημμύρα που γνώρισε η Κομοτηνή τον Ιανουάριο του 1960 από το νερό που κατέβασε ο Μπουκλουτζάς, ουσιαστικά ένας μεγάλος χείμαρρος που διέσχιζε την πόλη. Εκείνη την εποχή, χωρίς αποχέτευση, σχεδόν χωρίς ύδρευση και υποδομές, κρίθηκε απαραίτητη η εκτροπή του χειμάρρου και η κάλυψη της κοίτης του, Αποκτήσαμε δρόμους, μειώθηκε η ρύπανση, αλλά χάσαμε το ποτάμι. Καλώς ότι έγινε και δεν χωρούν «αν» για το ενδεχόμενο να είχαμε σήμερα ποτάμι. Δέστε πως στριμώξαμε ένα νέο δικαστικό μέγαρο αυξάνοντας τον κυκλοφοριακό φόρτο, πως κάναμε μια «βουλγάρικου» τύπου πλατεία, πως ξεπατώσαμε ένα πάρκο. Ναι, καλώς έγινε ότι έγινε τότε.
Σε λόγια να βρισκόμαστε;
Ξεκινούν πάλι οι διερευνητικές επαφές Ελλάδας-Τουρκίας. Εμείς έχουμε το οικόπεδο γωνία, οι άλλοι θέλουν να αποκτήσουν ζωτικό χώρο ανατολικά τους κάνοντας πως δεν ήξεραν τι υπέγραφαν στη Λωζάννη. Θέλουν ουσιαστικού και δεν το κρύβουν, αλλαγή της συνθήκης. Την οποία δεν υπέγραψαν μόνο Ελλάδα και Τουρκία. Συμβαλλόμενες ήταν και άλλες επτά χώρες η Βρετανική Αυτοκρατορία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ιαπωνία, η Ρουμανία και το τότε Σέρβο-κροατικό-σλοβενικό κράτος, ενώ «φιλική» συμμετοχή είχαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Σοβιετική Ένωση και η Βουλγαρία. Όλοι αυτοί έχουν λόγο και άραγε με ποιού το πλευρό είναι σήμερα και τι θα ήθελαν να κερδίσουν; Πάντως εμείς, λέμε ότι προσερχόμαστε στις διερευνητικές, μόνο για τις θαλάσσιες ζώνες, μέχρι τώρα λέγαμε υφαλοκρηπίδα. Έχουμε μόνο να διατηρήσουμε ότι έχουμε ή να χάσουμε, πάντως όχι να κερδίσουμε κάτι.
