«Ιl sole del bell avvenire»; Last year…
Μετά και την μετονομασία του κόμματος που ηγείται ο γίγαντας της πολιτικής Ανδρουλάκης, δυο σκέψεις κυριαρχούν, το ΠαΣοΚ ποτέ δεν πεθαίνει και ξανά προς την δόξα τραβά και το ερώτημα αν κλάνει ο πεθαμένος, συμπληρώνοντας, όχι αλλά αν του πατήσεις την κοιλιά, ένα πριτς μπορεί να ακουστεί. Διαλέξτε όποια από τις δυο εκδοχές σας εκπροσωπεί όσοι στηρίξατε την Αλλαγή στην Ελλάδα και βρίσκεστε σήμερα με ένα λάιφ στάιλ πολιτικό μόρφωμα, το οποίο προωθούν ΜΜΕ εφοπλιστών. Κατά τα λοιπά και επειδή ο Ποπολάρος επιθυμεί στα σχόλια του θετικά στοιχεία αντιπροσφοράς, ας δούμε λίγο τα συνθήματα του ΠαΣοΚ, όταν αυτό ήταν κάπως σοσιαλιστικό κόμμα. Από την Ιταλία και την ιστορική της κουλτούρα προέρχονται τα περισσότερα. Αρχίζοντας από το έμβλημα, τον πράσινο ανατέλλοντα ήλιο. Πράσινος, γιατί το πράσινο είναι το χρώμα της ελπίδας. Ανατέλλων, καθώς συμβολίζει «il sole del bell avvenire», ο ήλιος του καλού μέλλοντος που έρχεται. Θυμηθείτε το «ο ήλιος ο πράσινος ο ήλιος που ανατέλλει πάνω στη γη…» Το «εδώ και τώρα», ακουγόταν στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο, όταν μετά από απόφαση της, οι έχοντες της ευθύνη της διαδικασίας, τόνιζαν την άμεση εφαρμογή της, λέγοντας ακριβώς, η απόφαση να εφαρμοστεί «εδώ και τώρα». Αυτά και άλλα πολλά, κάποτε, «last year» που και εκείνη η παλιά διαφήμιση για το τι περιμένεις και τι σου έρχεται. Ε, μην περιμένουμε και πολλά από το μόρφωμα ΠαΣοΚ-ΚΙΝΑΛ… Και μόνο ο χαρακτηρισμός του «Σοσιαλδημοκρατία», τα λέει όλα χωρίς να λέει τίποτα. Ένας πολιτικός χυλός και με τον λαό και με τους κοτζαμπάσηδες, με λίγα λόγια, ότι μας πουν τα …αφεντικά. Και μην παρεξηγηθείτε, δείτε ποιοι εκφράζουν το ΠαΣοΚ-ΚΙΝΑΛ τοπικά. Ποιον έχει και θα έχει βουλευτή, ποιοι το εκπροσωπούν στην αυτοδιοίκηση. Ποια η σχέση τους με το ΠαΣοΚ όπου το «Σο» αναφέρεται στον Σοσιαλισμό;
Εμείς τι γιορτάσαμε ρε παιδιά;
Άντε ο Πούτιν είχε και κουβερτούλα στα γόνατα, ο Σοιγκούν κάνει πόλεμο με επανωτά εμφράγματα, οι Ρώσοι δεν είναι ευρωπαίοι αλλά Ρώσοι και το κράτος τους απειλεί με την συντέλεια του κόσμου, πάντως όλοι αυτοί την γιόρτασαν την ημέρα της νίκης κατά του ναζισμού και του φασισμού. Ο δυτικός κόσμος τι και πως γιόρτασε; Το χωρίς λόγω πανάκριβο φυσικό αέριο που θα γίνει ακριβότερο αν στραφούμε στο LNG, αν το βρούμε, τα πιο ακριβά καύσιμα που είχαμε ποτέ, πάλι χωρίς λόγο. Έναν διψήφιο πληθωρισμό και μια ακρίβεια που πάει να τινάξει στον αέρα όλο τον δυτικό κόσμο. Και στην Ελλάδα, «γιορτάσαμε» την πιο ακριβή ενέργεια, τα πιο ακριβά καύσιμα, το πιο ακριβό σουπερμάρκετ, αναλογικά τους περισσότερους θανάτους από κορώνα και εισόδημα καλύτερο μόνο από την Βουλγαρία στην ΕΕ. Αλλά, τι και πώς να γιορτάσει ο σημερινός δυτικός κόσμος, όταν κοινωνικά και πολιτικά, βρίσκετε, δυστυχώς, πιο κοντά στους ναζί και στους φασίστες, από ότι στους Ρώσους… Ποια παρέλαση… άντε κανένα gay pride και αυτό όχι για σεβασμό στην διαφορετικότητα, αλλά για να δικαιολογηθούν φαινόμενα τύπου Τζέφρι Έπσταϊν και στα καθ΄ ημάς για μας έρθει σαν φυσική και κυρίαρχη κοινωνικά, η «κουλτούρα της βίζιτας», θηλυκής και αρσενική, άντε και του τρίτου φύλλου, για να είμαστε πολιτικά ορθοί. Αυτή η πολιτική ορθότητα θα μας φάει…
«Ave Caesar, morituri te salutant»
Εντάξει, όχι ακριβώς Καίσαρ, αλλά σαν τον Πόντιο Πιλάτο νίπτει τα χέρια του μπροστά σε όσα γίνονται, όχι ακριβώς μελλοθάνατοι, αλλά κατοικούντες σε μια πόλη κάποτε στην κορυφή της ΑΜ-Θ και σήμερα τελευταία τρύπα του ζουρνά. Θα αλλάξουμε το πάρκο, θα αλλάξουμε την πλατεία, θα αλλάξουμε την δημοτική αγορά, θα αλλάξουμε το ιστορικό κέντρο, θα αλλάξουμε τις συνθήκες κυκλοφορίας, όλα θα τα αλλάξουμε και όλα χειροτερεύουν αντί να βελτιώνονται. Μέχρι και ο Μητσοτάκης τα έψαλε σε υπουργούς του γιατί σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά σε προβλήματα που γιγαντώνονται. Το μη πράττειν, για να μη σπάσουν αυγά και με αυτοσκοπό την επανεκλογή, ουκ ανδρός σοφού. Πιάσαμε πάτο…
Τι θα τον κάνει τον δικό της η Ξάνθη;
Εντωμεταξύ, οσονούπω θα ολοκληρωθεί ο κάθετος στην Ξάνθη και τότε θα δούμε πόσα απίδια χωράει ο σάκος. Δηλαδή, τι είδους αξιοποίηση του κάθετου θα κάνουν οι γείτονες μας, αν θα φέρουν και πως του κατηφορίζοντες ξένους στην πόλη τους, πως θα τους δελεάσουν, ή αν στο τέλος θα κλαίνε και αυτοί την μοίρα τους όπως εμείς. Η φωτογραφία που συνοδεύει το σχόλιο, είναι ενός έτους και άρα πλησιάζει η ώρα της λειτουργίας του κάθετου. Όσο για μας, τα φετινά «Ελευθέρια» θα ήταν μια καλή ευκαιρία για μια εκδήλωση για τον δικό μας κάθετο. Τι κάναμε για να τον αξιοποιήσουμε, τι δεν κάναμε. Πάντως με 2,2 ευρώ την βενζίνη, με τον ακριβό καπνό και την ακρίβεια γενικότερα κάτι μας πρόσφερε ο κάθετος, το δικαίωμα και νόμιμα, να ζούμε κάπως, έστω και με τον κατώτατο. Και να το πούμε ξανά, νόμιμα.
Με το κανονικό πάρκο τι γίνεται;
Άντε βρε, να μην μείνουμε πίσω από τον Μπακογιάννη, να αποκτήσουμε και εμείς «πάρκο τσέπης», τι πίσω θα μείνει η Κομοτηνή από την Αθήνα; Πάντως, τραπεζοκαθίσματα καθίσματα δεν προβλέπονται, εκτός και αν μπουν «τσέπης». Στις άλλες αναπλάσεις, με το που τελειώνουν, τα τραπεζοκαθίσματα έχουν τον πρώτο λόγο. Όσο για το πάρκο της Κομοτηνής και όχι «πάρκο Αγίας Παρασκευής», εξελίχθηκε τελικά σε κωλοτσέπης». Α, ναι, «πάρκο τσέπης» έχει, λέει, και η Αλεξανδρούπολη, Εντάξει και φάρο έχει, να κάνουμε και εμείς;
Ελεύθεροι και ωραίοι…
Εντωμεταξύ, φτάσαμε και στην «14η Μαΐου 1920». Εκατό χρόνια μετά την ελληνική επανάσταση, η περιοχή ενσωματώθηκε στον εθνικό κορμό. Έζησε σχετικά πρόσφατα και εποχές ανάπτυξης, με τα λεφτά να τρέχουν σε τσέπες και όχι σε ανάπτυξη, επειδή, λέει, ήταν περιοχή «εθνικά ευαίσθητη». Δισεκατομμύρια δραχμές και εκατομμύρια ευρώ φαγώθηκαν στο όνομα της «ευαισθησίας». Περασμένα, όχι ξεχασμένα, έστω και η πολιτική ορθότητα θέλει την λήθη και να πάμε για άλλα… Συμπατριώτες, χρόνια πολλά, χρόνια καλά, χρόνια ευλογημένα! Στο χέρι μας είναι…
