Ο γιατρός του ΙΚΑ (ΕΦΚΑ πλέον) αλα Ιταλικά
Στην ελληνική μετάφραση, il medico della mutua είναι μια σάτιρα των συνθηκών ιατρικής περίθαλψης στην Ιταλία στα τέλη της δεκαετίας του 60 που προσομοιάζει τον οικογενειακό γιατρό, έτσι όπως διαμορφώνεται ο θεσμός στην Ελλάδα. Ο νέος γιατρός Guido Tersilli, ο υπέροχος Alberto Sordi, αγωνίζεται να έχει όσο το δυνατόν περισσότερους πελάτες, ώσπου ξεπερνώντας κάθε συνάδελφο του, παθαίνει υπερκόπωση από τις συνεχείς ολοήμερες εξετάσεις, έχοντας παράλληλα, μειώσει τον χρόνο εξέτασης σε λίγα δευτερόλεπτα, για να τους προλάβει όλους. Ε, 50 χρόνια μετά, κάτι αντίστοιχο πάει να γίνει στην Ελλάδα, αφού λίγοι γιατροί μπαίνουν στον θεσμό του οικογενειακού γιατρού, με αποτέλεσμα να έχουν χιλιάδες πελάτες. Τουλάχιστον ο Tersilli, κέρδιζε πολλά με τόσους πελάτες, να δούμε τι θα κερδίζουν οι δικοί μας οι γιατροί. Πάντως, το τέλος της Ιταλικής ταινίας, δίνει μια ιδέα πως θα μπορούσε να συμπεριφερθεί γιατρός, αν έφθανε στην κατάσταση, λέμε τώρα, του Tersilli. Ο Sordi, αναρρώνοντας στην πολυθρόνα στο σπίτι του, δεν το βάζει κάτω, είναι και τα λεφτά στην μέση, και πιστός στο «καθήκον», εξετάζει τους ασθενείς και συνταγογραφεί, δια …τηλεφώνου. Τώρα πια, με τα κινητά, θα γίνεται και εκτός σπιτιού… όποιος έχει δει την ταινία, δεν μπορεί να συσχέτισε το σενάριο με τον δικό μας οικογενειακό γιατρό. Όχι ακριβώς, αλλά με λίγους γιατρούς, για εκεί πάει.
Οι εξπέρ του φυλλαδίου τι να το κάνουν το «καλάθι»
Δηλαδή τώρα, υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι οι μεγαλύτεροι τουλάχιστον, χρειάζονται εμφανή σήμανση για τα προϊόντα που μπαίνουν στο «καλάθι του νοικοκυριού», το οποίο ξεκίνησε σαν καλάθι της νοικοκυράς, όπως το ξέραμε τόσα χρόνια, αλλά θεωρήθηκε σεξιστικό στο πλαίσιο της πολιτικής ορθότητας και έγινε του νοικοκυριού; Αμ δε… Όχι μόνο οι της τρίτης ηλικίας, αλλά και όσοι πάνε σούπερ, από έξω τις ξέρουν τις τιμές, έχοντας αποστηθίσει τα φυλλάδια των σουπερμάρκετ που καθημερινά σχεδόν, βρίσκουν στις ταχυδρομικές τους θυρίδες. Άσε που οι γηραλέοι, περνούν πολύ ώρα στο σούπερ, καθότι το έχουν και σαν κοινωνική συναναστροφή. Όλο και θα δουν κανένα γνωστό, θα ανταλλάξουν νέα και απόψεις για την πολιτική, την ακρίβεια κλπ. Όπως κάποτε στις τράπεζες που κάθονταν στις καρέκλες δήθεν για συναλλαγή και επιδίδονταν σε κοινωνικά σχόλια. Τι να προσφέρει το «καλάθι», όταν απλά επισημαίνει αυτό που γνωρίζεις. Και άμα δεν σου φτάνουν και τα λεφτά… Απλά και πάλι προσομοιάζουμε στην Σοβιετία, αν και την απεχθανόμαστε τόσο πολύ… Είναι δε και ένα δωράκι ακόμη στις αλυσίδες.
Εμείς μόνο με Goethe την βρίσκουμε…
Εντωμεταξύ, με πάνω από χίλιους χορευτές να δίνουν τα χέρια και να χορεύουν ζωναράδικους, στη δράση «Κομοτηνή: όλη η πόλη ένας κύκλος», που διοργάνωσε το ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής στο πλαίσιο του Tale of X Cities, προήχθη η τοπική κουλτούρα. Ε, τώρα, αυτή προάγεται σε κάθε γάμο και αποτυπώνει την πραγματικότητα, καθώς εκεί ακούγονται και χορεύονται όλων των ειδών τα παραδοσιακά τραγούδια, στο πλαίσιο του κοινωνικού, πολιτισμικού ψηφιδωτού της περιοχής. Και έπρεπε να έρθει το Goethe-Institut Thessaloniki, για να μας τα μάθει αυτά… Άμα θέλουμε τοπικά να συσφίξουμε σχέσεις, να ζωντανέψουμε τον θεσμό της γειτονιάς, υπάρχουν τρόποι. Για παράδειγμα, η αναβάθμιση του θεσμού της γειτονιάς, μπορεί να γίνει με τακτικές συναντήσεις των κατοίκων, σε κλειστό ή ανοικτό χώρο, με στόχο την ανταλλαγή απόψεων για την γειτονιά και την βελτίωση της ζωής και μεταφορά προτάσεων στην δημοτική αρχή. Παράλληλα, ψυχαγωγία, χορός, διαγωνισμός εδεσμάτων, για γνωριμία μεταξύ των κατοίκων της γειτονιάς, σύσφιξη σχέσεων και ανάπτυξη αισθήματος κοινωνικής αλληλεγγύης. Να θυμούνται και να διηγούνται οι παλιότεροι, να μαθαίνουν οι νεότεροι, να γινόμαστε λιγότερο απρόσωπη κοινωνία. Αλλά, άμα δεν έχει Goethe, δεν μπορεί να αποδώσει η τοπική ψευτοελίτ. Βεβαία, καλώς συμμετείχαν όσοι πήγαν την πλατεία, αλλά το αποτέλεσμα;
Και τώρα, τζάμπα θα κάνουν υπερωρίες οι κότες;
Τώρα που ακυρώθηκε ο διαγωνισμός για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, δεν θα έρχονται οι Αμερικάνοι; Όχι τίποτε άλλο, μην πάνε τζάμπα και τα αυγά που γεννούν, με υπερωρίες, οι κότες. Θα έρχονται, θα έρχονται, αλλά το είπαμε πολλές φορές, να έρχονται αλλά να υπάρχει και ένας σχεδιασμός, τον οποίο τον συζητούσαμε δεκαετίες χωρίς αποτέλεσμα, χωρίς αληθινές επιχειρηματικές προτάσεις. Άλλωστε, για αυτό βγήκε στην πώληση, για να αναπτυχθεί από ιδιώτες. Έτσι δεν θέλει ο καπιταλισμός; Τώρα θα επιστρέψουμε στον κρατικό αναπτυξιακό σχεδιασμό; Αμάν με αυτόν τον ελληνικό …καπιταλισμό.
Και ο στολισμός …ζεσταίνει
Εντωμεταξύ, μην περιμένουμε τον Δεκέμβριο να στολίσουμε Χριστουγεννιάτικα τα σπίτια μας. Ας αρχίσουμε από τώρα. Όσο και να πεις, ο Χριστουγεννιάτικος στολισμός, προσδίδει μια θερμότητα στο σπίτι, τώρα μάλιστα που πετρέλαιο λίγο θα κάψουμε, αν κάψουμε, ενώ σχεδόν ανενεργά θα μείνουν τα ερκοντίσιον. Σε ότι αφορά δε στο ηλεκτρικό, καλύτερα δεν ήταν οι τιμές με την ρήτρα αναπροσαρμογής; Σε κάθε περίπτωση, ας στολίσουμε τα σπίτια, να αλλάξει η διάθεση μας και μην ξεχάσουμε να βάλουμε και κάλτσες, μεγάλες. Ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να έρθει ο Άι Βασίλης και να τις γεμίσει δώρα. Μια δεσμίδα πενηντόευρα, που χωρά και σε μικρές κάλτσες.
Με σύνεση τα τσίπουρα, δεν θερμαίνουν
Ήρθε ο καιρός τους, αλλά με σύνεση τα τσίπουρα. Και μην νομίζεται ότι ζεσταίνουν, τώρα που κρυώνει, δεν είναι αυτή η χρήση τους, εκτός και αν τα βάζουμε σε καυστήρα πετρελαίου. Κάπως ακριβά θα μας βγει η θέρμανση, αν και εκεί που έχει φτάσει το πετρέλαιο… Το οποίο, έτσι όπως πάνε οι πωλήσεις, οι περισσότεροι περιμένουν να πάρουν την επιδότηση για να αγοράσουν. Είναι και που ξοδέψαμε τα λεφτά για να αλλάξουμε λέβητα από αερίου σε πετρελαίου. Και αν δεν το φτιάχνετε μόνοι σας το τσίπουρο, προτιμήστε τοπικό προϊόν, το ίδιο να κάνουμε με την μπύρα.
