Η στεγαστική αγορά του Καναδά έχει πάρει φωτιά περισσότερο από σχεδόν οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.
Όμως, παρά το άγχος για παράλογους πόλεμους προσφοράς και τις ανησυχίες για φούσκα στην αγορά, αυτό που βασικά οδηγεί την κατάσταση είναι μια επιδεινούμενη ανισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης.
Οι αγοραστές θέλουν μεγάλα σπίτια αλλά όλο και περισσότερο δεν μπορούν να τα έχουν επειδή δεν υπάρχει αρκετός χώρος μέσα και γύρω από τις μεγάλες πόλεις όπου εργάζονται οι άνθρωποι.
Η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα σε έκταση στον κόσμο ξεμένει ουσιαστικά από χώρο.
Το όνειρο μιας μονοκατοικίας και της ιδιοκτησίας γης, την εκπλήρωση του οποίου οι γενιές των Καναδών θεωρούν δεδομένη, και που συνεχίζει να προσελκύει νέους μετανάστες, μπορεί σύντομα να είναι απρόσιτη στα μέρη όπου οι άνθρωποι θέλουν να ζήσουν.
Αυτό θα μπορούσε να αναγκάσει την «αλλοίωση» της έννοιας του σπιτιού ώστε να περιλαμβάνει διαμερίσματα και ενοικιάσεις, ώστε ενδεχομένως να μεταμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο η μεσαία τάξη κάνει τα πάντα, από την ανατροφή οικογενειών έως την αποταμίευση για συνταξιοδότηση.
«Η εξάντληση της γης στον Καναδά είναι ένα σχετικά πρόσφατο φαινόμενο σε σύγκριση με την Ευρώπη, την Ιαπωνία ή άλλα μέρη του κόσμου», δήλωσε ο Ρόμπερτ Χογκ, οικονομολόγος της Royal Bank of Canada. «Νομίζω ότι για τις μελλοντικές γενιές, η ιδιοκτησία ενός σπιτιού θα φαίνεται πολύ πιο ευρωπαϊκή, για παράδειγμα, από ό, τι σήμερα.»
Στον Καναδά, η αγορά ενός σπιτιού θεωρείται εδώ και πολύ καιρό ως ο πιο σίγουρος δρόμος για την εξασφάλιση της ασφάλειας της μεσαίας τάξης. Οι Καναδοί ζουν σε μερικά από τα μεγαλύτερα σπίτια του κόσμου και έχουν υψηλότερα ποσοστά ιδιοκτησίας από ό, τι στο Ηνωμένο Βασίλειο, ή στη Γαλλία, ή ακόμα και στις ΗΠΑ. Η πανδημία έβαλε ακόμη μεγαλύτερο ασφάλιστρο σε αυλές και επιπλέον χώρο.
Σχεδόν το 60% των πωλήσεων σπιτιών πέρυσι σε 18 κοινότητες εντός και γύρω από το Τορόντο, το Μόντρεαλ, το Βανκούβερ και την Οτάβα προορίζονταν για μονοκατοικίες, σύμφωνα με στοιχεία του Bloomberg News. Μόνο το ένα τέταρτο των πωλήσεων σε αυτά τα μέρη ήταν για διαμερίσματα.
Ψάχνοντας όμως για στοιχεία σχετικά με το τι έχει χτιστεί σε αυτές τις πόλεις και τις γειτονικές κοινότητες των υπνοδωματίων τους την τελευταία δεκαετία, τα ποσοστά αντιστρέφονται ακριβώς: το 60% του νέου αποθέματος κατοικιών είναι διαμερίσματα, και μόλις το 25% μονοκατοικίες. Αυτή η αναντιστοιχία ανάγκασε τους απελπισμένους πλειοδότες να ανταγωνίζονται για μια ολοένα και πιο περιορισμένη προσφορά μονοκατοικιών. Το 2020, οι τιμές κατοικιών του Καναδά αυξήθηκαν σχεδόν κατά 15%, με μόνο το Λουξεμβούργο να σημειώνει μεγαλύτερη αύξηση, σύμφωνα με στοιχεία της Dallas Fed.
Παρόλα αυτά οι εργολάβοι δεν φαίνεται να ανταποκρίνονται. Αν και οι κατασκευές ξεκίνησαν με αριθμό-ρεκόρ νέων σπιτιών στις περιοχές του μετρό του Καναδά τον Μάρτιο, το ποσοστό που ήταν μονοκατοικίες στην πραγματικότητα μειώθηκε στο 19% από 24% το προηγούμενο έτος, σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία. Ενώ αυτή η αναλογία βελτιώθηκε τον Απρίλιο, το νέο σπίτι ξεκίνησε να επιβραδύνεται τον ίδιο μήνα.
«Εάν υπάρχει πρόβλημα βρίσκεται στη σύνθεση της νέας προσφοράς», δήλωσε ο Ρόμπερτ Κάβιτς, οικονομολόγος της Τράπεζας του Μόντρεαλ. «Δεν χτίζουμε πλέον μονοκατοικίες. Και συμβαίνει ακριβώς από δημογραφική άποψη, αυτό απαιτεί η αγορά. Είμαστε κάπως κολλημένοι σε αυτό το μέτωπο».
Ενώ ο Καναδάς έχει συνολική έκταση περίπου 10 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων (3,9 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια), περίπου 40 φορές την έκταση του Ηνωμένου Βασιλείου, οι περισσότεροι Καναδοί συσσωρεύονται σε λίγες μεγάλες πόλεις που δεν βρίσκονται μακριά από τα σύνορα των ΗΠΑ. Εκεί βρίσκονται οι θέσεις εργασίας.
Και ενώ η εποχή της εργασίας από το σπίτι έχει επεκτείνει αυτήν την ακτίνα για μερικούς, μετατρέποντας ήσυχες αγροτικές κοινότητες και σημεία απόδρασης για το Σαββατοκύριακο στις πιο καυτές αγορές ακινήτων στη χώρα, η δυνατότητα επιστροφής στο γραφείο ακόμη και λίγες μέρες την εβδομάδα κρατάει κοντά τους περισσότερους εργαζόμενους.
Υπάρχουν όμως και άλλοι παράγοντες που έχουν περιορίσει τη χρήση γης ακόμη περισσότερο. Το Βανκούβερ συμπιέζεται μεταξύ του Ειρηνικού Ωκεανού και των βουνών. Οι επαρχιακοί κανονισμοί κατά της αστικής εξάπλωσης έχουν μετατρέψει αποτελεσματικά το Τορόντο και την Οτάβα σε «νησιά» για αναπτυξιακούς σκοπούς, Και το Μόντρεαλ είναι πραγματικά ένα νησί.
«Αν σκεφτούμε τους γπρώτη φορά αγοραστές σπιτιού, ένα νεαρό ζευγάρι που ξεκινάει, είναι πολύ πιο ρεαλιστικό για αυτούς να θεωρούν ένα διαμέρισμα ως αρχικό σπίτι από άποψη προσιτής τιμής», δήλωσε ο Χογκ της Royal Bank of Canada. «Αυτός είναι ο κανόνας για τις μεγάλες παγκόσμιες πόλεις. Μου είναι δύσκολο να σκεφτώ οποιαδήποτε μεγάλη παγκόσμια πόλη όπου μια μονοκατοικία κοντά στην κεντρική αστική περιοχή είναι προσιτή», συνέχισε.
Ο Καναδάς θα χρειαστεί επίσης περισσότερα διαμερίσματα, ειδικά καθώς ο πρωθυπουργός Τζάστιν Τριντο κινείται για να ενισχύσει τη μετανάστευση σε ιστορικά επίπεδα ώστε να αντισταθμίσει την παύσης της πανδημίας. Η χώρα έχει έλλειψη κατοικιών γενικά, καταγράφοντας τον μικρότερο αριθμό οικιστικών μονάδων ανά 1.000 άτομα μεταξύ των χωρών της G7, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Τράπεζας της Νέας Σκοτίας.
Αυτή η πίεση σημαίνει ότι η χαλάρωση που εμφανίστηκε στις αστικές κατοικίες και την αγορά ενοικίασης κατά το τελευταίο έτος αναμένεται να είναι βραχυχρόνια, εξηγώντας την εστίασης των εργολαβών στην πυκνότητα της δόμησης. Αντί για περιορισμούς στη γη, το κύριο εμπόδιο στην κατασκευή περισσότερων διαμερισμάτων στις πόλεις του Καναδά είναι οι τοπικοί κανονισμοί ζωνών.
Αλλά ακόμα κι αν χτιστούν περισσότερα διαμερίσματα, οι Καναδοί θα πρέπει να συνηθίσουν να ζουν σε αυτά.
naftemporiki.gr
