Δεν θα αργήσει και αυτό. Θα ζητάμε να ψωνίσουμε καλαμπόκια Κομοτηνής και θα περιμένουμε το φορτηγό από τη Βουλγαρία που τα φέρνει το απόγευμα !!
Και γιατί να μην περιμένουμε το φορτηγό με το καλαμπόκι Βουλγαρίας που συμφέρει καλύτερα (έστω και σε ποιοτικό χάλι σε σχέση με το ελληνικό καλαμπόκι) όταν για να το καλλιεργήσεις στην Ελλάδα, την πάτησες. Θα σου δώσει τιμές του 1980!!
Γιατί να μην τα παρατήσεις και να περιμένεις στον καφενέ τα καλαμπόκια Βουλγαρίας και Ρουμανίας αφού ζητάς (χρόνια τώρα) από το, κατά τα άλλα, υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης (το ανάπτυξης μας μάρανε…) να σου σχεδιάσουν ένα προγραμματάκι για καλλιέργειες, αξίας 30.000 ευρώ και σε στέλνουν στον ιδιώτη μελετητή που ζητάει 2.000 ευρώ. Επίτηδες το κάνουν;
Θέλει 2.000 ευρώ ο μελετητής και θα τα πάρει. Ξέρει πως οι κρατικοί γεωπόνοι (υπουργείων και Δήμων) είναι για τις “γλάστρες”. Διορίστηκαν στο κράτος και αυτό είναι όλο. Η απασχόλησή τους με τους αγρότες είναι άλλο θέμα… Χωράει συζήτηση ωρών σε κομματικό επίπεδο… Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα όπως νομίζουμε…
Τώρα πώς μας προέκυψε το καλαμπόκι και η Κομοτηνή, θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο. Πώς προέκυψε ανάμεσα στους τόσους νομούς της Βόρειας Ελλάδας (και της υπόλοιπης Ελλάδας) που χάνονται οικονομικά και αδειάζουν πληθυσμιακά μιας και οι γείτονές μας, ειδικά Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Τσέχοι, ξέρουν πολύ καλύτερα από εμάς πώς να τραβήξουν τους νέους αγρότες και νέους επιχειρηματίες της ακριτικής Ελλάδας. Και ιδίως πώς να μας αδειάσουν…
Έτυχε να συζητήσω, χθες, τηλεφωνικά με αναγνώστη της στήλης, από την Κομοτηνή. Κατά την γνώμη μου πραγματικό αγωνιστή της γης. Ανασκαλίσαμε μαζί την κατάντια που μας δέρνει, χρόνια τώρα, και στην αγροτική πραγματικότητα.
Την πραγματικότητα που σκεπάζουν βλακώδη και άχρηστα, στην πράξη, ακαταλαβίστικα προγράμματα δήθεν αγροτικής ανάπτυξης (το ανάπτυξης μας μάρανε…) όταν, όπως μου είπε, όχι μόνο η Κομοτηνή αλλά στο σύνολή της η Βόρεια Ελλάδα (μαζί με την υπόλοιπη αγροτική Ελλάδα) χάνονται αγροτικά και οικονομικά μέσα στην καθημερινότητα και τις ανοησίες του κρατισμού.
Μπορούμε να αφήσουμε τα παχιά ιδεολογικά και πολιτικά λόγια για τον αγροτικό τομέα, και να ξεκινήσουμε από το άλφα των αγροτικών αναγκών, μου μετέφερε πως λένε παλαιοί και νέοι αγρότες.
Αγρότες που έχουν ήδη το ένα πόδι στη γειτονική Ανατολική Ευρώπη, αλλά εξ ανάγκης ελπίζουν ακόμη ότι κάτι μπορεί να γίνει και στον τόπο μας.
Πόσο δύσκολο είναι για το αρμόδιο υπουργείο Ανάπτυξης, αναρωτιούνται οι ίδιοι αγρότες, να μας εκπαιδεύσει (δουλειά του κράτους δεν είναι;) σε νέες έξυπνες καλλιέργειες, σε δενδρώδη αγροτικά προϊόντα, σε παραγωγές, σε αρωματικά φυτά, σε είδη που εισάγουμε, ενώ με κάποια βοήθεια θα μπορούσαμε να γίνουμε και δυναμικότατοι εξαγωγείς.
Κρατήστε μας στον τόπο μας, λένε αγρότες και της Κομοτηνής και γενικά της ακριτικής Ελλάδας, με ευκαιρίες σε μικρά και προσβάσιμα προγράμματα στα οικονομικά νέων και παλιών αγροτών που δεν αντέχουν τα θεωρητικά των 100.000 ευρώ τα οποία γράφονται μάλλον για να μας αποτρέψουν.
Βοηθήστε μας (επιμένουν με κάθε τρόπο) με λογικές επιδοτήσεις που τις επιδιώκει και η Ε.Ε αλλά τις διαχειριζόμαστε με γραφειοκρατικό τρόπο και κρατισμό αποθάρρυνσης όπως οι ασφαλίσεις των καλλιεργειών, το ακριβό ρεύμα, τα καύσιμα και τα “καπέλα” του πράσινου τέλους.
Βγήκαν και άλλα πολλά στη συνομιλία μου με τον αγρότη της Κομοτηνής που μου μετέφερε φωνές απόγνωσης και από τους άλλους νομούς. Φωνές απελπισίας από ψέματα και υποσχέσεις πολιτικών κομματικών και πολιτικάντηδων της πολιτικής πασαρέλας που άρχισε ήδη να στήνεται στην περιφέρεια, για το ενδεχόμενο αιφνιδιασμού με πρόωρες εκλογές.
Συμπέρασμα.
Είμαστε μια πρώην βιομηχανική χώρα, με αισθητά μειωμένο παραγωγικό, εξαγωγικό και επενδυτικό προφίλ. Η οικονομία μας κατατάσσεται, για 10ετίες, στις τελευταίες θέσεις της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας, παρέα με αφρικανικούς συνασπισμούς…
Η δευτερογενής, βιοτεχνική μας παραγωγή, εξαρτημένη στο 90% από παροχές ελεημοσύνης. Η απασχόληση κατά 50% σε κρατικές θέσεις και 50% συνονθύλευμα παροχών, επιδομάτων (επιπέδου σοβιετίας) και μαύρης αγοράς εργασίας.
Είναι δυνατόν να μιλάμε και για φαινόμενα στην αγροτική μας παραγωγή, που ήδη μεταβάλουν τις εισαγωγές από Βουλγαρία και Τουρκία σε διάδοχο αγροτική κατάσταση στην οικονομία μας;
Και όμως είναι…
Γιώργος Κράλογλου/ capital.gr
