Ο ταχύτερος ρυθμός ομιλίας, η μεγαλύτερη ένταση στο μέσο μιας λέξης και ο μειωμένος τονισμός στο τέλος της λέξης (η λέξη δηλαδή… σβήνει προς το τέλος) είναι τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει κάποιος αν θέλει να εμφανίζεται ως αξιόπιστος και τίμιος απέναντι στους ακροατές του.
Επιστήμονες από το Εργαστήριο Επιστήμης και Τεχνολογίας για τη Μουσική και τον Ήχο του Πανεπιστημίου της Σορβόνης και το Εργαστήριο Perpetual Systems πραγματοποίησαν μια σειρά πειραμάτων προκειμένου να κατανοήσουν τον τρόπο που αποφασίζουμε, βάσει της φωνής, αν ένας ομιλητής είναι τίμιος και σίγουρος ή αντιθέτως ψεύδεται και είναι αβέβαιος για τα λεγόμενά του. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Nature Communications.
Οι ερευνητές έδειξαν, επίσης, ότι αυτή η «υπογραφή» γινόταν αντιληπτή με παρόμοιο τρόπο σε διάφορες γλώσσες (γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά) και ότι καταγράφεται «αυτόματα» από τον εγκέφαλο: ακόμα και όταν οι συμμετέχοντες στα πειράματα δεν έκριναν τη βεβαιότητα ή την τιμιότητα του ομιλητή, αυτός ο χαρακτηριστικός ήχος επηρέαζε τον τρόπο με τον οποίο απομνημόνευαν τις λέξεις.
Ως επακόλουθο, αυτό το μοτίβο ομιλίας αποκαλύπτει πληροφορίες σχετικά με την αξία της αλήθειας ή τη βεβαιότητα σχετικά με μία πρόταση. Τώρα, οι επιστήμονες προσπαθούν να καταλάβουν τον τρόπο με τον οποίο οι ομιλητές παράγουν τέτοια μοτίβα βάσει του δικού τους σκοπού.
