Η 29η Μαΐου 1453 έχει εντυπωθεί στο συλλογικό υποσυνείδητο του λαού μας ως ημέρα αιώνιου πένθους για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.
Σαν σήμερα πριν από 568 χρόνια διεκόπη βίαια η υπερχιλιετής διαδρομή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από την κατακτητική μανία των Οθωμανών, την προδοτική στάση των δυνάμεων της Δύσης και το παραλυτικό φαινομένο της διαχρονικής εσωστρέφειας εντός των ορίων της Πόλης. Η άλωση της Κωνσταντινούπολης, εκτός από ένα γεγονός που σημάδεψε ανεξίτηλα τις σχέσεις μας με τους γείτονες εξ ανατολών, λειτουργεί και ως διαρκές εφαλτήριο αναστοχασμού για το επίπεδο της εθνικής ομοψυχίας και της ουσιαστικής αποτρεπτικής ικανότητας της χώρας. Από τις μαύρες σελίδες της ιστορίας μας μπορούμε να αντλήσουμε σημαντικά διδάγματα, αναψηλαφώντας τα πραγματικά αιτία μιας τραγωδίας και τις οδυνηρές συνέπειες των βαθιών διαχωριστικών γραμμών στο εσωτερικό της κοινωνίας.
Η ορθή ανάγνωση όσων έχουν επισυμβεί στο παρελθόν, αποτελεί εχέγγυο για ένα ασφαλές και ειρηνικό μέλλον.
