Στις αρχές του 20ου αιώνα είχαν ανακαλυφθεί στην Αίγυπτο τα απολιθώματα ενός άγνωστου στους παλαιοντολόγους εκείνης της εποχής είδους δεινοσαύρου. Όμως πριν υπάρξει ενδελεχής μελέτη τους τα απολιθώματα καταστράφηκαν και οι επιστήμονες είχαν στη διάθεσή τους μόνο κάποιες καταγραφές που έγιναν γι’ αυτά.
Τις επόμενες δεκαετίες ανακαλύφθηκαν στη Βόρειο Αφρική κάποια ακόμη απολιθώματα αυτού του άγνωστου είδους, η μελέτη των οποίων έδειξε ότι ανήκαν στο μεγαλύτερο σαρκοβόρο δεινόσαυρο που πάτησε ποτέ το πόδι του στη Γη. Ήταν μεγαλύτερος και το ίδιο αν όχι ακόμη πιο μοχθηρός από τον Τυραννόσαυρο Ρεξ, που θεωρείται ο φόβος και τρόμος του κόσμου των δεινοσαύρων. Ονομάστηκαν Σπινόσαυροι και μέχρι πολύ πρόσφατα πιστευόταν ότι εμφανίστηκαν και ζούσαν αποκλειστικά σε περιοχές της βορείου Αφρικής.
Όμως πρόσφατα ανακαλύφθηκαν απολιθώματα ενός είδους Σπινόσαυρου στην Πορτογαλία που ζούσε πριν 130 εκατ. έτη και θεωρείται μάλιστα το αρχαιότερο αυτής της οικογένειας δεινοσαύρων. Η μελέτη των απολιθωμάτων του Σπινόσαυρου είχε δείξει ότι οι Σπινόσαυροι αν κι έστηναν ενέδρες σε θηράματα της στεριάς και κυνηγούσαν πιθανώς ακόμη και πτερόσαυρους, ζούσαν κοντά στο νερό και τρέφονταν με ψάρια και άλλα θαλάσσια είδη.
Ερευνητές του Μουσείου Field στο Σικάγο με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Nature» αναφέρουν τα ευρήματα της μελέτης που έκαναν συγκρίνοντας την ανατομία και άλλων χαρακτηριστικών του Σπινόσαυρου με ζώα όπως οι πιγκουίνοι, οι ιπποπόταμοι και οι αλιγάτορες. Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι Σπινόσαυροι δεν ήταν απλά υδρόβια ζώα, αλλά αμφίβια, αφού έμπαιναν στο νερό και κυνηγούσαν τα θηράματα με υποβρύχιες επιθέσεις.
Τόσο το είδος των Σπινόσαυρων που ανακαλύφθηκε στην Πορτογαλία, όσο και κάποια άλλα είδη διέθεταν κρανίο που το μέγεθος, το σχήμα και γενικότερα τα ανατομικά του χαρακτηριστικά, ήταν παρόμοια με αυτό των κροκόδειλων. Φέρνοντας στο μυαλό μας την εικόνα ενός κροκοδείλου με μήκος άνω των 15 μέτρων μέσα στο νερό μπορούμε να φανταστούμε τι συνέβαινε στα οικοσυστήματα θαλασσών ή ποταμών όταν έκαναν την εμφάνιση τους εκεί οι Σπινόσαυροι.
© SanSimera.gr
