Γράφει ο Χρήστος Κηπουρός
Ο Κυπριακός Ελληνισμός με τις δύο εισβολές και τους ισάριθμους Αττίλες στο κεφάλι του, όπως και τα ισάριθμα επίσης σκάφη – καρφιά στο θαλάσσιο σώμα, ήρθε η ώρα για μια ακόμη εισβολή με υπερπλήρωση της “καλύβας” του. Αυτή τη φορά, με στρίψιμο του μαχαιριού, μέσα στο ήδη τραυματισμένο ηπειρωτικό σώμα, κατά το λεγόμενο άνοιγμα στην περίκλειστη Αμμόχωστο.
Η πρόσφατη απομάκρυνση του Γιαβούζ και η φημολογούμενη αποχώρηση του Μπαρμπαρόζ, έρχονται να δέσουν το γλυκό, και να θυμίσουν το γνωστό μύθο με την καλύβα του Χότζα. Αυτή τη φορά του ιεροδιδασκάλου Ερντογάν. Ο οποίος με την πράξη αυτή, πέραν όλων των άλλων, βάζει επιπλέον μπροστά, και το σχέδιο της διχοτόμησης.
Ανάλογα συμβαίνουν και στην Ελλαδική καλύβα. Δεν είναι της στιγμής να αναφερθεί κανείς σε λεπτομέρειες, που άλλωστε λίγο πολύ είναι γνωστές. Αφού τη φόρτωσαν με το Ορούτς ρέις, και δεκάδες διεκδικήσεις μετά απειλών, από το Καστελόριζο έως τις μουσουλμανικές μειονότητες της Θράκης, αποσύρουν προσωρινά το ερευνητικό σκάφος, με την επιδίωξη να κάνουν την Ελλάδα, να αισθάνεται ικανοποιημένη και μάλιστα να σεμνύνεται κιόλας. Και που εν πολλοίς το έχουν επιτύχει.
Και άντε η Κύπρος, δεν πήγε να ευγνωμονήσει τον Χότζα Ερντογάν για την επικείμενη αποχώρηση του Μπαρμπαρός, και έκανε προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, για την παράβαση των γνωστών ψηφισμάτων 550/84 και 789/92, του Οργανισμού. Όπου μπορεί να επικαλεστεί και τις υφιστάμενες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Η Ελλάδα; Αυτή όταν δεν ανυπομονεί για το πότε θα αρχίσουν οι λεγόμενες διερευνητικές, έρχεται και παραπέμπει σε μια εγγυήτρια μεν, πλην όμως αφερέγγυα χώρα, που, όπως ο Ιούδας, συνεχίζει να φιλάει υπέροχα. Και όλα αυτά πότε; Τη στιγμή της εισβολής στην Αμμόχωστο, με την Μπρατισλάβα, όπου έγινε η συνάντηση του Έλληνα με τον Τούρκο ΥΠΕΞ, να κείται όντως μακράν, από τα τεκταινόμενα στα Βαρώσια.
Όμως οι διεκτραγωδήσεις δεν αρκούν. Όπως δεν αρκεί ούτε η αναμονή του Συμβουλίου Κορυφής ώστε να εκτεθούν εκεί οι εις βάρος της Τουρκίας, διαμαρτυρίες, για όσα ενδιάμεσα έπραξε και ήδη πράττει. Ακόμη δεν αρκεί ίσως ούτε καν η προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Μόλις πριν μια εβδομάδα ο ίδιος ο πολιτικός Ελληνισμός, (Ελλάδα και Κύπρος), με την απόσυρση του Κυπριακού βέτο, έδωσε εξετάσεις και για άλλη μια φορά, πήρε μηδέν. Όταν ήταν γνωστό ότι στην κατάσταση που βρίσκεται η Τουρκική Οικονομία, η επιβολή κυρώσεων θα ήταν η χαριστική βολή, με την κατάρρευση να είναι ζήτημα ωρών.
Μάλιστα, πριν στεγνώσει το μελάνι του απαράδεκτου κειμένου συμπερασμάτων της προχθεσινής Συνόδου, ο χαϊδεμένος κανακάρης της Γερμανικής Ευρώπης, κατά συρροή εγκληματίας Τουρκικός φασισμός, μετά του προκαθημένου του, έφθασε να δείξει τα δόντια του, μέχρι και στον Καύκασο και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και την επομένη να εισβάλει εκ νέου στη μαρτυρική μεγαλόνησο, ανοίγοντας την περίκλειστη Αμμόχωστο.
Γι αυτό Ελλάδα, Κύπρος και Αρμενία, με την προσυπογραφή μάλιστα της Γαλλίας, όφειλαν έστω και τώρα, να δράσουν από κοινού. Μπορούσαν να ανοίξουν τον ενάρετο κύκλο της Ευρώπης, αντί να νομιμοποιούν τον φαύλο κύκλο της Γερμανικής Γηραιάς Ηπείρου. Να προσφύγουν δηλαδή στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για τα ήδη γνωστοποιημένα Τουρκικά εγκλήματα πολέμου.
Ήρθε η ώρα για το λόγο του Γάλλου Προέδρου να μη μένει πλέον στο twitter, με τα Ελληνικά και τα Τουρκικά “έπεα πτερόεντα”, αλλά να περάσει στην πράξη, διαλέγοντας το στρατόπεδο των θυμάτων, αντί εκείνου των θυτών, όπου, μεταξύ όλων των άλλων, βρίσκεται, η πληρεξούσιά του, Καγκελάριος.
Πρώτη πράξη θα αποτελεί η αποστολή εγγράφου προς την εισαγγελία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, που ήδη έκανε η επικεφαλής της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Michelle Bachelet (@UNHumanRights @mbachelet) στις 18 Σεπτεμβρίου 2020, όπου “καλεί την Τουρκία να σεβαστεί το νόμο και να σταματήσει τις παραβιάσεις που διαπράττονται από ένοπλες ομάδες υπό τον έλεγχο της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένων δολοφονιών, απαγωγών, παράνομων μεταβιβάσεων, κατάσχεσης γης και ιδιοκτησίας και βίαιων εξώσεων” για τη διάπραξη από την Τουρκία και τους μισθοφόρους της, εγκλημάτων πολέμου, εις βάρος των Κούρδων κυρίως, στη λεγόμενη Βόρεια Συρία.
Με την ευκαιρία αυτή, να ενθαρρυνθεί έτι περαιτέρω η Εισαγγελία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, για συλλογή αποδείξεων που αφορούν στις αλλεπάλληλες γενοκτονίες σε βάρος ιστορικών λαών της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Η επί τόπου, όπου είναι δυνατόν, επίσκεψη της εισαγγελέως του ΔΠΔ, έχει να προσφέρει πολλά και διάφορα επιβαρυντικά στοιχεία.
Αν για την Αρμενική και την Ποντιακή γενοκτονία υπάρχουν πλείστες όσες γραπτές μαρτυρίες και τόμοι επί τόμων, για την Κουρδική γενοκτονία υφίστανται επιπλέον μαρτυρίες Live. Και για την τελευταία αυτή, η ευθύνη και ιστορική ενοχή βαρύνει κυρίως τον Ερντογάν. Η θέση του οποίου, όφειλε να μη βρίσκεται στα Τουρκικά Σαράγια αλλά στις δικαστικές φυλακές της Χάγης.
Εικόνα: Μια τρύπα απ΄ όπου φαίνεται η περίκλειστη Αμμόχωστος.
* Ο Χρήστος Κηπουρός διετέλεσε Βουλευτής Έβρου (1993-2000).
