Ο πρόεδρος του ΓΑΣ Κομοτηνή Γιάννης Πεταλωτής εξέφρασε τις σκέψεις και τις προτάσεις του για το μέλλον της Β’ Εθνικής και των υπολοίπων Εθνικών Πρωταθλημάτων, σε σχέση με όσα ακούγονται, λέγονται και γράφονται για την αναμενόμενη επανεκκίνιση.
Αναλυτικά το μήνυμά του:
«Μπάσκετ ώρα μηδέν ή ευκαιρία για επανεκκίνηση; Πολλά γράφονται και περισσότερα λέγονται σχετικά με την επάνοδο στα γήπεδα και την διεξαγωγή ή όχι των μικρών πρωταθλημάτων του μπάσκετ. Οι παίκτες και οι προπονητές, δικαίως θέλουν την επάνοδο στα γήπεδα όχι μόνο γιατί το μπάσκετ είναι τρόπος ζωής, αλλά και γιατί πολλοί βιοπορίζονται από το άθλημα. Οι παράγοντες βαδίζουν σε αχαρτογράφητα νερά, γιατί σαφώς η αγάπη για το μπάσκετ υστερεί του να βάζουν χρήματα σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα με απουσία θεατών και κυρίως χορηγών. Δυστηχώς (και αυτό είναι η πικρή αλήθεια και πρέπει να αλλάξει) για όλα τα σωματεία οι ακαδημίες τους είναι ο κύριος χορηγός τους από Α2 και κάτω. Έτσι η κατάσταση που δημιουργείται μοιάζει να βαλτώνει και σε συνδιασμό με την οικονομική αδυναμία των ομάδων αλλά και του γεγονότος ότι οι παίκτες δεν είναι σαν αυτούς του PlayStation που αγωνίζονται με το πάτημα ενός κουμπιού,η περαιτέρω αναβολή, μάλλον θα δημιουργήσει, παρά θα λύσει τα προβλήματα. Φυσικά πάνω από όλα η υγειά μας με ταυτόχρονη υπεύθυνη στάση τηρώντας τα μέτρα και ακολουθόντας οδηγίες. Οι λύσεις θα μπορούσε να ήταν συνοπτικά :Την Α2 την θεωρώ ημιεπαγγελματική κατηγορία και όποιος ασχολείται απο παίκτες και προπονητές μπορεί μεν να ασκεί παράλλη δραστηριότητα, αλλά σίγουρα τα έσοδα από το μπάσκετ είναι υπολογίσημα. Ας ανοίξει η Α2 κεκλεισμένων, με όλα τα υγειονομικά πρωτόκολα, με επιδοτούμενα τεστ από το κράτος και όλοι οι αθλητές να μπουν σε αναστολή για 2 μήνες ώστε να πάρουν 2 μισθούς. Οι παράγοντες της Α2 ούτως ή άλλος από την στιγμή της εμπλοκής τους στην κατηγορία ήξεραν ότι θα πληρώσουν και εκτός αυτού είμαι εναντίον του κρατικοδίαιτου αθλητισμού, ειδικά στις μεγάλες κατηγορίες. Από Β’ εθνική και κάτω τα πράγματα είναι λίγο ποιό σύνθετα και περιπλέκονται λόγο του γεγονότος ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι (παίκτες, προπονητές, παράγοντες), αποτελούν ένα κράμμα ερασιτεχνικού και ημιεπαγγελματισμού καθώς και τον αιμοδότη του οικοδομήματος που λέγετε μπάσκετ. Αυτό το γεγονός και μόνο κάνει δύσκολο το ξεκαθάρισμα του λογαριασμού ως το ποιός θα πληρώσει τι και ποιός θα λάβει τι. Η λύση ίσως θα ήταν το πρωταθλήματα να ξεκινήσουν 20 μέρες μετά από το άνοιγμα των σχολείων και σε συνδιασμό με το άνοιγμα των ακαδημιών. Αυτό θα σήμαινε ότι οι ομάδες θα είχαν έσοδα. Τα οδοιπορικά πρέπει με συνοπτικές διαδικασίες να τα αναλάβουν οι Δήμοι και οι παράγοντες με μικρότερο κόστος, τους παίκτες και τους προπονητές τους. Σαφώς εάν ανοίξουν τα σχολεία μπορούν να ανοίξουν και οι ακαδημίες, οι οποίες έχουν αυστηρότερα πρωτόκολλα από οποιοδήποτε σχολείο. Θα μπορούσαν να γίνουν και εμβόλιμες αγωνιστικές ώστε να πληρωθούν άπαντες τα δεδουλευμένα δλδ να πληρωθούν 6 μήνες αντί 9.Έτσι οι παράγοντες θα πληρώσουν πιο λίγα (μόνο και μόνο από την απουσία χορηγών) και οι παίκτες με τους προπονητές θα συμβιβαστούν σε αυτά από το τίποτα. Δυστηχώς οι πρωτόγνωρες αυτές καταστάσεις μας κάνουν όλους να μην ξέρουμε πως να αντιδράσουμε, αλλά και μην μπορούμε να ορίσουμε το μέλλον μας.Επίσης μην ξεχνάμε ότι ο αθλητισμός είναι υγεία!Φυσικά θα μπορούσε η πανδημία να γίνει η αφετηρία για ένα νέο πλάνο για την διάσωση όχι του Ράϊαν αλλά του μπάσκετ που όλοι υπηρετούμε, ο καθένας από το δικό του μετερίζι!Εν κατακλείδι όλοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν (πολιτεία, Γ.Γ.Α., δήμοι, περιφέρειες, παράγοντες και λοιποί εμπλεκόμενοι), κατανοώντας ότι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός είναι υγεία και κάθε σωματείο αποτελεί επένδυση για την περιοχή του. Κατ’ εμέ είναι μονόδρομος τα ανοικτά γήπεδα τηρώντας όλα τα υγειονομικά πρωτόκολα και μάλιστα αυστηροποιόντας τα!Κάθε πρόταση συζητήσιμη»
