“…Μάνα μου Ελλάς που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς ”
Από το “Μάνα μου Ελλάς”, του Νίκου Γκάτσου
των Χρήστου Κηπουρού και Πασχάλη Χριστοδούλου*
Το είπαμε σε όλους τους τόνους. Ακόμη και σε τόνους δραματικούς: “Το Καστελλόριζο και τα μάτια σας”, το είπαμε στη νύφη για να το ακούει η πεθερά. Στους αναγνώστες για να τα ακούει η Κυβέρνηση. Η λύση ήταν και είναι μια και μοναδική. Η συμπερίληψη του συμπλέγματος του Καστελλόριζου στην συμφωνία με την Κύπρο, ως προς την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών.
Αυτή ήταν η προτεραιότητα, πολύ πριν ξεσπάσει η υπόθεση του παρανομότατου Τουρκολιβυκού μνημονίου, αν δεν είναι και κληρονομημένη από το πρόσφατο έως το απώτερο παρελθόν, από τις προκάτοχες ασθενείς – χωρίς δηλαδή σθένος – κυβερνήσεις. Όμως και τώρα υπάρχει καιρός.
Παρόλα αυτά η πολιτική Ελλάδα, πάσχουσα από χρόνιο στραβισμό, κάνει τα εντελώς αντίθετα. Αφού επί έτη αλληθώριζε προς δυσμάς, πρόσφατα προχώρησε στην Ελληνοϊταλική συμφωνία, όπου από τα Διαπόντια μέχρι τις Στροφάδες, οι πλήρεις επήρειες λάμπουν δια της απουσίας.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, πριν αλέκτωρ λαλήσαι, – ούτε καν τρις – ήρθε καπέλο η συμφωνία με την Αίγυπτο. Με χαρισμένη σε αυτήν, τη μισή πιο πλούσια σε υδρογονάνθρακες κοιλάδα του Ηροδότου, τις μειωμένες επήρειες της Ρόδου και της Κρήτης και την έξωση του Καστελλόριζου, από την αυτοδίκαιη Ελληνική θαλάσσια ζώνη, μετρά κανείς, από πόσες μεριές μπάζει.
Από δε την άλλη, η μεγάλη πλειοψηφία της Βουλής, της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ, υπερψηφίζει τη συμφωνία, ενώ έπρεπε να την αναπέμψει για συμπλήρωση, με την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ να περιορίζεται στην υπερψήφιση μόνο της συμφωνίας με την Ιταλία. Μάλλον επειδή ήταν και ο πρώτος που ήρξατο χειρών αδίκων, απέναντι στα αυθεντικά εθνικά συμφέροντα.
Οι συμπεριφορές αυτές, είναι που μας ανάγκασαν να γράψουμε: H συμφωνία με την Αίγυπτο, όσο και τα δώδεκα μίλια στο Ιόνιο, είναι που δεν θα μας αφήσουν να πεθάνουμε για το Καστελλόριζο. Να απαντήσουμε δηλαδή σε όλους εκείνους που ορκίζονταν γι αυτό.
Το γιατί η Ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία μπάζει όχι μόνο από τρεις μεριές αλλά και άλλες πολλές, έμεινε χωρίς απάντηση. Όπως το ίδιο έγινε με την πρότασή μας για τη διακομματική ως προς το Καστελλόριζο. Όπως επίσης με την πρόταση για την εκεί συνεδρίαση της Βουλής με μοναδικό θέμα την επέκταση των χωρικών υδάτων των πέντε Ελληνίδων νήσων στα δώδεκα μίλια. Αυτό που ονομάσαμε δωδεκαμίλια Ελλάδα (βλέπε PDF “12 ναυτικά μίλια”, Ε΄ Έκδοση). Από τη Ρόδο, την Κάρπαθο, την Κάσο και την Κρήτη μέχρι και τη Μεγίστη, το Καστελλόριζο. Όταν αυτή είναι η μοναδική άμυνα απέναντι στη θαλάσσια πολιορκία του συμπλέγματος, από ευάριθμο Τουρκικό στόλο, μετά του ερευνητικού σεισμογραφικού σκάφους.
Να απαντήσουμε σε όλους εκείνους που αμφισβητούσαν τα γραπτά μας, ότι αν η Στρογγύλη είναι κάτι, είναι οι θαλάσσιες Καστανιές Ορεστιάδας, και ότι ο φράχτης του θαλάσσιου Έβρου είναι η συνέχεια του φράχτη του ποταμού Έβρου. Και όπως πέτυχε η εθνική άμυνα στον ποταμό Έβρο, να πετύχει και στον αντίστοιχο θαλάσσιο.
Θα λέγαμε με την ευκαιρία, χωρίς διόδους, όπως πρότειναν για το φράχτη του Έβρου, κάποιοι συριζογενείς, περισσότερων του ενός κομμάτων. Και γιατί μπορούσαν να προτείνουν από κοινού με εμάς, τη δημιουργία hotspot στο Παζάρ Κουλέ, που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από Αδριανούπολη. Και αυτό πότε; Όταν κι αυτός ακόμη ο ξεφωνημένος δεξιός Σόιμπλε σε πρόσφατο γραπτό πόνημα προτείνει οι δομές υποδοχής και ταυτοποίησης προσφύγων και μεταναστών να μην γίνονται πλέον σε εδάφη Ευρωπαϊκών κρατών.
Οπότε και η απάντηση για το τι δέον γενέσθαι στο Καστελλόριζο, και για να μην υπάρξουν δίοδοι κανενός τύπου, όφειλε να αναζητηθεί νέο όνομα, πέραν των δυο γνωστών, του Καστελλόριζου και της Μεγίστης, που είναι το ένα και το αυτό. Το όνομα αυτού “Αστακός”. Τόσο ως προς το θαλάσσιο περίβολο, που αν δεν έγινε, οφείλει να γίνει άμεσα από τον ένστολο στόλο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, μετά των πλοίων, κατά το “νήες πλήρεις γαρ πόλις”, όσο και στο εσωτερικό των 13 νησιών του συμπλέγματος, από την ένστολη Ελλάδα.
Το μόνο θετικό των ημερών αποτελεί η αγγελία της επίσκεψης και παρουσίας της Προέδρου της Δημοκρατίας στο νησί στις 13 Σεπτεμβρίου, στις γιορτές της 77ης επετείου της απελευθέρωσης, που για να είμαστε ειλικρινείς, δεν της το είχαμε. Με την ευκαιρία δε αυτή νομίζουμε ότι μπορεί να κάνει κάτι και η ίδια. Αν συμφωνεί, να προωθήσει την ιδέα του “Αστακού”.
Η Ελλάδα μπορεί να έχει δύο, τρεις, χίλιους δεκατρείς Αστακούς, σε ολόκληρη την Ελληνική πολυνησία. Επί του προκειμένου, έναν να έχει το όνομα, στη Ρούμελη, και έναν άλλον, να έχει τη χάρη. Ο λόγος για το Καστελλόριζο – “Αστακό”, στο Νοτιοανατολικό Αιγαίον.
Μπορεί όμως να υπάρξει και ένα ακόμη “Καστελλόριζο”. Το όνομα του Ελληνικού ερευνητικού σκάφους. Την προμήθεια και παρουσία του οποίου προτείναμε στην Ανατολική Μεσόγειο, ως αντίπαλο δέος του Τουρκικού, ενώ φανταζόμαστε να κάνει έρευνα στα έξι μίλια δυτικά της Ίμβρου, εφόσον τα διάφορα Ορούτς Ρέις, εμμένουν να κάνουν έρευνες, πάλι στα έξι μίλια, από το Καστελλόριζο, και τα υπόλοιπα νότια Δωδεκάνησα, μέχρι δίπλα στη νότια Κρήτη.
 |
| Παλαιότερος χάρτης με τις ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο |
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Η προώθηση από την οργανωμένη Κυπριακή Δημοκρατία της κοινής αποκλειστικής οικονομικής ζώνης με την Ελλάδα μετά οριοθέτησης, συμπεριλαμβανόμενου του Καστελλόριζου. Με την Κύπρο να μπορεί να καμαρώνει με τα της κοινής θαλάσσιας ζώνης, όπως επίσης και το νέο ενιαίο αμυντικό γεωοικονομικό δόγμα: Θράκη, Αιγαίο, Κρήτη, Ανατολική Μεσόγειος, Κύπρος. Και με την προσδοκία η μητριά Ελλάδα να ξαναγίνει μάνα. Που όμως δεν θα ξεπουλάει τα παιδιά της, τα βιολογικά. Ούτε βέβαια τα εθνικά, όπως η Κύπρος.
Σε αυτό το πρώτο τραπέζι πίστα, στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Καστελλόριζο, οφείλουμε να υιοθετήσουμε τις ευχές, αντί των δεήσεων, και πέραν των ευχών για χρόνια πολλά – όχι μόνο να τα εκατοστήσει, αφού οι αστακοί ζουν περισσότερο – να ρωτήσουμε και να απαντήσουμε προς την Κυβερνητική Ελλάδα: “Πόσο θάλασσα τα κάνατε με το Καστελλόριζο; Ίσαμε την Ανατολική Μεσόγειο”.
Η Τουρκία χρειάζονταν και χρειάζεται άλλο χειρισμό. Πέραν της ανάσχεσης της επιθετικότητας, απαιτείται από την Ελλάδα η ανοιχτή στήριξη των αγώνων για Ελευθερία και Δημοκρατία των ιστορικών λαών της περιοχής. Με πρώτη πράξη, στην επόμενη Σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. το αίτημα για την απελευθέρωση του έγκλειστου στο Ίμραλι, ηγέτη του Κουρδικού λαού.
* Ο Χρήστος Κηπουρός διετέλεσε Βουλευτής Έβρου (1993-2000). Ο Πασχάλης Χριστοδούλου διετέλεσε Δήμαρχος Σουφλίου (1994-1998) και ταυτόχρονα Πρόεδρος της ΤΕΔΚ στο Νομό Έβρου.
