Η Τουρκία επιδιώκει αγχωμένα να επιτύχει μια επιδέξια, αλλά εύθραυστη και επικίνδυνη ισορροπία εντυπώσεων ανάμεσα στα εξωτερικά και τα εσωτερικά μέτωπα που έχει δημιουργήσει η Κυβέρνηση Τ. Ερντογάν.
Στο εξωτερικό προσπαθεί να αποφύγει εκτός από τις κυρώσεις των ΗΠΑ τις ενδεχόμενες κυρώσεις και από την ΕΕ τον Ιούνιο. Θέλει να σπάσει τη διεθνή την απομόνωση της δείχνοντας διαλλακτικό πρόσωπο. Ωστόσο πίσω από τις ευγενείς δημόσιες τοποθετήσεις του Μ.Τσαβούσογλου(βλ. ΒΗΜΑ της Κυριακης) συνεχίζουν να κρύβονται εμμονές σε παράνομες αξιώσεις, αδιαλλαξία και μια παράλογη απειλή πολέμου(CASUS BELLI), αν η Ελλάδα ασκήσει πλήρως την εθνική κυριαρχία της.
Στο εσωτερικό μέτωπο χρησιμοποιεί για ακόμη μια φορά στην ιστορία τη Θράκη, επιδιώκοντας την εργαλειοποίηση της Μουσουλμανικής Μειονότητας. Ωστόσο αυτή τη φορά η επιτόπου επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας δεν αφορούσε στην τοπική κοινωνία, ούτε καν στην ίδια τη Μειονότητα. Ήλθε μάλλον για να δημιουργήσει θετική εντύπωση στην εσωτερική του κοινή γνώμη χαϊδεύοντας τον εθνικισμό και τον αλυτρωτισμό και γι’αυτό ακολουθήθηκε μόνο από Τούρκους δημοσιογράφους, αποκλύοντας στη Θράκη πλήρως τα Ελληνικά ΜΜΕ ακόμα και τα μειονοτικά. Επίσης δεν ήλθε για να συμβάλει στην ενίσχυση των δικαιωμάτων της Μουσουλμανικής Μειονότητας, αλλά για να την εργαλειοποιήσει προκειμένου να εκβιάσει ανταλλάγματα σε άλλους στόχους της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Γι’αυτό οι επαφές του δεν είχαν σχέση με την τοπική κοινωνία, αλλά εγκλωβίστηκαν στα φθαρμένα σύμβολα μιας ξεπερασμένης και αποτυχημένης πολιτικής του παρελθόντος, όπως πχ τους ψευτομουφτήδες, υποτιμώντας ακόμα και τους εκλεγμένους Βουλευτές.
Την επίσκεψη του Τούρκου ΥΠΕΞ στη Θράκη την χαρακτήρισε: α) Μια διπλωματική αστοχία, β) Ένα νομικό μπούμερανγκ και γ) Ένα πολιτικό λάθος.
α) Διπλωματική αστοχία : Είναι ότι επιδίωξε επίμονα τον «συλλογικό επαναπροσδιορισμό» της Θρησκευτικής Μουσουλμανικής Μειονότητας σε «Εθνική Τουρκική Μειονότητα». Αυτό συνιστά στην πράξη κατάλυση της Συνθήκης της Λοζάνης που η ίδια η Τουρκία συνδιαμόρφωσε και υπέγραψε. Κλονίζει ευθέως το διεθνές δίκαιο που διαμορφώθηκε μετά από δύο Παγκοσμίους Πολέμους. Απειλεί να δημιουργήσει παγκόσμιο ντόμινο αποσταθεροποίησης, ανοίγοντας την πόρτα σε εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς που κατά κανόνα επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν τις μειονότητες, προκειμένου να ανατινάξουν την παγκόσμια τάξη, να ακυρώσουν τις διεθνείς συνθήκες απειλώντας ακόμα και την διεθνή Ειρήνη.
β) Νομικό μπούμερανγκ: Διότι «κουνά στην Ελλάδα το δάκτυλο» για μη εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου(sic) λόγω της εκρεμμότητας της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης», η Χώρα που είναι κατ’εξοχήν εκτεθειμμένη στους διεθνείς οργανισμούς για ωμές παραβιάσεις ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων στο εσωτερικό της(Συμφωνία Κωνσταντινούπολης, φυλακίσεις Βουλευτών και δημοσιογράφων, Αγία Σοφία κλπ). Το κάνει δε αυτό χωρίς να αντιλαμβάνεται, ότι λόγω της αναγνώρισης από την Ελλάδα του Δικαιώματος Ατομικού Αυτοπροσδιορισμού (ΕΣΔΑ) είμαστε υποχρεωμένοι ως Δημοκρατία να προστατεύουμε, όχι μόνο τη Μουσουλμανική Μειονότητα στο σύνολο της, αλλά και τις ιδιαίτερες ταυτότητες «των Μειονοτήτων εντός της Μειονότητας», όπως είναι εκτός από τους Τουρκογενείς οι εθνοτικές ομάδες των Πομάκων και των Ρομά και εκτός των Σουνητών, οι θρησκευτικές ομάδες των Αλεβητών, των Μπεκτασήδων και των Παλαιομουσουλμάνων.
γ) Πολιτικό Λάθος: Είναι το άδειασμα που υπέστη η Τουρκική ηγεσία, τόσο από τη δημόσια αντίδραση των Ελλήνων Πομάκων όσο και από τις διεθνείς καταγγελίες των Ρομά στον ΟΗΕ και των Αλεβητών στις Ισλαμικές Διασκέψεις για απόπειρα τουρκοποίησης τους.
Η επίσκεψη του Τούρκου ΥΠΕΞ στη Θράκη δυστυχώς δεν προσέθεσε τίποτε, ούτε στη μειονότητα, ούτε στις διμερείς σχέσεις, γιατί μετέφερε από τη γείτονα μια άλλη νοοτροπία καχυποψίας και μιζέριας που η Θράκη και η Ελλάδα την έχουν αφήσει πίσω τους εδώ και καιρό, όταν την Αρχή της Αμοιβαιότητας της Λοζάνης την μετεξέλιξαν σε Πολιτικές Θετικής Διάκρισης.
Στη Θράκη Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, όλοι μαζί, χτίσαμε μια Ανοιχτή Δημοκρατική Κοινωνία, Πρότυπο Σεβασμού των Ανθρωπίνων και Μειονοτικών Δικαιωμάτων, για την οποία είμαστε περήφανοι. Για μας οι μειονότητες στις ώριμες Δημοκρατίες δεν είναι πλέον πρόβλημα, αλλά πλούτος. Είναι γέφυρες επικοινωνίας, συνεννόησης και συνεργασίας με άλλους πολιτισμούς, αρκεί και η άλλη πλευρά να τις προσεγγίζει με σεβασμό και αντίστοιχη νοοτροπία.
*του Δρ. Ευριπίδη Στ. Στυλιανίδη
Βουλευτή Ροδόπης ΝΔ, Επίκουρου Καθηγητή Νομικής Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου και Μέλους της Επιτροπής Παρακολούθησης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης
