Η μεγάλη αποδοχή του προχθεσινού γραπτού {1} σχετικά με την ύψωση και την κατάδυση των 14 σημαιών στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου, επιβάλει τη σημερινή συνέχεια, ως προς 4σημεία. Τα οποία ναι μεν δεν συνιστούν ολιστική προσέγγιση, όμως αναφέρονται στα καίρια στοιχεία που συνδέουν τους πιο πάνω τρεις τόπους, με τη σημερινή λογική, λογικότατη πρόταση:
Πρώτον. Ο λόγος αφορά στην άμεση αποστολή 14 επαρκών αριθμητικά ομάδων, επίλεκτων, για την επιπλέον φύλαξη των ισάριθμων σημαιών, μετά των νησιών, νησίδων και βραχονησίδων του Καστελόριζου. Αυτό διότι η διαταραγμένη ψυχαναλυτική ανθρωπολογία της πλειοψηφίας των Τούρκων αξιωματούχων, προεξάρχοντος του ερντογάν, βεβαίως βεβαίως, δεν αποκλείεται να επιδιώξει την Ιμιοποίηση μιας έστω εκ των 14 νησίδων, σύμφωνα με τη λογική του ξηλώματος της κάλτσας.
Εμείς πάλι, πέραν των άλλων, λέμε και τα εξής: Επειδή δεν χρειάζεται να ξαναδούμε το έργο των Ιμίων και μια νέα Συμφωνία Μαδρίτης. Όχι μόνο για το Αιγαίον, που ήδη υπάρχει αλλά και για την Ανατολική Μεσόγειο. Και επειδή αν την προηγούμενη φορά οι Τούρκοι έβαλαν πόδι στο Αιγαίον, τώρα θέλουν να βάλουν και χέρι στην Ανατολική Μεσόγειο. Για αυτό,η συγκεκριμένη εξέλιξη οφείλει πάση θυσία να αποτραπεί.
Η ΑΟΖ της Μεγίστης είναι Μεγίστη, και δεν μπορεί να γίνει ποτέ Ιφιγένεια. Ούτε ο Ελληνικός ένστολος στόλος έχει σκοπό να πλεύσει ποτέ προς τα Στενά, όπως ο στόλος του Αγαμέμνονα. Σκοπό μοναδικό έχει να φυλάξει τα νώτα μας. Για αυτό είναι εκεί που είναι. Και καλώς είναι.
Αν μη τι άλλο, μπορεί το σύμπλεγμα του Καστελόριζου να είναι το Ανατολικότερο της θαλάσσιας Ελλάδας, όμως σαν το μεϊντάνι της Μεγίστης, παρόμοια θαλάσσια πλατεία, δεν έχει πουθενά αλλού. Όχι μόνο στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά ούτε και σε ολόκληρη τη Μεσόγειο θάλασσα.
Δεύτερον. Ο Έβρος δεν χρειάζεται, τον υπέρ του δέοντος αμυντικό ζήλο. Εδώ η Τουρκία πάντα θα ηττάται. Μόνο που όσο Μεγίστη και αν είναι η πρόσοδος από τη δεδομένη επιτυχή αμυντική απόκρουση απέναντι στις καθοδηγούμενες και προωθούμενες από την Τουρκία ήπιες εισβολές προσφύγων και μεταναστών, δεν θα μπορέσει να αποθαλασσώσει τις ενδεχόμενες, και σε κάθε περίπτωση απευκταίες εξελίξεις, στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου.
Το “μπορεί να είχαμε μια αρνητική εξέλιξη στο Καστελόριζο, όμως στον Έβρο υπάρχει έπος”, δεν στέκει με τίποτε.
Τρίτον. Αν, όπως λέει η ιστορία, πολλά από τα γεγονότα σχετίζονται με το χρόνο που συμβαίνουν, έχει ενδιαφέρον το κατά πόσον τα σημερινά, ύποπτα ούτως ή άλλως γεγονότα της φωτιάς στη Μόρια, μετά των κρουσμάτων που από αρκετών μηνών γράψαμε ότι επέρχονται, διασπούν την Ελληνική προσοχή, με το άνοιγμα νέων μετώπων. Όπως δείχνουν και το ποιος ωφελείται από όλα αυτά, αν όχι η Τουρκία. Αν δεν ενέχεται, ώστε ανενόχλητα να εποφθαλμιά το Καστελόριζο.
Με την απάντηση στο τι συνδέει το τελευταίο αυτό, με τον Έβρο και τη Μόρια, να βρίσκεται στο ομώνυμο Ζήτημα. Το Τουρκικό. Και χωρίς ποτέ να διαφεύγει από το νου μας, το ζήτημα των 12 μιλίων { βλ. PDF -12 ν.μ., Ε΄ Έκδοση}
Τέταρτον. Πάντως, όσον αφορά το Καστελόριζο, εν η περιπτώσει πάθει το παραμικρό, έστω μια βραχονησίδα εκ του συμπλέγματος, το καλύτερο που θα έχουν να κάνουν τότε οι Κυβερνώντες, είναι να ψάξουν να κρυφτούν.
Αυτό έπρεπε να γίνει και τον Ιανουάριο του 1996, αμέσως μετά τα Ίμια, που τότε, έστω δύο Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, αρνηθήκαμε να δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση Σημίτη.
Τέλος, αν το βιβλίο των Μαρξ και Ένγκελς: Η Ελλάδα, η Τουρκία και το Ανατολικό Ζήτημα, ξαναγράφονταν σήμερα, ο τίτλος που του πηγαίνει περισσότερο, είναι: Η Ελλάδα, η Τουρκία και το Τουρκικό Ζήτημα. Αφού στην ουσία αν υπάρχει Ανατολικό Ζήτημα, αυτό δεν είναι άλλο από το Τουρκικό. Ως προς την ευρύτερη δε περιοχή, ο ακριβέστερος τίτλος είναι: Οι ιστορικοί λαοί της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, η Τουρκία και το Τουρκικό Ζήτημα.
Προς τους λαούς αυτούς χρειάζεται να εκφράσουμε την ανοιχτή μας στήριξη, αρχής γενομένης, με την απαίτηση απελευθέρωσης του ηγέτη του ιστορικού λαού των Κούρδων.
________
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Εικόνα Α΄, Νησίδα Ρω, πηγή: Kastra.eu
{1}, Κείμενο του συγγραφέα, στο militaire.gr, στις 8 Σεπτεμβρίου 2020, με τίτλο “Μια σημαία σε κάθε νησί, από τα 14 του Καστελόριζου”,
Θράκη 10 Σεπτεμβρίου 2020,
