Νέα μελέτη αποκαλύπτει τι συνέβη αμέσως μετά την πτώση του τεράστιου αστεροειδή πριν 66 εκατ. έτη. Για σχεδόν ένα αιώνα οι επιστήμονες πάσχιζαν να ανακαλύψουν την αιτία της ξαφνικής εξαφάνισης των δεινοσαύρων οι οποίοι κυριαρχούσαν στον πλανήτη για περίπου 150 εκατ. έτη. Η εξαφάνιση των δεινοσαύρων αποτελεί κομβικό σημείο στην εξέλιξη της ζωής στη Γη αφού άνοιξε τον δρόμο στην κυριαρχία των θηλαστικών και τελικά την εμφάνιση του ανθρώπου.
Το 1980 ο νομπελίστας φυσικός Λούις Άλβαρεζ και ο γεωλόγος υιός του Γουόλτερ μετά από σειρά ερευνών διατύπωσαν την θεωρία ότι κάποια στιγμή έπεσε στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα η χερσόνησος του Γιουκατάν στο Μεξικό ένας τεραστίων διαστάσεων αστεροειδής ο οποίος προκάλεσε πλανητική καταστροφή οι επιπτώσεις της οποίας οδήγησαν στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Επόμενες μελέτες επιβεβαίωσαν την θεωρία, προσδιόρισαν το συμβάν πριν από 66 εκατ. έτη και σύμφωνα με όλα τα ευρήματα εκτός από τους δεινοσαύρους η πτώση του αστεροειδή είχε ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση περίπου του 80% της ζωής στην Γη.
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει διάφορες μελέτες για το τι ακριβώς συνέβη αμέσως μετά την σύγκρουση του αστεροειδή. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Nature Communications» ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Ινστιτούτου Γεωφυσικής του Πανεπιστημίου του Τέξας καταγράφουν το χρονικό του Αρμαγγεδώνα που ακολούθησε την πτώση του αστεροειδή πριν 66 εκατ. έτη.
Σύμφωνα με τη μελέτη ο αστεροειδής είχε διάμετρο περίπου 12 χλμ., έπεσε στη Γη με ταχύτητα 43 χιλιάδων χλμ./ώρα και δημιούργησε ένα κρατήρα διαμέτρου 200 χλμ. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές η πτώση του αστεροειδούς θα ήταν έτσι και αλλιώς καταστροφική αλλά η ισχύς του χτυπήματος πολλαπλασιάστηκε εξαιτίας δύο παραγόντων. Της ασύμμετρης δομής που είχε ο γιγάντιος διαστημικός βράχος και της γωνίας που έπεσε στην επιφάνεια του πλανήτη σε σχέση με τον ορίζοντα που υπολογίστηκε στις 60 μοίρες.
Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η σύγκρουση εξάτμισε τεράστιες ποσότητες πετρωμάτων στέλνοντας στην ατμόσφαιρα 325 γιγατόνους αερολυμάτων θείου και 435 γιγατόνους διοξειδίου του άνθρακα. Αυτό το νέφος των μικροσωματιδίων δημιούργησε στην ουσία ένα πέπλο που σκέπασε τον ουρανό εμποδίζοντας να φτάνει στην επιφάνεια του το ηλιακό φως και η ηλιακή θερμότητα. Όπως είναι ευνόητο υπήρξε άμεση και δραματική κλιματική αλλαγή.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι στις τροπικές περιοχές η μέση θερμοκρασία από τους 27 βαθμούς Κελσίου υποχώρησε στους 5 βαθμούς Κελσίου. Ανάμεσα στα άλλα κατέρρευσε η διαδικασία της φωτοσύνθεσης με αποτέλεσμα να καταστραφεί η διατροφική αλυσίδα σε στεριά και θάλασσα οδηγώντας στερώντας από τροφή τα περισσότερα είδη. Παράλληλα με την αλλαγή της θερμοκρασίας άρχισε να πέφτει στη Γη όξινη βροχή εξοντώνοντας τους περισσότερους θαλάσσιους οργανισμούς και είδη που ζούσαν κοντά στην επιφάνεια των ωκεανών, λιμνών και ποταμών της Γης.
Επίσης η σύγκρουση προκάλεσε πρωτοφανούς μεγέθους τσουνάμι. Η μελέτη αναφέρει ότι δημιουργήθηκε ένα τσουνάμι ύψους 1,5 χλμ. το οποίο ταξίδεψε 143 χλμ ενώ δημιουργήθηκαν τσουνάμι ύψους 15 μέτρων στον Ατλαντικό Ωκεανό και τσουνάμι ύψους 4 μέτρων στις βόρειες περιοχές του Ειρηνικού Ωκεανού.
