Διεθνές Συνέδριο επ’ ευκαιρία της συμπλήρωσης 50 χρόνων διπλωματικών σχέσεων Κυπριακής Δημοκρατίας και Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, διοργανώθηκε στην Κύπρο από το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου μαζί με την Πρεσβεία της Κίνας και το Υπουργείο Εξωτερικών της Κύπρου.
Συμμετείχαν σημαντικές προσωπικότητες από την πολιτική και την ακαδημαϊκή κοινότητα και των δύο Χωρών. Το συνέδριο παρακολούθησαν πολλοί διαδικτυακά από τη Κινα , την Κύπρο και την Ελλάδα.
Στην παρέμβαση του ο Αν. Καθηγητής Νομικής του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου, Βουλευτής Ροδόπης ΝΔ και πρώην Υπουργός, αναφέρθηκε στην ανάγκη επιστροφής μετά την πανδημία COVID-19 στις αξίες των μεγάλων διαχρονικών πολιτισμών, όπως ο Κινεζικός και ο Ελληνικός.
Να σημειωθεί η εξειδικευμένη εμπειρία που έχει ο Βουλευτής Ροδόπης από την Κίνα, διότι ως Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας ήταν αυτός που ανέπτυξε τις αντίστοιχες Ελληνοκινεζικές σχέσεις που είχαν την επιτυχή κατάληξη της επένδυσης της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά. Την εμπειρία αυτή μετέφερε στο ενδιαφέρον συνέδριο ο Δρ. Ευριπίδης Στ. Στυλιανίδης, όπου συγκεκριμένα τόνισε:
«ΜΕ ΖΩΝΗ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ
του Δρ. Ευριπίδη Στ. Στυλιανίδη
Βουλευτή Ροδόπης ΝΔ του Ελληνικού Κοινοβουλίου,
πρώην Υπουργού, Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Αναθεώρησης του Ελληνικού Συντάγματος, Επικ. Καθηγητή Νομικής Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου
Μια κινέζικη παροιμία λέει «ο πιο σύντομος δρόμος είναι ο δρόμος που γνωρίζεις» και μια ελληνική υποστηρίζει «η ευθεία, συντομοτέρα όλων». Είναι ασύλληπτο πόσο μακριά και την ίδια στιγμή πόσο κοντά είναι οι Χώρες μας, η Κίνα,η Ελλάδα και η Κυπρος.Το βάθος της πολιτιστικής τους ρίζας και η διάρκεια της ιστορικής τους διαδρομής δικαιολογούν τον αμοιβαίο σεβασμό, την πνευματική επικοινωνία, την πολιτιστική συνεννόηση και την πολυεπίπεδη συνεργασία.
Ο Δρόμος του Μεταξιού συνέδεσε από την αρχαιότητα και το Βυζάντιο μέχρι σήμερα τον ελλαδικό χώρο με την καρδιά της κινεζικής επικράτειας. Η παρουσία του Μεγάλου Αλεξάνδρου 356-323 π.Χ στη Δυτική Κίνα εξηγεί ιστορικά το σεβασμό των Κινέζων προς τον Ελληνικό πολιτισμό. Είναι ο μόνος λαός στον κόσμο, που αποκαλεί την Ελλάδα με το πραγματικό της όνομα: «Σιλά», δηλαδή «Ελλάς»(Hellas) και όχι «Γραικία»(Greece) όπως την αποκαλούν όλα τα κράτη της Δύσης. Επίσης αποκαλεί τους Έλληνες «Ντα Γιουέν», δηλαδή «Μεγάλους Ίωνες», αναφερόμενος στο Ελληνικό Βασίλειο της Βακτριανής 250 – 125 π.Χ. που επί δύο αιώνες ανέπτυσσε το εμπόριο με την Κίνα και την Ινδία.
Η ιστορική παράδοση αναφέρει τους Ορθόδοξους Μοναχούς του Αυτοκράτορα Ιουστινιανού το 554 μ.Χ που μέσα στα κούφια μπαστούνια τους μετέφεραν κρυφά μεταξοσκώλυκα στην Βασιλεύουσα, την Κωνσταντινούπολη που τότε ήταν η πρωτεύουσα του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους( Βυζάντιο) και από εκεί άρχισε η παραγωγή του μεταξιού που συνεχίζεται μέχρι σήμερα με επιτυχία στην Ελληνική Θράκη. (2)
Η Πανδημία COVID-19 απέδειξε πόσο μικρός και γυάλινος είναι ο κόσμος μας.
Μας θύμισε ξανά τη σημασία της διεθνούς συνεργασίας, την αξία της επικοινωνίας, τη δύναμη της ανθρωπιάς, του αλληλοσεβασμού και της αλληλεγγύης. Μας υπενθύμισε ότι «Ένας» είναι αρκετός για να καταστρέψει «τα Πάντα», «Όλοι μαζί» όμως δε γνωρίζουμε αν αρκούν για να σώσουν τον «Έναν».
Τα κλειστά σύνορα, η κατάρρευση του τουρισμού, ο υποχρεωτικός αυτοπεριορισμός στο σπίτι μας, στο χωριό μας, στη Χώρα μας, έφεραν στο προσκήνιο τα χαρακτηριστικά μιας νέας οικονομίας, μιας νέας κοινωνίας, ενός νέου άγνωστου τρόπου ζωής στον οποίο πρέπει να προσαρμοστούμε για να επιβιώσουμε.
Ξαφνικά επικαιροποιήθηκαν αρχέγονες αξίες και λογικές που γεννήθηκαν από μεγάλους ιστορικούς πολιτισμούς, όπως ο Κινεζικός και ο Ελληνικός, οι οποίες αναζητούν την έκφραση τους μέσα από σύγχρονες πολιτικές. Έγινε σαφές ότι τα διεθνοποιημένα πλέον σύγχρονα προβλήματα απαιτούν διεθνείς συνεργασίες για τη λύση τους, γιατί κανείς δεν μπορεί μόνος του.
Οι εξελίξεις δικαιώνουν την στρατηγική του “Belt and RoadInitiative”, διότι αυτή προτάσσει τη σύνδεση, τη διασύνδεση και τη συνεργασία διαφορετικών χωρών, αγορών, κοινωνιών και πολιτισμών.
Οι συνδυασμένες μεταφορές και η τροφοδοτική αλυσίδα, η εθνική διατροφική αυτάρκεια, η ενεργειακή ασφάλεια, η προστασία του πλανήτη από την κλιματική αλλαγή, η τηλεργασία, η τηλεϊατρική, η τηλεκπαίδευση, η τεχνητή νοημοσύνη και η εφαρμοσμένη ρομποτική, η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, οι ασφαλείς και γρήγορες μεταφορές και επικοινωνίες, το ηλεκτρονικό εμπόριο, η ψηφιακή ενημέρωση είναι μερικά μόνο τεχνολογικά εργαλεία ενός απρόβλεπτου κόσμου που έρχεται και πρέπει να μας βρει προετοιμασμένους. «Ενός κόσμου γυάλινου μέσα στον οποίο ζούμε όλοι, γι’αυτο δεν πρέπει όπως παλιά να πετούμε πέτρες ο ένας στον άλλο».(1)
Η παγκόσμια υγειονομική κρίση απέδειξε ότι οι χώρες μας και οι πολιτισμοί μας, αποτελούν συμπληρωματικές και όχι αντιπαραθετικές δυνάμεις που μπορούν συνεργαζόμενες να επιτύχουν την αναπτυξιακή αρμονία, την ειρήνη και την ασφάλεια του πλανήτη, την ευημερία και την ελευθερία των ανθρώπων.
Η “Belt and RoadInitiative” έγκαιρα προσδιόρισε την ανάγκη διασύνδεσης Ανατολής και Δύσης, Ασίας και Ευρώπης, Κίνας- Ελλάδας και Κύπρου.
Τα πρώτα αποτελέσματα στην οικονομία αναδείχθηκαν από την σημαντική επένδυση της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά, από τις μεγάλες παραγγελίες Ελλήνων εφοπλιστών στα ναυπηγεία της Κίνας, από τη ραγδαία ανάπτυξη του εμπορίου και του τουρισμού ανάμεσα στις τρεις χώρες, από την πολιτική της goldenVisa στην Ελλάδα και της Επενδυτικής Ιθαγένειας στην Κύπρο.
Μπορεί τα μεγέθη των δύο πλευρών να φαίνονται ασύμμετρα, ωστόσο η επιτυχία και η προοπτική της συνεργασίας οφείλεται στην ισχύ, την αντοχή και το βάθος των πολιτισμών που εκπροσωπούν. Οι Κινέζοι,όπωςπροείπα, είναι το μόνο έθνος στον πλανήτη που αποκαλεί την Greece με το πραγματικό της όνομα Σίλα κι αυτό είναι δείγμα μεγάλου σεβασμού και εκτίμησης, αισθήματα που οι Έλληνες ανταποδίδουν, όπως ξεκάθαρα φάνηκε, όταν η Αθήνα 2004 παρέδιδε τη φλόγα των Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο 2008.
Η υπεραξία της “Belt and RoadInitiative” μεταξύ του Κινεζικού και του Ελληνικού χώρου δεν περιορίζεται μόνο στο πεδίο της οικονομικής συνεργασίας. Εστιάζεται κυρίως στο πεδίο της Παιδείας και του Πολιτισμού, όπου και οι δύο πλευρές έχουν να προσφέρουν πάρα πολλά, όχι μόνο στον εαυτό τους, αλλά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Πνευματικά, επιστημονικά, τεχνολογικά αλλά κυρίως αξιακά, η συνεργασία Κινέζων και Ελλήνων μπορεί αναμφισβήτητα να δώσει απαντήσεις σε νέα διλήμματα του παρόντος και του μέλλοντος. Οι δύο μεγάλοι πολιτισμοί έχουν το διαχρονικό βάθος αλλά και τη σύγχρονη δυναμική να δώσουν λύσεις στα νέα προβλήματα και προοπτική και ελπίδα στη νέα γενιά. Αυτό που απομένει είναι ακαδημαϊκά, πολιτικά, πολιτιστικά, οικονομικά να σχεδιάσουμε και να εξειδικεύσουμε τις εφαρμοσμένες πολιτικές που πρέπει να ακολουθηθούν».
